Αρχική ΚΥΑ ΤουρισμούΑΡΘΡΟ ΠΡΩΤΟ – Άρθρο 04: ΚΑΤΗΓΟΡΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΧΩΡΟΥΣχόλιο του χρήστη Αθανάσιος Πιτσιόρλας | 10 Μαρτίου 2012, 21:05
  • Σχόλιο του χρήστη 'Αθανάσιος Πιτσιόρλας' | 10 Μαρτίου 2012, 21:05

    Θέμα: Επαλαμβανόμενες ιδέες: Προς δημιουργία δικτύου παραλιών για γυμνιστές! Έκανα την παρακάτω πρόταση το 2007 και αγνοήθηκε. Την επανέλαβα το Ιούλιο του 2010. Φάνηκε πάλι να αγνοήθηκε. Τώρα που αναθεωρείται το ειδικό χωροταξικό για την τουρισμό, την επαναλαμβάνω αυτούσια. Ας αγνηθεί ξανά. Επιπλέον τώρα και θεωρητική τεκμηρίωση. Στα συμπεράσματα μίας οικονομικής διδακτορικής διατριβής τη μελέτη της οποία τελείωσα πριν μερικές μέρες (Κακατσίδης Γεώργιος: Προυποθέσεις και δυνατότητες μειώσεως του ελλείμματος του ισοζυγίου πληρωμών της ελληνικής οικονομίας, Θεσσαλονίκη (1973)) σημειώνονται τα εξής (σελ. 119): «Εις δε το απώτερον μέλλον ο τομεύς του τουρισμού πρέπει να φέρει το κύριον βάρος του εμπορευματικού ελλείμματος, αφού το μεν μεταναστευτικά εμβάσματα και κατά την πλέον αισιόδοξον ακόμη εκτίμησιν, αναμένεται ότι θα περιορισθούν, το δε συνάλλαγμα εκ μεταφορών μάλλον θα παραμείνη απλώς στην ικανοποιητικήν θέσιν την οποία ευρίσκεται σήμερον, δεδομένων των δυσκολιών, αι οποίαι αντιμετωπίζονται εις τον τομέα του συναγωνισμού κατά τας θαλασσίας μεταφοράς.» H πρόταση: [...] Θέμα: Επαλαμβανόμενες ιδέες: Προς δημιουργία δικτύου παραλιών για γυμνιστές! Αξιότιμοι υπουργοί, Για πρώτη φορά το καλοκαίρι του 2007, ενόψει τότε της διαμόρφωσης του Ειδικού χωροταξικού πλαισίου για τον Τουρισμό, είχα προτείνει στο ΥΠΕΧΩΔΕ την δημιουργία ενός πανελλαδικού δικτύου παραλιών για γυμνιστές, μία τουλάχιστον σε κάθε τουριστική περιοχή της χώρας. Δυστυχώς, αυτό δεν έγινε. Ελπίζω σήμερα οι συνθήκες να είναι πιο κατάλληλες ώστε, με τη βοήθεια των πιο κάτω σκέψεων, η ιδέα να βρει αποδοχή και εφαρμογή. Ταυτόχρονα, λυπάμαι εάν μου ξεφεύγει κάτι σε σχέση με τις αρμοδιότητές σας. Η απόφαση για το Ειδικό χωροταξικό πλαίσιο για το Τουρισμό του 2009 (24208 ΦΕΚ Β 1138/11.06.2009) κάνει λόγο για την «υιοθέτηση ενός επιστημονικά ολοκληρωμένου χωροταξικού σχεδιασμού», για «νέα ποιοτικά χαρακτηριστικά», για την «βελτίωση της ανταγωνιστικότητας του τουριστικού προιόντος», ως δε σκοπό της ορίζει τη «διατύπωση ενός ρεαλιστικού προγράμματος δράσης για την επόμενη δεκαπενταετία (2009-2024)». Παρά τον στρατηγικό χαρακτήρα αυτής της απόφασης, ο γυμνισμός ο οποίος αφορά το μαζικότερο είδους τουρισμού αγνοείται απόλυτα. Αυτό, τόσο από άποψη οικονομική όσο και από άποψη ανθρώπινων δικαιωμάτων, δεν μου φαίνεται ούτε έξυπνο, ούτε ασήμαντο. Εφόσον ο τουρισμός είναι κεντρική οικονομική δραστηριότητα της χώρας υποκείμενη στο σκληρό διεθνή ανταγωνισμό δεν μπορούμε να αγνοήσουμε καμία παράμετρό του. Με πιο επιστημονικούς όρους το πρόβλημα, ειδωμένο από τουριστική-οικονομική σκοπιά, ονομάζεται ‘διαφοροποίηση’. Η ενσωμάτωση στοιχείων για τον γυμνισμό και τους γυμνιστές θα συνέβαλε αισθητά στη διαφοροποίηση του τουριστικού προιόντος. Παρακολουθώντας το Internet από το 2007 διαπιστώνω ότι το ενδιαφέρον για εύρεση παραλιών από γυμνιστές έχει αυξηθεί κατακόρυφα. Οι παραλίες αυτές έχουν μειωθεί δραματικά η μία μετά την άλλη για διάφορους λόγους. Οι παραλίες που χρησιμοποιούσαν οι γυμνιστές τα τελευταία χρόνια έχουν παραδοθεί σε πρόσωπα που έχουν αυτοκίνητα με κίνηση στους τέσσερις τροχούς είτε και στα ίδια αυτά αυτοκίνητα και στα αμαξίδια ΜTB, τις γνωστές «γουρούνες». Άλλη αιτία είναι οι αυθαίρετες εγκαταστάσεις με την παράνομη «συναίνεση», ρητή