Yπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Ελίν Βιοκαύσιμα' | 15 Οκτωβρίου 2012, 15:23

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Θέσεις της Ελίν Βιοκαύσιμα για την άδεια διάθεσης βιοκαυσίμων. Όπως έχουμε επανειλημμένως επισημάνει, η Άδεια Διάθεσης Βιοκαυσίμων όπως περιγράφεται στον ν. 3054, είναι αφ’εαυτής εντελώς ασύμβατη με τις υπόλοιπες βασικές διατάξεις του ίδιου νόμου. Υπ’αυτό το πρίσμα ο σχολιασμός της παρούσας Υ.Α. δεν έχει νόημα. Ωστόσο, επειδή η διοίκηση φαίνεται να επιμένει στην έκδοσή της Υ.Α., παραθέτουμε επιγραμματικά τα πιο στοιχειώδη προβλήματα που θα δημιουργήσει στην Αγορά και επισυνάπτουμε για μια ακόμα φορά τις αναλυτικές απόψεις μας όπως έχουμε ήδη κάνει στο παρελθόν: 1. Αρθρο 1.3. 1.1. Στο (β) προβλέπεται η ύπαρξη αποθηκευτικών χώρων σύμφωνα με το άρθρο 5Α του ν. 3054. Όμως οι προβλέψεις του άρθρου αυτού έχουν υποκατασταθεί από τις προβλέψεις του άρθρου 34 παρ. 5 του ν. 4062 του 2012 που υπερισχύει ως νεώτερος και επομένως η παραπομπή στον 3054 είναι άκυρη. 1.2. Στο (ε) προβλέπει την αναγραφή του αριθμού αδείας του παραλήπτη χωρίς να αναφέρει τι πρέπει να αναγράφεται στην περίπτωση εξαγωγών όπου ο παραλήπτης προφανώς δεν θα διαθέτει ελληνική άδεια. Δεδομένης της νοοτροπίας των Ελληνικών τελωνείων, αυτό συνιστά απαγόρευση εξαγωγών. 2. Στο παράρτημα 9, μέρος Β’ , παρ. 6 και 7 ζητούνται στοιχεία για το επιχειρηματικό σχέδιο κάποιας επένδυση η οποία ούτε προσδιορίζεται ούτε μοιάζει να έχει κάποια σχέση με την άδεια. 3. Από τις διατάξεις του ν. 3054, (άρθρο 3, παρ. 20, άρθρο 5Α, παρ. 1 και άρθρο 4, πα. 6), προκύπτει ότι οι κάτοχοι άδειας διύλισης και άδειας εμπορίας υποχρεούνται να εκδώσουν ΚΑΙ άδεια διάθεσης βιοκαυσίμων προκειμένου να δικαιούνται να εμπορεύονται βιοκαύσιμα. 3.1. Για την έκδοση της άδειας, απαιτείται να διαθέτουν αποθηκευτικούς χώρους ίσους τουλάχιστον με το 1/100 της αιτούμενης ποσότητας σε κατανομή. (άρθρο 34 παρ. 5β του ν. 4062 του 2012). Επομένως για να λάβουν άδεια διάθεσης βιοκαυσίμων οφείλουν να υποβάλουν αίτηση για συμμετοχή στην κατανομή. 3.2. Ομοίως σύμφωνα με τα ανωτέρω, οι άδειες διάθεσης βιοκαυσίμων πρέπει να ανανεώνονται σε κάθε κατανομή, δηλαδή ετησίως, αφού η αιτούμενη ποσότητα και επομένως οι απαιτούμενοι αποθηκευτικοί χώροι αλλάζουν αντιστοίχως. 4. Από τις διατάξεις του ν. 3054, (άρθρο 6, παρ. 3, άρθρο 5Α, παρ. 2), προκύπτει ότι ο κάτοχος άδειας διάθεσης βιοκαυσίμων, (παραγωγός ή εισαγωγέας), δικαιούται να πωλεί βιοκαύσιμα, (βιοντιζελ και βιοαιθανόλη), χωρίς κανέναν περιορισμό, σε οποιονδήποτε καταναλωτή σε όλη την επικράτεια. Αυτό τορπιλίζει ολόκληρο το σύστημα αδειών του ν. 3054. Αναλυτικά σχόλια για την «άδεια διάθεσης βιοκαυσίμων». Η προβλεπόμενη από τον ν. 3054, (όπως ισχύει), «άδεια διάθεσης βιοκαυσίμων», αποτελεί αφ’εαυτής λογικό εξάμβλωμα και επομένως η όποια γνωμοδότηση εντός του ισχύοντος νομικού καθεστώτος, οδηγεί μοιραία σε προβληματικές, παράλογες και ανεφάρμοστες ρυθμίσεις. Συγκεκριμένα: Ο ν. 3054 προέβλεπε τριών ειδών άδειες για την παραγωγή και διακίνηση πετρελαιοειδών προϊόντων στην Ελληνική αγορά: 1. Άδεια διύλισης, 2. Άδεια εμπορίας και 3. Άδεια λιανικής εμπορίας. Εξ άλλου, ο ίδιος νόμος, κατ’επιταγή σχετικής οδηγίας της Ε.