Αρχική ΚΥΑ ΤουρισμούΑΡΘΡΟ ΠΡΩΤΟ – Άρθρο 06: ΕΙΔΙΚΕΣ – ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΕΣ ΜΟΡΦΕΣ ΤΟΥΡΙΣΜΟΥΣχόλιο του χρήστη ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΩΝ ΚΑΤΑΔΥΣΗΣ | 20 Μαρτίου 2012, 11:39
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΩΝ ΚΑΤΑΔΥΣΗΣ' | 20 Μαρτίου 2012, 11:39

    Στο σχέδιο Ειδικού Πλαισίου στο προτεινόμενο Αρθρο Πρώτο -άρθρο 6 με τίτλο ΕΙΔΙΚΕΣ – ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΕΣ ΜΟΡΦΕΣ ΤΟΥΡΙΣΜΟΥ και στην παράγραφο (Γ3.2) όπου περιέχονται ρυθμίσεις για τον τουρισμό καταδύσεων αναψυχής γίνεται αναφορά στα καταδυτικά πάρκα τα οποία μπορούν, όπως αναφέρεται, να αναπτύσσονται σε περιοχές που διαθέτουν: «...β) ικανή πρόσβαση και γ) βρίσκονται σε χρονοαπόσταση το πολύ 90 λεπτών από υποδομές υγείας για την αντιμετώπιση έκτακτων περιστατικών (π.χ. ύπαρξη θαλάμου υπερβαρικής θεραπείας σε λειτουργία)». Ο Ελληνικός Σύνδεσμος Επαγγελματιών Κατάδυσης (ΕΣΕΚ) προτείνει να αφαιρεθεί το σημείο «β) ικανή πρόσβαση», καθώς για τις καταδύσεις αναψυχής που πραγματοποιούνται είτε από στεριά είτε από θάλασσα, χρησιμοποιούνται τα ανάλογα μεταφορικά μέσα (αυτοκίνητα, σκάφη, ή απλά πρόσβαση από την παραλία). Σε πολλά καταδυτικά σημεία, τα οποία είναι υποθαλάσσια η πρόσβαση γίνεται μέσω της δραστηριότητας της αυτόνομης κατάδυσης αναψυχής (δηλαδή κολυμπώντας). Όπως γίνεται αντιληπτό είναι περιττή η ύπαρξη αυτής της προϋπόθεσης για μία περιοχή ώστε να μπορέσει αναπτυχθεί σε αυτή καταδυτικό πάρκο. Για το λόγο αυτό ζητούμε και την αφαίρεσή της. Οσον αφορά στο σημείο «γ) βρίσκονται σε χρονοαπόσταση το πολύ 90 λεπτών από υποδομές υγείας για την αντιμετώπιση έκτακτων περιστατικών (π.χ. ύπαρξη θαλάμου υπερβαρικής θεραπείας σε λειτουργία)» ο ΕΣΕΚ διαφωνεί με αυτή την απαίτηση για την ανάπτυξη καταδυτικού πάρκου. Όσοι ασχολούνται με τις καταδύσεις αναψυχής γνωρίζουν ότι σε περίπτωση καταδυτικού ατυχήματος δεν είναι η ύπαρξη θαλάμου σε κάθε καταδυτικό πάρκο ή καταδυτικό κέντρο, ή νησί που θα σώσει το θύμα. Αυτό που απαιτείται είναι η ταχύτερη δυνατή μεταφορά και με ασφάλεια του θύματος σε θάλαμο υπερβαρικής θεραπείας, ανεξάρτητα με το σημείο στο οποίο βρίσκεται ο θάλαμος. Δεν είναι τυχαίο και το γεγονός ότι σε όλες τις χώρες όπου οι καταδύσεις αναψυχής αποτελούν σημαντικό τουριστικό προϊόν δεν διαθέτουν θαλάμους υπερβαρικής θεραπείας σε κάθε πάρκο που διαθέτουν (π.χ. Μαλδίβες, Ερυθρά Θάλασσα –Αίγυπτος, Σεϊχέλες κλπ). Αντίθετα, η δημιουργία θαλάμων υπερβαρικής θεραπείας σε κάθε καταδυτικό πάρκο απαιτεί υψηλό κόστος για τη δημιουργία, συντήρηση και στελέχωσή τους, κάνουντας απαγορευτική τη λειτουργία του θαλάμου, σε περίπτωση που βρίσκεται σε ιατρικό κέντρο ή νοσοκομείο, και μη βιώσιμη την ύπαρξη του πάρκου, σε περίπτωση που η ύπαρξη του θαλάμου γίνει μέσα σε αυτό. Παράλληλα απαίτηση δημιουργίας θαλάμου υπερβαρικής θεραπειας κάνει αδύνατη την ανάπτυξη ακριτικών περιοχών της χώρας καθώς είναι αδύνατη η λειτουργία και συντήρηση θαλάμου σε αυτές. Αυτό που απαιτείται είναι το κάθε καταδυτικό πάρκο, να διαθέτει τις σωστές διαδικασίες και εξοπλισμό εκτάκτου ανάγκης ώστε να μπορεί να παρέχει τις κατάλληλες πρώτες βοήθειες και μεταφορά του θύματος στον πλησιέστερο θάλαμο.