Yπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Αλεξανδρος' | 23 Φεβρουαρίου 2012, 03:42

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Η αξιοποίηση του Ελληνικού αποτελεί μοναδική ευκαιρία για την Αττική που δεν θα παρουσιαστεί ξανά. Αν και κυριαρχεί στο δημόσιο διάλογο η αναγκη ενος πάρκου, κατα την άποψη μου είναι λάθος να δημιθουργηθεί ένα αχανές πάρκο. Δεν το έχει ανάγκη η Αθήνα αυτό στα νότια προάστιά της, τα οποία είναι περιοχές συγκριτικά καλύτερα δομημένες και δίπλα στη θάλασσα/ακτή η οποία αποτελεί απο μόνη της χώρο διαφυγής των πολιτών απο το αστικό περιβάλλον. Το Ελληνικό πρέπει να χρησιμοποιηθεί ώστε να βοηθηθούν πραγματικά οι γειτονιές του λεκανοπεδίου που έχουν ανάγκες και προβλημα ποιότητας ζωής-έλλειψης πρασίνου. Τα έσοδα που θα αποφέρει στο δημόσιο το Ελληνικό οφείλουν να διατεθούν στη δημιουργία πολλών ελευθερων χώρων (ουτε μικρών, αλλά ουτε αχανών) κατα προτίμηση με πυκνή-υψηλή βλάστηση για την βιοκλιματική βελτίσωση του αστικού ιστού. Επίσης ένα τεράστιο πάρκο στο Ελληνικό κατ'εμε αποτελεί αντιγραφή ενός προτύπου που δε μας αφορά ως πόλη. Τα μεγάλα αστικα πάρκα βρίσκονται στο κέντρο των δυτικών μεγαλουπόλεων, οχι στις παρυφές τους όπως το Ελληνικό. Ελάχιστοι πολίτες θα ενταξουν στην καθημερινότητα τους τη βόλτα στο πάρκο του Ελληνικού απο την κεντρική και δυτική Αθήνα. Ποιός έχει τον ελευθερο χρόνο ώστε να παίρνει ΜΜΜ καθημερινά για να βρεθεί στο Ελληνικό; Αν το κάνει κάποιος θα είναι για να παει στη θάλασσα κατα προτεραιότητα, οχι σε ενα πάρκο. Ποσοι κάτοικοι της Δάφνης πανε καθημερινά για βόλτα στο παρκο Αντώνης Τρίτσης ή πόσοι κάτοικοι της Νεας Φιλαδέλφειας πανε καθημερινά στον εθνικό κήπο; Θα ήταν πιο χρήσιμο για το μέσο Αθηναίο να εχει σε απόσταση 5-10 λεπτών βαδίσματος ενα μικρό-μεσαίο πάρκο γειτονιάς (λίγο μεγαλύτερο απο το Πάρκο Ιλισσίων ας πουμε) όπου θα μπορει να αθληθεί, να διασκεδάσει, να ηρεμησει. Αυτό έχει ανάγκη η πόλη και οι πολίτες. Επίσης μην ξεχνάμε τον παράγοντα του ίδιου του μεγέθους του πολεοδομικού συγκροτήματος των Αθηνών. Δεν ειναι δυνατόν σε μια πολύ μικρή σε έκταση πόλη συγκριτικά με τον πληθυσμό της για τα δυτικά πρότυπα, να επιδιώκουμε τη δημιουργία ενός πάρκου 5.000 στρ., όταν αναζητούνται χώροι για βασικές κοινωνικές και οικονομικές υποδομές εναγωνίως. Επίσης στο Φαληρικό δέλτα και στον Φαληρικό όρμο, πολύ κοντα στο Ελληνικό ξεκινά σύντομα η δημιουργία ενός άλλου παραθαλάσσιου παρκου και χώρου περιπάτου, που ειναι και πιο κοντα στο κέντρο. Δε θεωρώ ορθολογικό να μετατρέψουμε όλη την περιοχή απο το ΣΕΦ μέχρι τη Γλυφάδα σε αμιγή ζώνη περιπάτου, πρασίνου με το χαρακτηρα δημοσίου πάρκου. Είναι μαξιμαλιστικό και δε λύνει ουσιαστικότερα προβλήματα της Αττικής. Έπειτα υπάρχει το θέμα της συντηρησης και του κόστους του πάρκου. Ένα πάρκο χωρίς συνοδευτικές δραστηριότητες να το συντηρούν θα κοστίσει σε όλους τους φορολογούμενους, ενώ η καθημερινή χρήση του θα αφορά ενα μικρό μόνο μέρος του πληθυσμού της Αττικής. Τη συντήρηση του πάρκου ποιός θα την αναλάβει; Οι