Ε., προέβλεπε - και εξακολουθεί να προβλέπει – ότι «Οι εισαγωγές και εξαγωγές Πετρελαίου και Προϊόντων πραγματοποιούνται ελεύθερα σύμφωνα με τις κείμενες διατάξεις και τις διατάξεις του άρθρου 12 χωρίς να απαιτείται άδεια του νόμου αυτού.» (άρθρο 15 § 3, Ν. 3054). Οι άδειες εμπορίας και λιανικής εμπορίας, όπως και η πρόβλεψη για την ελευθερία εισαγωγών, ισχύουν προφανώς για όλα τα προϊόντα και επομένως και για τα βιοκαύσιμα, τα οποία θεωρούνται πετρελαιοειδή προϊόντα σύμφωνα με το άρθρο 3 §1 του ν. 3054, όπως τροποποιήθηκε με το άρθρο 1 του ν. 3423/2005, ΦΕΚ Α 304/13.12.2005: «…Για την εφαρμογή του νόμου αυτού θεωρούνται επίσης πετρελαιοειδή προϊόντα και τα υγρά και αέρια Βιοκαύσιμα και τα άλλα Ανανεώσιμα Καύσιμα που υποκαθιστούν προϊόντα διύλισης του αργού πετρελαίου στις αντίστοιχες κατηγορίες και χρήσεις που αναφέρονται ανωτέρω είτε αυτούσια είτε σε μίγμα με προϊόντα διύλισης του αργού πετρελαίου.» Δηλαδή, οι άδειες εμπορίας και λιανικής εμπορίας, καλύπτουν το βιοντήζελ και την βιοαιθανόλη, σαν να ήταν πετρέλαιο κίνησης και βενζίνη αντιστοίχως. Το ίδιο συμβαίνει και με την άδεια διύλισης, όσον αφορά την εμπορία των προϊόντων αυτών, ενώ είναι προφανές ότι δεν συμβαίνει το ίδιο όσον αφορά την παραγωγή των βιοκαυσίμων, αφού τα βιοκαύσιμα δεν είναι προϊόντα διύλισης. Προκειμένου επομένως να λειτουργήσει σωστά ο νόμος, θα έπρεπε να είχε θεσπισθεί μια «άδεια παραγωγής βιοκαυσίμων», αντίστοιχη με την άδεια διύλισης που να περιορίζεται αποκλειστικά στην παραγωγή και να μην περιλαμβάνει και την εμπορία. Με την ίδια τροπολογία, (άρθρο 1 του ν. 3423/2005, ΦΕΚ Α 304/13.12.2005), θεσπίζεται η υποχρέωση μείξης βιοκαυσίμων από τα διυλιστήρια και η κατανομή αυτούσιου βιοντήζελ σε δικαιούχους. Οι διαδικασίες αυτές, της επιβολής υποχρέωσης ανάμειξης στα διυλιστήρια και της κατανομής δικαιώματος διάθεσης σε παραγωγούς και εισαγωγείς, είναι απολύτως διακριτές από όλο το κύκλωμα διάθεσης των προϊόντων στην Αγορά, που ρυθμίζεται από τις άδειες εμπορίας και λιανικής εμπορίας. Αγνοώντας το παραπάνω προφανές, με την τροπολογία του ν. 3054 εφευρέθηκε η έννοια της «διάθεσης βιοκαυσίμων», που με μαγικό τρόπο συνδυάζει επιλεκτικά και άναρχα έννοιες από όλες τις παραπάνω διεργασίες, (παραγωγή, εμπορία, εισαγωγή, διάθεση στην Αγορά), αλλά μόνο για ένα από τα πετρελαιοειδή προϊόντα και για την οποία προβλέπεται μια ενιαία άδεια, παράλληλα και ασύμβατα με τις