Αρχική Κατηγορίες και περιεχόμενο χρήσεων γηςΆρθρο 05: Περιοχές Πολεοδομικού Κέντρου – Κεντρικής Λειτουργίας Πόλης – Τοπικού Κέντρου Συνοικίας – ΓειτονιάςΣχόλιο του χρήστη Αλεξανδρος Γαβριλακης | 26 Φεβρουαρίου 2012, 20:37
  • Σχόλιο του χρήστη 'Αλεξανδρος Γαβριλακης' | 26 Φεβρουαρίου 2012, 20:37

    Με αφορμή την ανάρτηση σε Δημόσια Διαβούλευση του σχεδίου Προεδρικού Διατάγματος, με θέμα «Κατηγορίες και περιεχόμενο χρήσεων γης», έχω να κάνω τα παρακάτω σχόλια: Είναι τουλάχιστον πρόκληση και βάναυση κακοποίηση της νοημοσύνης του Ελληνικού λαού, ο στραγγαλισμός των συνταγματικών συμφερόντων ενός έκαστου εξ ημών, με μοναδικό –και αφελέστατα προφανή- στόχο την δημιουργία μονοπωλιακών εκμεταλλεύσεων από ορισμένους μόνο επιχειρηματίες ενώ την ίδια στιγμή απαγορεύεται σε άλλους η «επί ίσοις όροις» δυνατότητα του επιχειρείν, σε περίοδο μάλιστα που η επιχειρηματική αυτή ανάπτυξη είναι το μόνο σωσίβιο για να ξεφύγει το κράτος μας από τον, ορατό πλέον, εναγκαλισμό μιας βαθειάς και πολύχρονης ύφεσης. Και για να γίνω σαφέστερος: Στο σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος «Κατηγορίες και περιεχόμενο χρήσεων γης» το οποίο προτείνει ο αναπληρωτής Υπουργός Περιβάλλοντος Ενέργειας & Κλιματικής Αλλαγής κ. Νικόλαος Σηφουνάκης, στο εισαγωγικό του σημείωμα αναφέρει τα παρακάτω: «Από το 1987 που θεσμοθετήθηκε το ΠΔ για τις «κατηγορίες και το περιεχόμενο χρήσεων γης» και το οποίο ισχύει μέχρι σήμερα, εμφανίστηκαν νέες λειτουργίες και χρήσεις και, συνεπώς, θα πρέπει να διατυπωθούν πιο αναλυτικοί ορισμοί για κάθε χρήση και να υπάρξει μια πιο εξειδικευμένη κατηγοριοποίηση λαμβάνοντας υπόψη τις σημερινές απαιτήσεις του πολεοδομικού και χωροταξικού σχεδιασμού χωρίς ερμηνευτικές αμφιβολίες και ασάφειες. Το νέο σχέδιο ΠΔ για τις χρήσεις γης επιχειρεί τη συμπλήρωση και τον εκσυγχρονισμό του θεσμικού πλαισίου, τίθεται από σήμερα και έως την 31.01.2012 σε δημόσια διαβούλευση και καλούνται οι πολίτες και οι φορείς να συμμετάσχουν ουσιαστικά με τα σχόλια και τις προτάσεις τους.» Μεταξύ των νέων ρυθμίσεων που εισάγει το σχέδιο του Προεδρικού Διατάγματος. είναι αυτές του άρθρου 5 όπου αναφέρονται τα παρακάτω: Άρθρο 05: Περιοχές Πολεοδομικού Κέντρου – Κεντρικής Λειτουργίας Πόλης – Τοπικού Κέντρου Συνοικίας – Γειτονιάς Στις περιοχές της κατηγορίας αυτής, επιτρέπονται μόνο : 1. Κατοικία 2. Κοινωνική πρόνοια 3. Εκπαίδευση 4. Αθλητικές εγκαταστάσεις (εκτός μεγάλων αθλητικών εγκαταστάσεων) 5. Θρησκευτικοί χώροι 6. Πολιτιστικές εγκαταστάσεις (6) 7. Εμπορικά καταστήματα, καταστήματα παροχής προσωπικών υπηρεσιών, υπεραγορές, πολυκαταστήματα, εμπορικά κέντρα (2) 8. Γραφεία, Τράπεζες, Ασφάλειες, Κοινωφελείς Οργανισμοί 9. Διοίκηση 10. Περίθαλψη (3) 11. Χώροι συνάθροισης κοινού 12. Εστίαση 13. Αναψυκτήρια 14. Κέντρα διασκέδασης – αναψυχής 15. Ξενοδοχεία και λοιπές τουριστικές εγκαταστάσεις (1) 16. Στάθμευση (κτίρια-γήπεδα) 17. Πρατήρια υγρών καυσίμων (όπως άρθρο 4 παρ. 14), πλυντήρια λιπαντήρα αυτοκινήτων 18. Σταθμοί