δήμοι δεν θα το αντέξουν σε καμια περίπτωση. Μιλάμε για κολοσιαία ζητήματα και προκλησεις στον τομέα της καθαριότητας και της συντηρησης του πρασίνου και για την ανάγκη προσωπικού που πάλι θα πληρώνεται απο όλους τους φορολογούμενους για να προσφέρουν μια υπηρεσία που οι κάτοικοι των νοτίων προαστίων δεν έχουν αναγκη σε τέτοιο μεγεθος εφόσον υπάρχει η θάλασσα δίπλα τους. Την ανάγκη αυτή εχει ο κάτοικος της Κυψέλης ή των Πατησίων κατα προτεραιότητα. Μην ξεχνάμε την κατασταση και την κραυγαλέα έλλειψη συντηρησης και καθαριότητας σε δημόσιους χώρους πολύ πιο μικρούς σε όλη την Αθήνα. Τίθεται και ζήτημα ασφάλειας. Σε ενα τόσο μεγάλο δημόσιο χώρο το 90% της έκτασης δεν θα ελεγχεται οπτικα, ειδικά αν η βλαστηση είναι πυκνή. Μπορεί να εγγυηθεί κάποιος οτι δεν θα ευνοθεί η μεταφορά παράνομων δραστηριότήτων όπως η διακίνηση και χρήση ουσιών εκεί; Πως θα φυλάσσεται τη νύχτα αυτός ο χώρος; Θα ήταν ιδανικός χώρος για αυτη τη ''χρηση'', αν χρησιμοποιηθεί μόνο ως πάρκο. Συμπερασματικά: Απο την χρήση ως πάρκου 5000 στρ. πανακριβης γης, σε μια μη προβληματική περιοχή της Αθήνας, προτιμώ την αναπλαση και την απαλλοτρίωση χώρων σε προβληματικές περιοχές με διάχυση των στρεμμάτων πρασίνου σε όλο τον αστικό ιστό, κοντα στις κατοικίες όλων των πολιτών. Δικαιότερη δηλαδή κατανομή αυτου του πρασίνου, το οποίο θα πάει χαμένο εκει. Αυτο θα γίνει αν το Ελληνικό αξιοποιήσει την υψηλή αξία γης και τις δυνατότητες που έχει, προς όφελος όλης της πόλης. Να γίνει ο χώρος παραγωγής εσόδων και κεφαλαίων που θα αναπλάσουν την Αθήνα. Μονο το Ελληνικό μπορεί να το κάνει αυτο στην Αττική και καμία άλλη έκταση. Υπο αυτή την έννοια είναι μοναδική ευκαιρία που δε θα ξαναπαρουσιαστεί στην Αθήνα. Διαφωνώ στην δημιουργία μεγάλης ζώνης κατοικίας στην έκταση. Ειδικά όταν υποτίθεται οτι ισχύουν ακόμα οι πολιτικές αποκέντρωσης και αποσυμφόρησης της Αττικής. Σε αυτό τον τομέα πρέπει να ισχύουν αντικίνητρα και ο χώρος κατοικίας να αφορά μόνο λίγες πολύ ακριβές κατοικίες με αρχιτεκτονική πρωτοπορία. Το Ελληνικό μπορεί να προσαρμοστεί σε πλήθος κορυφαίων αναπτυξιακών πλεονεκτημάτων όλης της χώρας. Ο θαλάσσιος τουρισμός είναι ενα πεδίο στο οποίο είμαστε πολύ πίσω. Το Ελληνικό μπορεί να στεγάσει τις χερσαίες εγκαταστάσεις εξυπηρέτησης θαλασσίου τουρισμού, σε εστίαση, φιλοξενία και διασκέδαση και να αποτελεί σημείο αναφοράς ιστιοπλοϊκού τουρισμού για όλη τη Μεσόγειο, δίπλα μάλιστα στην Ελληνική πολυνησία. Δεν υπάρχει ιδανικότερος χώρος σε όλο τον πλανήτη για τέτοιου είδους επενδυση σε αυτη την κλίμακα. Η δημιουργία ξενοδοχείου υψηλών προδιαγραφών είναι επιβεβλημένη. Ο τομέας της φιλοξενίας ανανεώνεται με ραγδαίους ρυθμούς σε ετήσια βάση σε όλο τον κόσμο και στο θερινό και στον αστικό τουρισμό. Καλώς ή κακώς η Ελλάδα ανταγωνίζεται άλλες χώρες και πρεπει συνεχώς να προσφέρει κατι νέο. Οι προδιαγραφές του 2004 για τα ξενοδοχεία 5 αστέρων και ανω είναι προ πολλού ξεπερασμένες και το Ελληνικό αποτελεί ιδανική θεση για ενα ξενοδοχείο σύμβολο που θα ανανεώσει το διεθνές ενδιαφέρον