Αρχική Κατηγορίες και περιεχόμενο χρήσεων γηςΆρθρο 14: Περιοχές Ελέγχου και Περιορισμού Δόμησης και ΧρήσεωνΣχόλιο του χρήστη ΜΠΟΖΙΟΝΕΛΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ | 28 Ιανουαρίου 2012, 19:27
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΜΠΟΖΙΟΝΕΛΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ' | 28 Ιανουαρίου 2012, 19:27

    Στο άρθρο 14 με τίτλο «Περιοχές ελέγχου και Περιορισμού Δόμησης και Χρήσεων», καθορίζονται χρήσεις γης στις εκτός σχεδίου περιοχές.- Δημιουργούνται τρεις κατηγορίες ζωνών χρήσης, η πρώτη από τις οποίες αφορά τις ζώνες γεωργικών, δασικών, κτηνοτροφικών, αλιευτικών και λοιπών αγροτικών εκμεταλλεύσεων.- Στην περίπτωση 9 της κατηγορίας αυτής, ορίζεται ότι επιτρέπεται η κατοικία για τον απασχολούμενο με την κύρια εκμετάλλευση, δηλαδή για τους κατ’ επάγγελμα αγρότες, κτηνοτρόφους κ.λ.π.- Δεν προσδιορίζονται τα χαρακτηριστικά της «αγροτικής» κατοικίας, αλλά, από το όλο πνεύμα των διατάξεων και, από την εκφρασμένη και σε άλλα νομοθετήματα, πρόθεση της Πολιτείας να περιορίσει την εκτός σχεδίου δόμηση, συνάγεται ότι θα πρόκειται για κτίσμα στοιχειώδους εγκατάστασης και συμπληρωματικό των καλλιεργειών, ένα είδος ανεπτυγμένης αγροτικής αποθήκης.- Είναι φανερό ότι ΑΠΟΚΛΕΙΟΝΤΑΙ της εκτός σχεδίου κατοικίας ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ.- Η εκτός σχεδίου δόμηση διέπεται από διατάξεις που συνιστούν ένα πολύμορφο σύστημα δικαίου, κανόνων και παρεκκλίσεων, που δημιούργησε η κεντροθέτηση της κατοικίας στο οικιστικό μοντέλο και που, καθώς εξελισσόταν σε αναπτυξιακό, ακολουθήθηκε από τις Κυβερνήσεις τις τελευταίες δεκαετίες.- Το μοντέλο αυτό έχει λογοκριθεί ποικιλοτρόπως, δεν πρέπει όμως να μας διαφεύγει ότι η οικιστική εικόνα της Χώρας μας σήμερα, δεν είναι αυτή της δεκαετίας του 60.- Έτσι, η κατοικία – στέγη, σε όσες περιπτώσεις αποκτήθηκε, έδωσε τη θέση της στην κατοικία – εισόδημα ή στην κατοικία – αναψυχή, δηλαδή στην κατοικία εκτός σχεδίου.- Η οικοδομική δραστηριότητα περί την κατοικία απέδωσε ικανά οφέλη στην Εθνική Οικονομία, παρά τις όποιες δυσλειτουργίες.- Ο Ν.3212/2003 (άρθρο 10 παράγραφος 1) που ορίζει ελάχιστο εμβαδόν οικοδομησιμότητας γηπέδου 4.000 τ.μ και πρόσωπο σε κοινόχρηστο δρόμο είκοσι πέντε (25) μέτρα, επέφερε σημαντικό πλήγμα στην εκτός σχεδίου κατοικία, αφού κοινόχρηστοι δρόμοι, όπως ερμηνεύτηκε, υφιστάμενοι προ του 1923, των οποίων η ύπαρξη αποδεικνύεται με συμβόλαια, απλά, δεν υπάρχουν.- Εξάλλου, ο Ν. 2052/1992 άρθρο 6 παράγ. 2, που επιτρέπει τη σύσταση «κάθετης ιδιοκτησίας» σε οικισμούς και όχι στις εκτός σχεδίου περιοχές, επίσης θέτει σοβαρούς περιορισμούς στην εκτός σχεδίου κατοικία.