Αρχική Κατηγορίες και περιεχόμενο χρήσεων γηςΆρθρο 01: Κατηγορίες ΧρήσεωνΣχόλιο του χρήστη Βούρος Παναγιώτης | 30 Ιανουαρίου 2012, 18:21
  • Σχόλιο του χρήστη 'Βούρος Παναγιώτης' | 30 Ιανουαρίου 2012, 18:21

    Πολλές οι αντιδράσεις και πολλές οι παρατηρήσεις που έχουν τεθεί έως τώρα σε σχέση με το προτεινόμενο Π.Δ. για τις κατηγορίες και το περιεχόμενο των χρήσεων γης. Οι περισσότερες φαίνεται να εστιάζονται για ακόμα μία φορά στο θέμα των προϋποθέσεων και της επιτρεψιμότητας της εκτός σχεδίου δόμησης και των επιπτώσεων αυτής. Οι επιπτώσεις αυτές αφορούν καταρχάς τους ιδιοκτήτες τέτοιων οικοπέδων που ενώ πλήρωσαν κόστος αγοράς της γης και μη ευκαταφρόνητο ύψος φόρων και αμοιβών διεκπεραιωτών χάνουν τη δυνατότητα να οικοδομήσουν και συνεπώς να εξαργυρώσουν, ακόμα και σε υψηλότερη αξία, τώρα ή μελλοντικά το κόστος της επένδυσης τους. Αφορούν όμως και όλους αυτούς που εμπλέκονται με οποιαδήποτε επαγγελματική σχέση με την οικοδομή (μηχανικούς, δικηγόρους, συμβολαιογράφους, οικοδόμους, εργολάβους, μεσίτες, μιζαδόρους εντός και εκτός κρατικού μηχανισμού, ιδιοκτήτες off shore εταιριών, χρηματιστηριακές εταιρίες κ.α. πιθανόν εμπλεκόμενους) και οι οποίοι με βάση την αρχή ότι η δόμηση αποτελεί την ατμομηχανή της οικονομίας της χώρας έστησαν τα επαγγελματικά τους φέουδα γύρω από αυτή. Ιστορικά όμως είναι γνωστό ότι η εκτός σχεδίου δόμηση που στην ελληνική της μορφή αποτελεί αποκλειστικό εθνικό προνόμιο θεσμοθετήθηκε ουσιαστικά κατά παρέκκλιση προκειμένου να εξυπηρετήσει την ανάγκη ταχύτατης κάλυψης των οικιστικών αναγκών των προσφύγων της μικρασιατικής καταστροφής και παρέμεινε με συνεχείς νομοθετικές προσθήκες, ερμηνείες και παρεμβάσεις που οδήγησαν σε αντίστοιχες ρυθμίσεις και τακτοποιήσεις των αυθαιρεσιών που δημιούργησε, με νομιμοφανή ή μη νόμιμο τρόπο. Παράλληλα όπως όλοι δε γνωρίζουμε, εξαιτίας της δομής και λειτουργίας της κρατικής μηχανής, οδήγησε στα γνωστά κανάλια διαφθοράς οριζοντίως και καθέτως αλλά και σε φορολογικές τρίπλες (με την ευλογία φυσικά νομοθετικά εγκεκριμένων φοροαπαλλαγών) συμβάλλοντας μετά ευκολίας στην σημερινή κατάσταση της χώρας. Η πρόσφατη έρευνα του Τέλλογλου αποτελεί μία ενδεικτική απόδειξη των ανωτέρω. Δυστυχώς σε πολλές περιπτώσεις το νομοθετικό έργο κάθε υπουργείου φαίνεται να κινείται ανεξάρτητα από τις επιπτώσεις αλλά και τις επιρροές που αυτό έχει με άλλα υπουργεία. Έχω την άισθηση ότι και σ’ αυτή τη περίπτωση του συγκεκριμένου Π.