των επαγγελματιών στο χώρο του τουρισμού για τις δυνατότητες της Αθήνας. Ο χώρος προσφέρεται ιδανικά για τη δημιουργία διεθνούς πανεπιστημίου, αν και δεν υπάρχει το θεσμικό πλαίσιο. Θα ήταν μοναδικό εκει να δημιουργηθεί ενα σύγχρονο σε υποδομές πανεπιστήμιο-προτυπο που σε αντίθεση με τα πανεπιστήμια μπετινα κουτια-φυλακές, θα έθετε άλλα πρότυπα για την υποδομή στην τριτοβάθμια εκπαιδευση πανελληνίως και δυνητικα θα αποτελούσε ίδρυμα προσελκυσης χιλιάδων ξένων φοιτητών. Μόνο ως αντιστάθμισμα στη μαζική φυγή στο εξωτερικό Ελληνων φοιτητών και των χρημάτων που παιρνουν μαζί τους, θα ηταν σπουδαίο. Επίσης υπάρχει ανάγκη για δημιουργία θεματικού πάρκου διασκέδασης μεγάλης κλίμακας στην Αττική (στην Ελλάδα) το οποίο να βασίζεται στην Ελληνική Μυθολογία. Η άρση του καμποτάζ στην κρουαζιέρα μπορεί να δώσει μεγάλη ώθηση στον Πειραιά και ενα τέτοιο θεματικό πάρκο θα έδινε άλλη μια ελκυστική δυνατοτητα να επιλεγούν απο τουριστες κρουαζιέρας στη Μεσόγειο, διαδρομές που θα περιλαμβάνουν τον Πειραιά και κατ'επεκταση και αλλα ελληνικά λιμάνια στο προγραμμά τους. Ειδικά δε οι πολλοί τουρίστες που συνοδεύουν μέλη της οικογένειάς τους νεαρής-εφηβικής ηλικίας θα έρθουν πρωτα εδω. Εννοώ κατι σαν τη Disneyland της Μεσογείου. Σημαντική είναι επίσης η αναγκη για δημιουργία επιχειρηματικού κέντρου στην Αττική όπως έχουν όλες οι σύγχρονες δυτικές πόλεις. Αυτό μπορεί να αφορά έστω κέντρο καινοτομίας ή ναυτιλιακό κέντρο σε μικρότερη κλίμακα, αλλά με πρόβλεψη για μελλοντική συγκεντρωση μεγαλύτερων δραστηριοτήτων εκει, κατα προτίμηση στο εσωτερικό και ανατολικό σημείο της έκτασης. Μια επιλογή κοντα σε σταθμό μετρό θα ήταν η δημιουργία κυβερνητικού παρκου, απο τα έσοδα των άλλων δράσεων. Τα ενοίκια και η πολυδιάσπαση σε όλη την Αττική κεντρικών υπηρεσιών του κρατικού μηχανισμού σε τριτοκοσμικά πολλές φορές κτίρια, επιβαρύνουν ολους τους φορολογούμενους. Εξάλλου υπάρχει αναγκη για χώρους εργασίας σύγχρονων προδιαγραφών για μεγαλο αριθμό κρατικών υπηρεσιών ώστε να αποδίδουν καλύτερα. Θέλω να σταθώ ιδιαίτερα στην αναγκη αναπτυξης και προώθησης συγχρονου αρχιτεκτονικού πνευματος στις νεες κατασκευές του Ελληνικού. Η Αθήνα είναι μια πόλη που φιλοδοξει να ζει και απο τον τουρισμό, αλλά της λείπουν εντελώς μνημεία-σύμβολα σύγχρονης αρχιτεκτονικής. Σε άλλες πολείς τέτοια μνημεία γίνονται προμετωπίδες της τουριστικής προβολής. Το μεγάλο λάθος σε περίπτωση αναπτυξης καποιων τέτοιων δράσεων εντος της έκτασης, θα ήταν η καλυψη του χώρου απο χαμηλά κτίρια που θα δημιουργούσαν την αίσθηση της ασφυξίας εντος τσιμεντένιων τοίχων και επιπλέον στην ουσία θα υποβάθμιζαν αισθητικά το βασικό προσόν της έκτασης που είναι η εγγύτητα και η οπτικη επαφή με το Σαρωνικό. Δεν έχει νόημα να φτιαχτεί ενα χαμηλό ξενοδοχείο, απο όπου οι πελάτες δε θα βλέπουν την θάλασσα, ούτε κάποια άλλη δράση ιδιωτών που θα κλείνει το μέτωπο προς τη θαλασσα εντελώς. Η αναπαραγωγή του οικιστικού πνευματος της μεταπολεμικής Αθήνας είναι φυσικά πολύ χειρότερη επιλογή απο ενα πάρκο 5.000 