Αρχική Κατηγορίες και περιεχόμενο χρήσεων γηςΆρθρο 14: Περιοχές Ελέγχου και Περιορισμού Δόμησης και ΧρήσεωνΣχόλιο του χρήστη Μιχάλης Κολουντζάκης | 16 Φεβρουαρίου 2012, 12:46
Yπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
Το να απαγορεύσεις σε κάποιον να χτίσει νόμιμα ένα σπίτι (σιγά μην απαγορεύσουν τα παράνομα) μακρυά από κατοικημένη περιοχή είναι μια ακατανόητη σκέψη. Αυτοί που είχαν αυτή την ιδέα προφανώς δεν έχουν βγεί από την Αττική και πιστεύουν ότι σε όλη την Ελλάδα ο κόσμος δεν κάνει άλλη δουλειά από το να καίει τα δάση για να φτιάξει βίλλες. Ποιον ενοχλεί κάποιος που φτιάχνει ένα σπίτι στη μέση του πουθενά, κοντά στο χωριό του ας πούμε, αν δεν πρόκειται για προστατευμένη περιοχή και αν τηρούνται οι κανόνες δόμησης; Γιατί να μη μπορεί κάποιος να μείνει έξω από ένα χωριό ή από μια πόλη; Θα μπορούσα να καταλάβω π.χ.το να αυξηθεί ο αριθμός των στρεμμάτων που απαιτούνται ή να αυστηροποιηθεί με κάποιο λογικό τρόπο η νομοθεσία, αλλά γιατί η καθολική απαγόρευση; (Και αυτή η εξαίρεση για τους αγρότες τι νόημα έχει; Δηλ. το σπίτι ενός αγρότη δεν υποβιβάζει το περιβάλλον ενώ το σπίτι ενός αστού το υποβιβάζει;) Η μόνη εξήγηση που μπορώ να βρω σε αυτό το μέτρο είναι ότι το έχουν επιβάλλει άνθρωποι που έχουν μεγάλη ακίνητη αστική περιουσία και αναζητούν τρόπους να ανεβάσουν την τιμή της περιορίζοντας τη δόμηση αλλού. Πρέπει όλοι να στοιβαχτούμε μέσα σε διαμερίσματα για να βγάζουν κάποιοι λεφτά; Έχω ζήσει 10 χρόνια στην Αμερική. Όταν ζούσα σε μια αστική περιοχή στην Καλιφόρνια έβλεπα ότι ακόμη και μια μικρή επιδιόρθωση να ήθελες να κάνεις στο σπίτι σου έπρεπε να βγάλεις άδεια από το Δήμο, πολλές φορές ιδιαίτερα ακριβή. Γενικά υπήρχαν πολύ αυστηροί περιορισμοί, αλλά και πάλι υπήρχαν πολλά σπίτια "στη μέση του πουθενά", μέσα σε δάση, πάνω στα βουνά, κλπ. Πολλές φορές και πολύ ακριβά σπίτια. Δε μπορώ να φανταστώ τι προβλήματα μπορεί να δημιουργούσαν αυτά. Ούτε κι ο εκεί νομοθέτης μπορούσε γι' αυτό και ήταν απολύτως νόμιμα. Αργότερα έζησα μερικά χρόνια σε μια μικρή πόλη στο Ιλλινόις, μέσα σε τεράστιες αγροτικές περιοχές. Όταν ρώτησα ένα γνωστό μου που είχε φτιάξει σπίτι σε μια αγροτική έκταση που αγόρασε μερικά χιλιόμετρα έξω από την πόλη για τη διαδικασία της άδειας μου είπε ότι δεν ήταν υποχρεωμένος να βγάλει άδεια. Η μόνη του υποχρέωση ήταν να ενημερώσει τον τοπικό Δήμο ότι έφτιαξε ένα σπίτι στο τάδε σημείο για να τον συνδέσουν με νερά κλπ και να του χρεώνουν, φυσικά, τα τέλη ακίνητης περιουσίας. Βλέπετε όπου υπάρχει λογική ο κόσμος καταλαβαίνει απόλυτα ότι άλλοι κανόνες χρειάζονται στη δόμηση κοντά σε μεγάλες πόλεις και άλλοι κανόνες για τη δόμηση σε αραιοκατοικημένες περιοχές. Δε με ενδιαφέρει η τόνωση της οικοδομικής δραστηριότητας. Δεν αντιδρώ γι' αυτό σε αυτό το άρθρο. Θεωρώ όμως ότι δεν είναι κανενός δουλειά να μου πει πού θα πάω να φτιάξω το σπίτι μου αν δεν ενοχλώ κανέναν και αν τηρώ τους κανόνες. Όσοι θέλουν να είναι ο ένας πάνω στον άλλο στην Αθήνα, δικαίωμά τους. Δικαίωμά μου πρέπει να είναι κι εμένα να πάω να μείνω μακρυά από κατοικημένες περιοχές.