υπόλοιπες άδειες που προβλέπει ο ν. 3054 με τρόπο απολύτως παράλογο και χαοτικό. Από όλο αυτό το κομφούζιο, δημιουργούνται τα ακόλουθα προβλήματα και ερωτήματα: 1. Ο ν. 3054 ορίζει: 1.1. άρθρο 3, § 20, ότι «Διάθεση Bιοκαυσίμων» είναι «παραγωγή ή εισαγωγή ή η εμπορία εντός της Ελληνικής Επικράτειας, αυτούσιων Βιοκαυσίμων ή Άλλων Ανανεώσιμων Καυσίμων σύμφωνα με το άρθρο 5Α.» 1.2. άρθρο 5Α, § 1, ότι «Για την άσκηση της δραστηριότητας της Διάθεσης Βιοκαυσίμων απαιτείται Άδεια Διάθεσης Βιο¬καυ¬σί¬μων.» 1.3. άρθρο 4 § 6, ότι: «Με την προϋπόθεση ότι πληρούνται χωριστά για κάθε άδεια οι προϋποθέσεις που επιβάλλονται από το νόμο αυτόν και τον Κανονισμό Αδειών, ένα πρόσωπο μπορεί να λαμβάνει περισσότερες από μία Άδειες. Αν το ίδιο πρόσωπο κατέχει περισσότερες από μία Άδειες, υποχρεούται να τηρεί χωριστούς λογαριασμούς για κάθε δραστηριότητα για την οποία χορηγήθηκε άδεια». Αυτό σημαίνει προφανώς, ότι οι κάτοχοι άδειας εμπορίας και άδειας διύλισης, πρέπει να αποκτήσουν και άδεια διάθεσης βιοκαυσίμων προκειμένου να εμπορεύονται αυτούσιο βιοντήζελ. Επίσης, ότι οι παραπάνω υποχρεούνται να τηρούν χωριστούς λογαριασμούς για τις ποσότητες βιοκαυσίμων που διακινούν. 2. Όμως μια εταιρία με άδεια εμπορίας δικαιούται σήμερα χωρίς καμιά επί πλέον άδεια να εισάγει πετρελαιοειδή, να τα εκτελωνίζει και να τα διαθέτει στην κατανάλωση. Με ποια λογική για να κάνει ακριβώς το ίδιο με βιοντήζελ απαιτείται «άδεια διάθεσης»; 3. Για την πώληση όλων των υπολοίπων πετρελαιοειδών προϊόντων χρειάζεται η άδεια εμπορίας, που παρέχει τα εχέγγυα, (κεφάλαια 2 εκατομ. Ευρώ, δεξαμενισμός 13,000 m3, μεταφορικά μέσα κλπ), ότι ο κάτοχός της διαθέτει την αναγκαία υποδομή, αξιοπιστία και σοβαρότητα για να διακινεί καύσιμα, να διαχειρίζεται τους κρατικούς δασμούς, να λειτουργεί φορολογική αποθήκη κλπ αλλά και ορίζει σημαντικές υποχρεώσεις για τον κάτοχό της, (υποχρέωση ομαλού εφοδιασμού κλπ). Πως θα λειτουργήσει η αγορά όταν όλα αυτά θα μπορεί να γίνουν με μια απλή άδεια διάθεσης βιοκαυσίμων με μοναδική απαίτηση μια νοικιασμένη δεξαμενή 100 m3; Πως θα ελέγχεται ο κάθε κάτοχος τέτοιας άδειας που θα μπορεί ελεύθερα να εισάγει βιοντήζελ - ή πετρέλαιο κίνησης που θα «βαφτίζει» βιοντήζελ - και θα το διακινεί νομότυπα σε απεριόριστες ποσότητες; Πως θα ελέγχεται ο κάθε κάτοχος τέτοιας άδειας, που αποκτά αυτοδικαίως την ιδιότητα του φορολογικού αποθηκευτή, σύμφωνα με πρώτο εδάφιο του άρθρου 2 της ΥΑ υπ΄αρ.