ή σιωπηρή, των τοπικών φορέων. Εκπρόσωπος των γυμνιστών το 2007 είχε δηλώσει στο ράδιο RS Show στη Θεσσαλονίκη ότι οι έλληνες γυμνιστές είναι 600.000 και μαζί με τους αλλοδαπούς τουρίστες φτάνουν τα δύο εκατομμύρια. Μπορούν να αγνοούνται αυτά τα νούμερα από ένα στρατηγικό, προγραμματικό, και κατευθυντήριο κείμενο; Οι γυμνιστές είναι φιλήσυχα άτομα και ταυτόχρονα οι απόλυτοι φυσιολάτρες. Η τωρινή κατάσταση δεν κάνει καλό στον τουρισμό αφού τόσοι τουρίστες δεν μπορούν να βρουν την ησυχία που αναμένουν σε μία χώρα που τη θεωρούν ήσυχη, φιλόξενη και ανεκτική. Δεν του εξασφαλίζουμε τις βασικές ανθρώπινες συνθήκες που αναζητούν. Ταυτόχρονα, αγνοούνται και τα δικαιώματα όλων αυτών των ανθρώπων σε ένα συγκεκριμένο τρόπο διακοπών και ζωής. O Νόμος 1399/1983 «Ίδρυση και λειτουργία κέντρων παραθερισμού γυμνιστών» (Α' 145) είναι ανεπαρκής, προκλητικά επιλεκτικός και ανάξιος λόγου αφού απέχει πολύ από τις σύγχρονες ανάγκες. Επιπλέον, είναι αστείο να υπάρχει ακόμη σήμερα ειδικό ποινικό αδίκημα περί γυμνισμού εάν κάποιος κάνει γυμνός μπάνιο σε μία ήσυχη παραλία. Δηλαδή εάν 150 άτομα σε μία παραλία της Σκιάθου απολαμβάνουν γυμνοί τον ήλιο διαπράττουν αδίκημα; Τι θα έκανε η Αστυνομία εάν δεχόταν καταγγελία το καταμεσήμερο; Το πλέον πιθανό είναι ότι θα έβαζε την ουρά στα σκέλια! Εάν αντιδρούσε θα είχαμε μία πολύ κακή είδηση για τον ελληνικό τουρισμό. Με άλλα λόγια χρειαζόμαστε φανερά προσαρμογή, ρεαλισμό και ασφάλεια δικαίου. Το άρθρο 353 του Ποινικού Κώδικα –«πρόκληση σκανδάλου με ακόλαστες πράξεις» – είναι αρκετό για να καλύψει το σκοπό του. Σε υπόθεση γυμνισμού, κατόπιν αίτησης κατοίκων της περιοχής, η απόφαση 340/1980 του Μονομελούς Πρωτοδικείου Ναυπλίου έκρινε ότι «η ηθική αντίληψη του μέσου ανθρώπου δεν ταυτίζει τον γυμνισμό με την ανηθικότητα» και απέρριψε την αίτησή τους. Η ιδέα, αλλά και αίτημά μου, είναι ο γυμνισμός και η φυσιολατρία (μαζί) να αναγνωριστούν και να αποκτήσουν τη θέση τους πρώτα στο υφιστάμενο χωροταξικό σχέδιο για τον τουρισμό στην Ελλάδα. Συνεπώς, είναι απαραίτητη και η τροποποίηση του χωροταξικού σχεδίου για τον τουρισμό. Κατόπιν, χρειάζεται υπουργική απόφαση η οποία θα προβλέπει τον πίνακα με τις παραλίες του είδους πανελλαδικά. Σε πρακτικό επίπεδο, χρειάζεται ένα σύστημα χοντρικά αντίστοιχο με τις γαλάζιες σημαίες. Κάθε τουριστική περιοχή της χώρας θα πρέπει να αποκτήσει μία τουλάχιστον παραλία χαρακτηρισμένη νομικά, ίσως τοπογραφικά προσδιορισμένη, και επισημασμένη με πινακίδες ως «Παραλία γυμνιστών». Αυτό το δίκτυο θα πάρει τη μορφή ενός ειδικού χάρτη στο Internet αλλά και σε τουριστικά-διαφημιστικά έντυπα. Στην πράξη, η ιδέα είναι πολύ απλή και δεν χρειάζεται τόσο σκέψη όσο απόφαση και ελάχιστη ενέργεια: οι σημερινές παραλίες που συχνάζουν γυμνιστές — και σε κύριες τουριστικές περιοχές που δεν υπάρχουν πλέον τέτοιες θα επιλεγεί μία τουλάχιστον — θα χαρακτηριστούν νομικά και θα επισημανθούν με πινακίδες ως «Παραλία γυμνιστών». Η αναγνώριση των δικαιωμάτων τους θα εξασφαλίσει τους γυμνιστές ενώ θα προσφέρει ασφάλεια δικαίου. Οι τυχόν σεμνότυφοι ή σοβαροφανείς ας θυμηθούν ότι η Ολλανδία κάνει τουρισμό με τα ναρκωτικά και τις πόρνες. Η χώρα αυτή έκρινε ότι αφού δεν μπορεί να αποφύγει αυτά τα προβλήματα, ήταν καλύτερα να τα αναγνωρίσει και να τα θέσει υπό έλεγχο φέρνοντάς τα στα μέτρα της. Η Ελλάδα σε σχέση με τον γυμνισμό καλείται να επιδείξει στοιχειώδη προσοχή στο αυτονόητο τόσο για τα συμφέροντά της στον διεθνή οικονομικό ανταγωνισμό όσο και για τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα. Με εκτίμηση