μετεπιβίβασης ΜΜΜ 19. Συνεργεία αυτοκινήτων (όπως παρ. 16 άρθρου 4) 20. Επαγγελματικά εργαστήρια χαμηλής όχλησης και εγκαταστάσεις αποθήκευσης(μέχρι 15 ΗΡ και μέχρι 50 KW) (5) 21. Σταθμοί υπεραστικών λεωφορείων 22. Εμπορευματικοί σταθμοί αυτοκινήτων Η αντίδραση που, ήδη, παρατηρείται, μέσω των σχολίων τους στην Δημόσια Διαβούλευση, των φορέων, των ιδιωτών αλλά και του συνόλου, θα έλεγα, του ελληνικού λαού, είναι εντονότατη για ορισμένες από τις διατάξεις του συγκεκριμένου σχεδίου Προεδρικού Διατάγματος και αυτό διότι, σε αντίθεση με το πνεύμα που θα περίμενε κανείς να έχει ο νομοθέτης σε περιόδους έντονης ύφεσης, όπως προαναφέρθηκε, παρατηρούνται διατάξεις «φωτογραφικές», που ευνοούν συγκεκριμένες κατηγορίες πολιτών, τη στιγμή που αδικούνται κατάφωρα και «στραγγαλίζονται» άλλες, χωρίς κανένα προφανή λόγο. Αναφέρομαι, συγκεκριμένα, στη διάταξη που απαγορεύει την ανάπτυξη εμπορικών κέντρων σε έκταση πάνω από 1.200 τετραγωνικά μέτρα ανά οικόπεδο. Σύμφωνα με το σχέδιο του Προεδρικού Διατάγματος, για τα τοπικά κέντρα συνοικίας – γειτονιάς ισχύουν τα παρακάτω: (1) Ξενοδοχεία και λοιπές τουριστικές εγκαταστάσεις (μόνο κύρια ξενοδοχειακά καταλύματα και ξενώνες) μέχρι 100 κλίνες, συνολικής επιφάνειας δόμησης 2000 τμ. ανά οικόπεδο. Μεγαλύτερη επιφάνεια επιτρέπεται εφόσον καθορίζεται συγκεκριμένος χώρος από το εγκεκριμένο σχέδιο . (2) Εμπορικά καταστήματα, καταστήματα παροχής προσωπικών υπηρεσιών, υπεραγορές και πολυκαταστήματα, συνολικής επιφάνειας δόμησης μέχρι 1.200 τμ. ανά οικόπεδο. (3) Περίθαλψη μέχρι 100 κλίνες ή 2.000 τμ. συνολικής επιφάνειας δόμησης ανά οικόπεδο. Μεγαλύτερη επιφάνεια επιτρέπεται εφόσον καθορίζεται συγκεκριμένος χώρος από το εγκεκριμένο σχέδιο.» Βλέπουμε, δηλαδή, ότι σε ότι αφορά σε ξενοδοχεία και λοιπές τουριστικές εγκαταστάσεις, καθώς επίσης και σε Κλινικές-Κέντρα περίθαλψης, μετά τους περιορισμούς ως προς τον αριθμό των κλινών και την δόμηση, δίνεται δυνατότητα παρέκκλισης με την διατύπωση της φράσης «Μεγαλύτερη επιφάνεια επιτρέπεται εφόσον καθορίζεται συγκεκριμένος χώρος από το εγκεκριμένο σχέδιο». Η φράση αυτή απουσιάζει από το εδάφιο (2), το οποίο αφορά σε Εμπορικά καταστήματα, καταστήματα παροχής προσωπικών υπηρεσιών, υπεραγορές και πολυκαταστήματα, για τα οποία ισχύει ο ασφυκτικός περιορισμός της συνολικής επιφάνειας δόμησης μέχρι 1.200 τετραγωνικά μέτρα ανά οικόπεδο. Είναι λοιπόν προφανές ότι για τις Τουριστικές Επιχειρήσεις (Ξενοδοχεία κλπ) και τις επιχειρήσεις Περίθαλψης (Κλινικές, Κέντρα αρωγής κλπ) ο περιορισμός στον αριθμό κλινών και την δόμηση είναι ανύπαρκτος για τα οικόπεδα τα οποία σήμερα έχουν την συγκεκριμένη δυνατότητα, σε αντίθεση με τα Καταστήματα, Υπεραγορές , Πολυκαταστήματα και τα Εμπορικά Κέντρα, για τα οποία θα ισχύει ο περιορισμός της δόμησης των 1.200 τετραγωνικών μέτρων ανά οικόπεδο, ακόμη και εάν καθορίζεται σαν τέτοια ή χρήση του συγκεκριμένου χώρου από το εγκεκριμένο σχέδιο. Ο περιορισμός αυτός, όχι μόνο είναι άδικος για τους