Yπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΙΑ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ, ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ SOS' | 20 Μαρτίου 2012, 12:00

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Άρθρο 5 Θα έπρεπε να απαγορευτεί η κατασκευή κύριων τουριστικών καταλυμάτων εκτός επίσημου σχεδιασμού στο σύνολο της ελληνικής επικράτειας. Θα πρέπει τουλάχιστον να υπάρχουν εγκεκριμένα πολεοδομικά σχέδια, επιπέδου ΓΠΣ/ΣΧΟΑΠ, όπου θα προβλέπεται η χωροθέτηση τουριστικών καταλυμάτων. Παρατηρήσεις (Α.1): Δυναμικά ανεπτυγμένες τουριστικά περιοχές Στις περιοχές Α1, ενώ αρχικά απαιτείται για την ίδρυση νέας μονάδας η υπαγωγή της στην κατηγορία 5*, σε επόμενη παράγραφο ορίζεται η αρτιότητα και η πυκνότητα κλινών, ανά στρέμμα και για τα καταλύματα κατηγορίας 4*. Συνεπώς, εντοπίζεται μια ασάφεια, δεδομένου ότι η διαφορά μεταξύ 5* και 4* είναι μεγάλη. (Α.2): Φθίνουσες ανεπτυγμένες περιοχές Σε όλες τις κατηγορίες εκτός της Α2 παρέχεται η δυνατότητα αναβάθμισης υφισταμένων μονάδων με δυνατότητα επέκτασης. Αναβάθμιση κατηγορίας χωρίς δυνατότητα επέκτασης σημαίνει κατά κανόνα μείωση κλινών, περίπτωση στην οποία δεν γίνεται ξεκάθαρη αναφορά. (Β.1): Περιοχές με περιθώρια ανάπτυξης ποιοτικού μαζικού τουρισμού Στις περιοχές Β1 αναφέρεται η δυνατότητα χωροθέτησης ΣΤΚ μόνο με πολεοδόμηση. Η διάταξη του άρθρου 5 είναι ασαφής, και μπορεί να συνεπάγεται ότι στις υπόλοιπες περιοχές είτε δεν απαιτείται πολεοδόμηση, είτε ότι δεν υφίσταται η δυνατότητα χωροθέτησης ΣΤΚ. Κρίνεται απαραίτητη η διασαφήνιση. (Ε) Νησιά και παράκτιες περιοχές Πρόκειται για ένα από τα πιο επικίνδυνα σημεία της ΚΥΑ. Τόσο για την Ομάδα Ι όσο και για την Ομάδα ΙΙ των νησιών. Κρίνεται απαραίτητη: • η δραστική μείωση της μέγιστης χωρητικότητας νέων επιτρεπόμενων τουριστικών μονάδων • στις νήσους Κρήτη, Κέρκυρα, και Ρόδο, όπως και στα οικιστικά κέντρα των νησιών αυτής της ομάδας με πληθυσμό μεγαλύτερο των 10.000 κατοίκων, να περιοριστεί το ανώτατο όριο κλινών για τις νέες τουριστικές μονάδες • μείωση της πρόβλεψης του 3%, ως μέγιστης κάλυψης τουριστικών εγκαταστάσεων σε ακατοίκητα νησιά. Το σχετικό ποσοστό δεν θα πρέπει να ξεπερνάει το 0,5%, ώστε να αποφευχθούν επεμβάσεις που θα παραβιάζουν την κλίμακα των συγκεκριμένων περιοχών. • η απαιτούμενη πρόσθετη αξιολόγηση και δημόσια συζήτηση για την εγκατάσταση ΣΤΚ σε βραχονησίδες. Τα οικοσυστήματα του νησιωτικού χώρου, ιδιαίτερα των βραχονησίδων που κυριολεκτικά αποτελούν κάποια από τα τελευταία αδιατάρακτα οικοσυστήματα της ηπείρου μας, φιλοξενούν μοναδική και πολύ πλούσια βιοποικιλότητα τόσο σε εθνικό όσο και σε Ευρωπαϊκό επίπεδο. • λόγω του ότι ο ορισμός της κρίσιμης ζώνης των 350 μέτρων στον παράκτιο χώρο (χερσαίο και νησιωτικό), παρουσιάζει καταρχάς προβλήματα ως προς την εφαρμογή του, (εξαιτίας της ποικιλομορφίας των γεωλογικών και χωρικών καταστάσεων της χώρας) απαιτείται η απαιτούμενη μελέτη του ζητήματος κατά περίπτωση, καθώς δεν ενδείκνυται η γενική θεώρηση τόσο σύνθετων ζητημάτων. Σε κάθε περίπτωση τα 500μ. έχουν μέχρι σήμερα ληφθεί υπόψη σε μελέτες για τον παράκτιο χώρο και αποτελούν ένα καταλληλότερο μέγεθος για τον υποκείμενο σχεδιασμό. Οι χρήσεις γης στον παράκτιο χώρο μπορούν να θεσπιστούν με τις νέες ρυθμίσεις του υπό διαβούλευση κειμένου χρήσεων γης του άρθρου 8 (Τουρισμός, Αναψυχή). • η απαγόρευση της χωροθέτησης οργανωμένων τουριστικών υποδοχέων τουλάχιστον στα νησιά των Ομάδων Ι και ΙΙ με έκταση μικρότερη των 90 τ.