Δ. συμβαίνει αυτό. Κατά την άποψη μου σε καμία περίπτωση δεν μπορεί ένα τέτοιο νομοσχέδιο που συνδέεται με χρήσεις γης (και με την εμπειρία που υπάρχει σήμερα) να μην συνοδεύεται παράλληλα από ένα αντίστοιχο του οικονομικού επιτελείου που θα λύνει θέματα φορολογικής πολιτικής των χρήσεων γης, σε συνδυασμό φυσικά με τους αναπτυξιακούς στόχους και προτεραιότητες που το κράτος, με τη βοήθεια πραγματικά σοφών, θα έχει ορίσει και οι παρούσες ή μελλοντικές κυβερνήσεις θα έχουν αποδεχτεί, αντιμετωπίζοντας έτσι τις κατανοητές απορίες, αντιδράσεις, και ερωτηματικά κάθε ενδιαφερόμενου. Επί της ουσίας τώρα, κατά την άποψη μου η λύση η οποία θα ικανοποιούσε τους περισσότερους από τους ενδιαφερόμενους, τον φοροεισπρακτικό μηχανισμό του κράτους, τους αναπτυξιακούς στόχους του κράτους όπως αυτοί θα έχουν τεθεί, τις περιβαλλοντικές ΜΚΟ και γενικότερα την κοινωνία των πολιτών, τους επιχειρηματίες και όλους αυτούς που πραγματικά θέλουν να παράγουν επιχειρηματικότητα και πιθανόν άλλους που τώρα μου διαφεύγουν, θα ήταν να συνδυαστεί ο καθορισμός των χρήσεων γης με τη φορολόγηση με βάση τη χρήση, συγκεκριμένα και χωρίς συνεφάκια. Φυσικά κανένας νόμος δεν είναι δίκαιος για όλους αν και στη προκειμένη περίπτωση θεωρώ ότι σίγουρα δεν θα δικαιώνει την αργόμισθη εκπλήρωση του πλουτισμού μέσω του εμπόριου της γης. Η συγκεκριμένος με αυτόν τον τρόπο καθορισμός χρήσεων γης (με βάση το αναπτυξιακό μοντέλο που θα καθορισθεί) με την αντίστοιχη φορολόγιση της χρήσης θα διευκολύνει, παράλληλα με τη χρήση των νέων τεχνολογιών διαχείρισης χωρικών δεδομένων από όλες τις επλεκόμενες υπηρεσίες, την επίσπευση των αδειοδοτήσεων καθώς και τη προστασία του περιβάλλοντος, χωρίς ελπίζω δυσερμηνείες. Φυσικά σε καμία περίπτωση η πρόταση μου δεν συνδέεται με τη συζητούμενη δημιουργία ζωνών εγκατάστασης επιχειρήσεων του εξωτερικού με μειωμένη ή απουσία φορολόγησης. Φυσικά για να επιτευχθεί αυτό θα πρέπει να εξαλειφθούν στο σύνολο τους ρυθμίσεις που από τη μία φορολογούν τις μεταβιβάσεις και κληρονομιές των αγροτικών γαιών, (σε μία εποχή μάλιστα που η γενικότερη υποβάθμιση των εδαφών, ο κατακερματισμός της γης και οι κλιματικές αλλαγές δημιουργούν προβλήματα στη παραγωγή τροφίμων με ανεξέλεγκτες πιθανόν μελλοντικές επιπτώσεις στην κοινωνική συνοχή) και από την άλλη δεν φορολογούν τις μεταβιβάσεις από off shore σε φυσικά πρόσωπα ακόμα και αν αυτή η επιλογή θεωρηθεί αθώα! Και το ανωτέρω παράδειγμα επισημαίνεται για να προσδιορίσει την ανάγκη της φορολόγησης της γης με βάση την επαναφορά της αξίας της πραγματικής παραγωγικότητας και της πριμοδότησης της, ακόμα και ανά περιοχή, ανεξαρτήτως αν πρόκειται για ίδια χρήση με βάση πάντα τις αναπτυξιακές πολιτικές που θα επιλεγούν σε εθνικό και τοπικό επίπεδο. Σε κάθε περίπτωση περιοχές ιδιαιτέρου φυσικού κάλους, προστατευόμενες περιοχές, νησιωτικές υγροτοπικές περιοχές, δασικές κ.