ιδιοκτήτες οικοπέδων που πληρούν τις προϋποθέσεις ανάπτυξης εμπορικού κέντρου σε ιδιοκτησία τους, αλλά έρχεται και σε πλήρη αντίφαση με τις μέχρι τώρα ισχύουσες διατάξεις και προδιαγραφές για τα εμπορικά κέντρα. Η πολιτεία θεσμοθέτησε τις παρακάτω αποφάσεις για την λειτουργία των εμπορικών κέντρων και οι οποίες σήμερα είναι σε ισχύ: 1. Με την 109380/8296/1161/Β0014/ΠΟΛ 1112/05.10.2007 (ΦΕΚ-2022/Β/15-10-07) απόφαση του Υπουργού Οικονομίας και Οικονομικών καθορίζεται η έννοια του Εμπορικού Κέντρο, οι προϋποθέσεις , οι διαδικασίες και οι λεπτομέρειες άσκησης της επιλογής φορολόγησης και μίσθωσης των χώρων αυτών. Συγκεκριμένα στο άρθρο 1 αναφέρονται: Άρθρον 1 Έννοια εμπορικού κέντρου. Ως εμπορικό κέντρο νοείται το ακίνητο ή το συγκρότημα ακινήτων τα οποία αποτελούν ενιαίο λειτουργικά σύνολο, για το οποίο συντρέχουν τουλάχιστον οι εξής προϋποθέσεις: α) διαθέτει κατ’ ελάχιστο, συνολική επιφάνεια 4000 τμ σε ένα ή περισσότερα επίπεδα, β) λειτουργεί ή προορίζεται να λειτουργήσει υπό ενιαία διαχείριση και εκμετάλλευση, γ) διαθέτει χώρους κατάλληλους για άσκηση δραστηριότητας παράδοσης αγαθών ή/και παροχής υπηρεσιών. 2.Με την 1040776/2851/209/Β0014/ΠΟΛ.1056/16.4.2009 απόφαση του Υπουργού Οικονομίας και Οικονομικών τροποποιήθηκε η με αριθμό 1093809/8296 /1161/Β0014/ΠΟΛ.1112/5.10.2007(ΦΕΚ-2022/Β/15-10-07) απόφαση για τη μίσθωση χώρων εμπορικών κέντρων και συγκεκριμένα το άρθρο 1 ως έξης: «Άρθρο 1. Έννοια εμπορικού κέντρου. 1. Ως εμπορικό κέντρο νοείται το ακίνητο ή το συγκρότημα ακινήτων τα οποία αποτελούν ενιαίο λειτουργικά σύνολο, για το οποίο συντρέχουν τουλάχιστον οι εξής προϋποθέσεις: α) διαθέτει κατ’ ελάχιστο, συνολική επιφάνεια 4.000 τ.μ. σε ένα ή περισσότερα επίπεδα, β) λειτουργεί ή προορίζεται να λειτουργήσει υπό ενιαία διαχείριση και εκμετάλλευση, γ) διαθέτει χώρους κατάλληλους για άσκηση δραστηριότητας παράδοσης αγαθών ή/και παροχής υπηρεσιών, δ) οι χώροι του εκμισθώνονται τουλάχιστον σε δεκαπέντε (15) διαφορετικές επιχειρήσεις προκειμένου να χρησιμοποιηθούν ως εμπορικό κατάστημα. 2. Οι αιτήσεις φορολόγησης που υπεβλήθησαν μέχρι 9.5.2008, ημερομηνία έκδοσης της εγκυκλίου 1053013/3042/444/Β0014/ΠΟΛ.1081/ /09.05.2008, με την οποία τέθηκε ερμηνευτικά ως προϋπόθεση το σημείο δ) της ανωτέρω παραγράφου 1, γίνονται αποδεκτές, για λόγους χρηστής διοίκησης, και χωρίς να πληρούται η προϋπόθεση του εν λόγω σημείου δ), εφόσον πληρούνται οι λοιπές προϋποθέσεις.». Κατά την άποψη μου, λοιπόν, θα πρέπει να καταργηθεί ο περιορισμός αυτός των τετραγωνικών μέτρων που το μόνο που κάνει είναι να εμποδίζει την ανάπτυξη και από άλλους επιχειρηματίες –πλην εκείνων που, ήδη, κατέχουν εμπορικά κέντρα- τέτοιων επιχειρήσεων. Η διατήρηση του, αντιθέτως, μόνο απορίες, αγανάκτηση και ύποπτους συνειρμούς δημιουργεί. Σίγουρα δεν χρειαζόμαστε τίποτα από αυτά αν προσβλέπουμε σε νομοθετήσεις που στόχο έχουν την ανάπτυξη και την βοήθεια του κοινωνικού συνόλου. Φιλικά, Αλέξανδρος Γαβριλάκης Αρχιτέκτων Μηχανικός Ηράκλειο Κρήτης