χλμ. Κατά τη γνώμη μας, η περιορισμένη φέρουσα ικανότητα των νησιών (νερό, ενέργεια κτλ) υπαγορεύει την απαγόρευση χωροθέτησης οργανωμένων τουριστικών υποδοχέων σε νησιά μικρότερα σε έκταση από τη Λήμνο. (Η) Περιοχές του Εθνικού Συστήματος Προστατευόμενων Περιοχών Οι περιορισμοί στις περιοχές του Εθνικού Συστήματος Προστατευόμενων Περιοχών (προστατευόμενες ή/και ευαίσθητες περιοχές) όπως παρουσιάζονται στο Σχέδιο της ΚΥΑ συρρικνώνονται στις περιοχές απολύτου προστασίας. Επιπλέον, πρέπει να υπογραμμιστεί πως στην αυξημένη πλειοψηφία των περιοχών του δικτύου Natura 2000 δεν έχουν οριστεί οι περιοχές απολύτου προστασίας. Κρίνεται απαραίτητη: • η εγκατάσταση κάθε είδους οργανωμένου τουριστικού υποδοχέα να μην υπάγεται απλά στον περιβαλλοντικό έλεγχο, ο οποίος -κατά την συνήθη πρακτική- στερείται στοιχειώδους εκτίμησης χωρικών και κοινωνικών επιπτώσεων. • η κατάργηση της διάταξης του άρθρου 8 που προβλέπει ότι μέχρι τον καθορισμό χρήσεων και δραστηριοτήτων στις περιοχές αυτές, να επιτρέπεται η ανάπτυξη τουριστικών καταλυμάτων στις εντός σχεδίου και εντός ορίων οικισμών περιοχές, καθώς και σε μια ζώνη πλάτους 500 μέτρων από τα όρια τους στις περιπτώσεις που διαπιστώνεται σχετικός κορεσμός. • η κατάργηση της διάταξης που προβλέπει την δυνατότητα χωροθέτησης οργανωμένων υποδοχέων σε περιοχές του Δικτύου Natura 2000 στις οποίες δεν έχουν εγκριθεί ειδικές ρυθμίσεις και οι οποίες δεν έχουν ενταχθεί σε ειδικότερη κατηγορία προστασίας. Είναι υποχρέωση των αρμοδίων υπηρεσιών να διεκπεραιώσουν πρώτα την υποχρέωση τους να ορίσουν τις περιοχές απολύτου προστασίας, ώστε να εκπληρωθεί η Συνταγματική επιταγή της προστασίας του περιβάλλοντος και στη συνέχεια να προταθούν οποιεσδήποτε άλλες χωροθετήσεις. (Θ) Προστατευόμενοι και εγκαταλελειμμένοι οικισμοί Πρέπει να αποσυρθεί η διάταξη του άρθρου 5 που προβλέπει έως 20% αύξηση της υφιστάμενης δομημένης επιφάνειας προστατευόμενων ή/και εγκαταλελειμμένων οικισμών, καθώς και η διάταξη του άρθρου 5 που προβλέπει κίνητρα προς τους σημερινούς ιδιοκτήτες και ενδιαφερόμενους επενδυτές. Επιπλέον, πρέπει να καθοριστούν όροι δόμησης και οι φορείς που θα επιφορτιστούν με την αδειοδότηση των συγκεκριμένων δραστηριοτήτων. Οι παραπάνω προτάσεις θα συμβάλλουν στη προστασία της φυσιογνωμίας και των ιδιαίτερων τοπικών χαρακτηριστικών των παραπάνω περιοχών. Θεωρούμε κρίσιμη την προστασία του τοπίου δικτύου παραδοσιακών οικισμών (π.χ. Ζαγόρι, Μάνη) όπου θα πρέπει να προηγείται κάθε επέμβασης μεγάλης κλίμακας, μια ειδική μελέτη τοπίου μιας ευρύτερης χωρικής ενότητας που θα περιλαμβάνει δομημένο και φυσικό περιβάλλον ως ενιαίο σύνολο. (Ι) Αρχαιολογικοί χώροι Ειδικά για τους αρχαιολογικούς χώρους, με έμφαση σε αυτούς που αποτελούν σημαντικούς τουριστικούς πόρους, θα πρέπει να προηγείται κάθε παρέμβασης που βρίσκεται σε έμμεση οπτική επαφή με τον αρχαιολογικό χώρο (ανεξάρτητα από την διαβαθμισμένη αρχαιολογική ζώνη προστασίας που βρίσκεται) ειδική μελέτη τοπίου που θα καθορίζει και το αποδεκτό ή μη της προτεινόμενης παρέμβασης.