α. θα προστατεύονται με βάση τα χαρακτηριστικά τους αν όχι από όλες τις χρήσεις (αν αυτό επιβάλλεται) αλλά τουλάχιστον από αυτές που αποδεδειγμένα με βάση επιστημονικά δεδομένα δημιουργούν μη αντιστρεπτές επιπτώσεις. Κατά αυτό τον τρόπο ο διατεθιμένος να κτίσει στην Σαντορίνη θα ξέρει που μπορεί, το ύψος του φόρου που θα πληρώσει και το πότε θα τον πληρώσει (που αφορά το χρόνο έναρξης των εργασιών). Από την άλλη ο αγρότης ενός αμπελιού μίας πραγματικά παραγωγικής δραστηριότητας που θέλει να καλλιεργεί θα απαλλάσεται του φόρου εντελώς πριμοδοτούμενος ταυτόχρονα με βάση τη συμβολή της δραστηριότητας του στην Εθνική οικονομία. Κάποια άλλη δραστηριότητα θα φορολογείται λιγότερο ή περισσότερο με βάση αντίστοιχα κριτήρια και θέσης εγκατάστασης με βάση τα ΣΧΟΑΠ και ΓΠΣ που θα έχουν ταυτόχρονα ολοκληρωθεί, ελπίζω. Ο αντίστοιχος καθορισμός φορολογικού καθεστώτος για βιομηχανικά πάρκα, πάρκα καινοτομίας κ.α. επίσης θα πρέπει να θεωρείται δεδομένος. Τέλος θεωρώ σημαντική παράλλειψη σε συνδυασμό με το συγκεκριμένο Π.Δ. τη μη επίλυση του χρόνιου θέματος αντιμετώπισης του υφιστάμενου καθεστώτος νομιμότητας υπαρχόντων οδών των νησιωτικών περιοχών πρίν το 1990 και αντιμετώπιση της συνεχούς παράνομης διάνοιξης νέων με απώτερω στόχο τη δόμηση ή τελευταίως την εγκατάσταση κεραιών ή Αιολικών παρκών. Το συγκεκριμένο θέμα πέραν των ανωτέρω παρανομιών δημιουργεί προβλήματα στις μεταβιβάσεις ακινήτων, στη νομιμότητα οδών με πρόσοψη σε οδό όπως απαιτείται πλέον καθώς υποθέτω και στην εφαρμογή σε κάποιες περιπτώσεις του ανωτέρω Π.Δ. . Μία εύκολή λύση θα ήταν η αναγνώριση των πριν 1990 οδών με βάση την αποδεδειγμένη κοινόχρηστη χρήση τους και σύμφωνα με αεροφωτογραφίες, την ένταξη τους σε ένα καθεστώς «τακτοποίησης» με επιβάρυνση και των ιδιωτών που τη χρησιμοποιούν. Σε ότι αφορά τη βελτίωσης τους αυστηριοποίηση της μετά το 1990 οποιασδήποτε από οποιονδήποτε παράνομης διάνοιξης και νομιμοποίησης οικοδομικής του δραστηριότητας. Η ανάγκη για συγκεκριμένο νομικό πλαίσιο χωρικό και φορολογικό όπως περιγράφηκε θεωρείται επιτακτική μαζί με την ανάγκη παροχής φορολογικών και χρηματοδοτικών κινήτρων για αποκατάσταση εγκαταλελειμένων οικισμών, κατοικιών και συντεταγμένων επεκτάσεων οικισμών και υψηλή φορολόγηση της εκτός σχεδίου δόμησης συνδυαστικά με τις απαιτούμενες υποδομές προς όφελος των ΟΤΑ όπου αυτό κρίνεται απαραίτητο με βάση αναπτυξιακά και περιβαλλοντικά κριτήρια. Φυσικά τέλεια συνταγή δεν υπάρχει αλλά θεωρώ ότι η λογική της συγκεκριμένης πρότασης έχει θεωρητική και πρακτική βάση.