Φ.1643/820/2006 (ΦΕΚ Β΄4), όπως ρητά αναφέρεται στην τελευταία παρατήρηση του άρθρου 5 του ν. 3054; 4. Είναι λογικό για την άδεια διάθεσης βιοκαυσίμων να απαιτείται από μεν τους έλληνες παραγωγούς η ύπαρξη και λειτουργία μιάς μεγάλης μονάδας χημικής βιομηχανίας αξίας πολλών εκατομμυρίων ευρώ και την ίδια άδεια να την λαμβάνει ένα γραφείο εισαγωγών που διαθέτει απλώς μια τηλεφωνική γραμμή και μια αμφιβόλου ισχύος και γνησιότητας, μη δεσμευτική σύμβαση με «κάποιον» παραγωγό, κάπου στον κόσμο; 5. Ο ν. 3054 προβλέπει την έκδοση άδειας διύλισης, που μέσω των σχετικών υπουργικών αποφάσεων εξασφαλίζουν ότι ο κάτοχος της άδειας έχει τα απαραίτητα εχέγγυα για την λειτουργία μιας μεγάλης βιομηχανίας που εμπορεύεται και παράγει επικίνδυνα και στρατηγικής σημασίας προϊόντα. Είναι προφανές ότι ο παραγωγός βιοκαυσίμων αναλαμβάνει σε μικρότερη κλίμακα μεν αλλά αντίστοιχης σοβαρότητας έργο, αφού λειτουργεί μια μεγάλη χημική βιομηχανία που παράγει επικίνδυνα και στρατηγικής σημασίας προϊόντα και μάλιστα υποκείμενα σε ΕΦΚ. Για όλη αυτή την λειτουργία απαιτείται μόνον μια άδεια λειτουργίας της νομαρχίας, όπως και για οποιαδήποτε βιοτεχνία. Η «άδεια διάθεσης βιοκαυσίμων» δεν είναι δυνατόν μέσω υπουργικών αποφάσεων να εξασφαλίσει ούτε στο ελάχιστο αυτά τα εχέγγυα, δεδομένου ότι είναι κοινή για παραγωγούς και εισαγωγείς. 6. Κατά τον ν. 3054, (άρθρο 6 § 3), η άδεια εμπορίας ισχύει για όλην την επικράτεια. Ισχύει το ίδιο και για την άδεια διάθεσης βιοκαυσίμων; Ούτε ο Νόμος, ούτε η πρόταση της ΡΑΕ το διευκρινίζουν, ούτε θέτουν κανενός είδους γεωγραφικό περιορισμό. Είναι λογικό λοιπόν κάποιος που έχει νοικιάσει μια δεξαμενή 100 m3 στον Εύρο, να πουλά ελεύθερα απεριόριστες ποσότητες βιοκασίμων σε καταναλωτές στην Κρήτη χωρίς καμιάν άλλη υποδομή; Και με ποια λογική θα τον εμποδίσει κανείς με το υφιστάμενο νομικό πλαίσιο; 7. Καθώς δεν γίνεται πουθενά διάκριση για το είδος των βιοκαυσίμων στα οποία αναφέρεται η άδεια, τεκμαίρεται αναγκαστικά ότι ο κάτοχος άδειας διάθεσης μπορεί να πουλά οποιοδήποτε βιοκαύσιμο σε οποιονδήποτε. Επί πλέον, αφού κατά τον ν. 3054, (άρθρο 5Α § 2), ο κάτοχος άδειας διάθεσης μπορεί να διαθέτει χωρίς κανέναν περιορισμό βιοκαύσιμα εντός της Ελληνικής επικράτειας σε καταναλωτές γενικά, σε αντίθεση με τον κάτοχο άδειας εμπορίας (ν. 3054, άρθρο 6 § 2), που μπορεί να τα διαθέτει μόνο σε καταναλωτές με ίδιους αποθηκευτικούς χώρους, (δηλαδή βιομηχανίες βιοτεχνίες κλπ), είναι προφανές ότι με μια νοικιασμένη δεξαμενή 100 M3 κάπου στην Ελλάδα, μπορεί κανείς να διανέμει βιοντήζελ και βιοαιθανόλη στα σπίτια των καταναλωτών σε όλη την Επικράτεια! ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ Αναφέρονται εδώ μερικά μόνον παραδείγματα από τα αδιέξοδα και τους παραλογισμούς που γεννά η ίδια η έννοια της διάθεσης βιοκαυσίμων. Είναι προφανές ότι η έννοια της «άδειας διάθεσης βιοκαυσίμων» είναι εντελώς ασύμβατη τόσο με το ισχύον νομικό πλαίσιο, όσο και με την κοινή λογική. Είναι επομένως αναγκαίο να αντικατασταθεί με μια «άδεια παραγωγής βιοκαυσίμων» και - αν κριθεί αναγκαίο - μια «άδεια συμμετοχής στην κατανομή αυτούσιου βιοντήζελ» την οποία λογικά θα πρέπει να αποκτούν αυτοδικαίως οι κάτοχοι της άδειας παραγωγής.