- Και ενώ οι παραπάνω διατάξεις περιορίζουν δραστικά, αλλά «διακριτικά», την εκτός σχεδίου κατοικία, με το υπό διαβούλευση σχέδιο προεδρικού διατάγματος φθάνουμε στην αναφανδόν κατάργησή της.- Το Υ.ΠΕ.Κ.Α, κατόπιν της κατακραυγής που ξεσηκώθηκε, στο από 11-1-2012 δελτίο τύπου ισχυρίζεται ότι το υπό διαβούλευση Π.Δ. «Κατηγορίες και Περιεχόμενο χρήσεων γης», αφορά μόνο την οργάνωση χρήσεων γης που θα καθοριστούν με τον πολεοδομικό σχεδιασμό και ως εκ τούτου η δυνατότητα της εκτός σχεδίου δόμησης που αφορά και την κατοικία, δεν θα επηρεάζεται από τις διατάξεις του υπό διαβούλευση σχεδίου Π.Δ., αφού θα συνεχίσει να διέπεται από τις διατάξεις του Π.Δ. 270/85 που βρίσκεται σε ισχύ.- Ο πολεοδομικός Σχεδιασμός, δηλαδή τα Γενικά Πολεοδομικά Σχέδια (Γ.Π.Σ) και τα Σχέδια Χωρικής και Οικιστικής Οργάνωσης της Ανοιχτής Πόλης, (ΣΧ.Ο.Ο.Α.Π) του Ν. 2508/1997, αποτελούν μια χρονίζουσα αγκύλωση στην άσκηση της Δημόσιας Διοίκησης.- Σε πολλές περιοχές της Χώρας έχουν καταρτιστεί, αλλά δεν έχουν γίνει νόμος του Κράτους με τη γνωστή δυστοκία λόγω της γραφειοκρατίας και κυρίως της αδυναμίας σύγκλησης των επιδιώξεων Πολιτείας και πολιτών.- Μόνιμο σημείο τριβής είναι η δόμηση κατοικίας εκτός σχεδίου, την οποία το υπό διαβούλευση σχέδιο αποκλείει.- Η διατύπωση της διάταξης είναι σαφής και μη δεκτική άλλης ερμηνείας: Επιτρέπεται εκτός σχεδίου, «κατοικία για τον απασχολούμενο με την κύρια εκμετάλλευση».- Είναι απορίας άξιο πως, τώρα, που η οικονομία μαστίζεται από βαθύτατη ύφεση, η Πολιτεία ασχολείται με την κατηγοριοποίηση των χρήσεων της αγροτικής γης, λες και το αγροτικό εισόδημα αρκεί από μόνο του για να ζήσουν οι αγρότες.- Στην αρνητική στάση της η Πολιτεία απέναντι στην εκτός σχεδίου κατοικία, επικαλείται, συνήθως δύο επιχειρήματα: α.- Την προστασία του Περιβάλλοντος, ένα αίτημα που, βεβαίως, είναι ομολογημένης αναγκαιότητας, τπ οποίο γίνεται βεβαίως απ΄όλους μας αποδεκτό. Όμως, στην πράξη το μέλημα αυτό αποβαίνει υποκριτικό, όταν συνδυαστεί με την ιδιωτική πολεοδόμηση, Περιοχές Ειδικά Ρυθμιζόμενης Πολεοδόμησης (Π.Ε.Ρ.ΠΟ) του Ν.2508/1997. Αποτέλεσμα αυτού: με πρόσχημα την προστασία του Περιβάλλοντος καταλήγουμε στην ασύδοτη καταπάτηση των δασικών εκτάσεων και των αιγιαλών, στην οποία συνεπικουρούν και διαρθρωτικές αδυναμίες ελέγχου από την Πολιτεία, η οποία, δαιμονοποιώντας την εκτός σχεδίου κατοικία, αρκείται να φαίνεται ότι ορθώς πράττει.- Στο ίδιο πλαίσιο εντάσσεται και η απαγόρευση της κάθετης συνιδιοκτησίας στις εκτός σχεδίου περιοχές , η οποία απαγόρευση, υπό καθεστώς διάσπασης του όγκου, είναι εντελώς παράλογη και ανεδαφική.