στεμμάτων. Για αυτό το λόγο πρέπει πολεοδομικά να δοθούν κίνητρα για βιοκλιματικές κατασκευές σε ύψος, σε μερικές περιπτωσεις ανω των 100 μέτρων, με αρχιτεκτονική ταυτότητα πάντα. Αντι για την κάλυψη όλων των χώρων με χαμηλα κτίρια με δρόμους ενδιάμεσα, στον υπολοιπο ελευθερο χώρο που θα τελικά δοθεί σε ύψος να αναπτυχθει αστικό πράσινο. Αυτο το πράσινο μπορει να προστεθεί επιπλεόν σε ενα ελευθερο ενιαίο χώρο πρασίνου-παρκου που κατα τη γνώμη μου ειναι υπεραρκετός για τα νότια προάστια σε ένα μεγεθος 1000 στεμμάτων, πανατα σε συνδυασμό με τα έργα στο Φαληρικό όρμο-δέλτα. Οπότε για να υπάρχει συνέχεια του ελευθερου δημόσιου χώρου απο το Φάληρο, ο αμιγής χώρος πρασίνου-πάρκου θα προτιμούσα να ξεκινά απο την παραλιακή βορειοδυτική περιοχή και να συνεχίζει προς το εσωτερικό στα νοτιοανατολικά. Επίσης να μην ξεχνάμε οτι ενα θεματικό πάρκο ή ενας εκπαιδευτικός χώρος υψηλών προδιαγραφών ή ενα επιχειρηματικό κέντρο παραμένουν κατέξοχην ελευθεροι δημόσιοι χώροι, στραμμένοι στην κίνηση των χρηστών και στους εξωτερικούς χώρους περιξ των κατασκευών. Ειδικά στην περίπτωση ενος επιχειρηματικού ή κυνερνητικού πάρκου η επιλογή των ψηλών κτιρίων είναι επιβεβλημένη. Δεν γίνεται να αναπαράγουμε το αποτυχημένο πρότυπο του σήμερα, όπου για παράδειγμα θα πρέπει να επισκεπτεσαι 3 και 4 διαφορετικά κτιρια μιας μεγαλης κρατικής υπηρεσίας για να εξυπηρετηθείς έστω και αν αυτά ειναι κοντά. Ειναι καλύτερο και για τους πολίτες και για την ίδια την λειτουργία των υπηρεσιών. Άλλωστε τα υψηλά κτίρια με τη χρήση του φωτός απο παντού, την ανεμπόδιστη θέα, την απουσία ''τυφλών'' πλευρών, είναι ασύγκριτα προτιμότερη επιλογή απο τα σημερινά παραδείγματα στο λεκανοπέδιο και δινει τη δυνατότητα αρχιτεκτονικής ταυτότητας για ενα μερος της πόλης επιτέλους και χωρίς τον κίνδυνο το μεγεθος των κτιρίων να επισκιάζει το ιστορικό κέντρο και τα μνημεία του. Καταλήγοντας: Οχι σε νέα Ολυμπιακά δημόσια/κρατικά μεγαθήρια που δεν μπορουμε να συντηρήσουμε και να χρησιμοποιήσουμε ως πολιτεία. Οχι σε μια νέα μικρή Αθήνα, με χαμηλά κτίρια-κουτια κατοικίας χωρίς ελευθερους χώρους. Οχι σε μίζερες λύσεις στο πιο ακριβό και ελπιδοφόρο οικόπεδο της χώρας, η οποία ζει απο τον τουρισμό και τις υπηρεσίες. Αυτες οι δραστηριότητες έχουν θεση το Ελληνικό. Η επένδυση σε περίπτωση που πετύχει θα αναπαραχθεί και σε αλλα σημεια της Ελλάδας αναλογα με τις αναγκες που θα υπάρχουν εκει. Οχι στην εμπλοκή του κράτους στην εκμετάλλευση του χώρου, καθώς αυτό θα σημαινει ως συνήθως κακοδιαχείριση, μιζέρια και αδυναμια εκμετάλλευσης των πλεονεκτημάτων του χώρου. Ναι στην ενοικίαση του χώρου σε ιδιώτες, με το ανάλογο αντίτιμο, με σχέδιο και αυστηρούς κανόνες. Ναι στην πρωτοπορία και στην προσπέραση του διεθνούς ανταγωνισμού, με τη δημιουργία ενός χώρου συνδυαστικών δράσεων προς όφελος ολης της Αθήνας μεσω αντισταθμιστικών έργων πρασίνου εκει που πρεπει. Ναι στη δημιουργία θέσεων εργασίας τόσο στην κατασκευαστική φάση, όσο και μόνιμων θέσεων εργασίας σε πρωτοπόρες και μοναδικές στη Μεσόγειο επενδύσεις.