- Ερωτάται: Πως βλάπτεται το περιβάλλον όταν νομοθετηθεί να κτίζονται στην ύπαιθρο χώρα μικρά και χαμηλά κτίρια, με χαμηλό συντελεστή δόμησης και με υποχρεωτική τη διάσπαση του όγκου, με σεβασμό στην οικιστική ιδιαιτερότητα κάθε περιοχής, στα οποία θα υπάρχει χωριστή κυριότητα όταν βρίσκονται σε ενιαίο γήπεδο που δεν κατατέμνεται; Προς αυτήν ακριβώς την κατεύθυνση θα πρέπει να στραφεί η νομοθεσία για την εκτός σχεδίου κατοικία με την βεβαιότητα ότι: λύνει χρόνια προβλήματα που μαστίζουν την Ελληνική οικογένεια στις πόλεις και στα χωριά της επαρχιακής Χώρας, επιτρέπει την αξιοποίηση της αγροτικής γης σε πλουραλιστικό πλαίσιο, ανάλογα με τις ανάγκες των πολιτών, αποκαθιστά το περί δικαίου και ηθικού αίσθημα, όταν δίνει κοινές ευκαιρίες βιοπορισμού σε μεγάλα τμήματα του πληθυσμού, συμβάλλει άμεσα στην αποσυμφόρηση της αγοράς και όλα αυτά, και πολλά άλλα, με τελικό αποδέκτη, την «πολύπαθη» Ελληνική Οικονομία.-και β.- Την σπατάλη υποδομών που κοστίζουν στο κοινωνικό σύνολο, αναφορικά με την πρόσβαση, την παροχή ηλεκτρικής ενέργειας και την παροχή νερού, με την ανέγερση εκτός σχεδίου κατοικιών. Και αυτά τα επιχειρήματα στερούνται σοβαρότητας διότι: Τα πιο πολλά αγροτεμάχια έχουν πρόσβαση είτε με δρόμους που έχουν διαμορφωθεί μετά το 1923, είτε με δουλεία διόδου.- Οι σύγχρονες πηγές ενέργειας (φωτοβολταϊκά, ανεμογεννήτριες) λύνουν το πρόβλημα του ρεύματος, η δε παροχή νερού πληρώνεται από τους ιδιοκτήτες.- Τέλος, πρέπει να τονιστεί ότι η επίμαχη διάταξη του υπό διαβούλευση σχεδίου, το οποίο μάλιστα είναι Προεδρικό Διάταγμα, στερείται κάθε ερείσματος στο Σύνταγμα, διότι βάλλει ευθέως κατά της κυριότητας, που αποτελεί βάθρο του Πολιτεύματος. Ουσιαστικά συνιστά ιδιότυπη «δήμευση».- Πάγια διατύπωση στα συμβόλαια που με αυτά μεταβιβάζεται η κυριότητα ακινήτων, είναι ότι ο δικαιοδόχος αποκαθίσταται πλήρης και αποκλειστικός κύριος, νομέας και κάτοχος δικαιούμενος να κατέχει, νέμεται και διαθέτει το ακίνητο, όπως θέλει.- Πολλά αγροτεμάχια, λόγω της φύσεως του εδάφους, δεν προσφέρονται για καλλιέργεια.- Σ’ αυτά, η μόνη αξιοποίηση που ο ιδιοκτήτης δύναται να θέλει, είναι η κατοικία.- Είναι βέβαιο ότι η εφαρμογή της διάταξης αυτής θα οδηγήσει στην πλήρη απαξίωση των εκτός σχεδίου ευρισκόμενων ιδιοκτησιών και διάχυτη η αίσθηση ότι «ξένα» αλλά και «εγχώρια» συμφέροντα θέλουν να μειωθεί η αξία της εκτός σχεδίου γης, για να αγορασθεί φθηνά. Αποτελεί αδήριτη ανάγκη η απόσυρση της άνω διάταξης Α 9 του άρθρου 14 του σχεδίου Π.Δ. «Κατηγορίες και Περιεχόμενο χρήσεων γης».- Για τη Σ.Ε. των Συμβολαιογραφικών Συλλόγων Ελλάδος Ο πρόεδρος Κωνσταντίνος Βλαχάκης