Yπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'ΟΜΙΛΟΣ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ ΙΤΑ' | 14 Δεκεμβρίου 2012, 14:21

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΝΟΜΟΥ είναι άδικο και αντιαναπτυξιακό ειδικά για την ΑΙΟΛΙΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ η οποία βασίζεται σε μεγαλύτερα επενδυτικά σχέδια (για να είναι βιώσιμα) , παρέχει φθηνή ενέργεια ενώ σίγουρα δεν λαμβάνει υπόψη το σημαντικό στάδιο γραφειοκρατικών καθυστερήσεων της αδειοδοτικής διαδικασίας ειδικά για τα αιολικά πάρκα με ευθύνη του κράτους και των υπηρεσιών του και όχι με υπαιτιότητα του επενδυτή. Αυξάνει υπερβολικά τις οικονομικές υποχρεώσεις ενός επενδυτή για την διακράτηση της ΑΔΕΙΑΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ και την υποβολή εγγυητικής επιστολής στα πλαίσια αιτήματος ΔΕΣΜΕΥΤΙΚΩΝ ΟΡΩΝ ΣΥΝΔΕΣΗΣ πριν μάλιστα την έκδοση της ΑΔΕΙΑΣ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ η οποία αποτελεί και το τελικό στάδιο εγγυημένης άδειας επένδυσης με βάση την νομοθεσία. Είναι επιβεβλημένο και θα ήταν σίγουρα γόνιμο, πριν την εφαρμογή ενός καταστροφικού νόμου, η ενεργοποίηση της ΡΑΕ στην εκκαθάριση των πολυάριθμων εκκρεμών αιτήσεων και αδειών παραγωγής που είναι ουσιαστικά και τυπικά ανενεργές και πιθανώς δεν ανήκουν πλέον σε εταιρείες που δραστηριοποιούνται ενεργά στον χώρο της ενέργειας. Ως γενική παρατήρηση, το Νομοσχέδιο είναι σοφά σχεδιασμένο, εφόσον ο στόχος είναι η απώθηση επενδύσεων στις ΑΠΕ και η οριστική διάλυση της σχετικής αγοράς με το κλείσιμο των επιχειρήσεων του τομέα που θα σημάνει την ανεργία των εργαζομένων στις ΑΠΕ, τα προβλήματα στις ελληνικές τράπεζες που χρηματοδότησαν τα έργα αυτά και τα προβλήματα του κράτους από τη μη πληρωμή φόρων και λοιπών επιβαρύνσεων από τις εταιρείες του τομέα. Τέλος, η μη τήρηση των στόχων για τις ΑΠΕ από τη χώρα μας με τις συνέπειες που θα επιφέρει και η μη εκμετάλλευση των εθνικών μας πόρων για την παραγωγή ενέργειας ασφαλώς δεν γνωρίζαμε ότι αποτελούν στόχους για τη χώρα μας στη δύσκολη περίοδο που περνάει σήμερα. Αν, ωστόσο, οι στόχοι υποθετικά ήταν η ανάπτυξη της οικονομίας, η άρση των γραφειοκρατικών εμποδίων και η αρωγή προς τις επιχειρήσεις, ώστε να πραγματοποιηθούν νέες επενδύσεις και να διατηρηθούν οι υπάρχουσες με απώτερο σκοπό να ορθοποδήσει η χώρα και μάλιστα βασιζόμενη όσο γίνεται στην αξιοποίηση εθνικών πόρων, τότε θα έπρεπε να αποσυρθεί το παρόν νομοσχέδιο στο σύνολό του. Στα πλαίσια εντούτοις γόνιμου κοινωνικού διαλόγου, εφόσον βγήκε σε διαβούλευση, τα ελάχιστα σχόλια που θα μπορούσαμε να κάνουμε έχουν ως εξής: ΑΡΘΡΟ 1 , παράγραφος 2 (προσθήκη παραγράφου 4 του άρθρου 8 του Ν 3468/2006) Η υποχρέωση καταβολής εγγυητικής επιστολής τραπέζης για την υποβολή αιτήματος χορήγησης Οριστικής Προσφοράς Σύνδεσης είναι για τα αιολικά πάρκα τελείως άτοπη και καταστροφική, καθώς το μόνο στάδιο που απελευθερώνει έναν επενδυτή για την υλοποίηση μίας επένδυσης είναι η έκδοση της άδειας εγκατάστασης. Επιπλέον, θα είχε νόημα αν την εξέδιδε το κράτος προς τον επενδυτή για να του εγγυηθεί ότι τα έξοδά του κατά τη διαδικασία αδειοδότησης, η οποία καθυστερεί ανεξέλεγκτα εξαιτίας της γραφειοκρατίας των κρατικών υπηρεσιών, δεν θα πάνε χαμένα μέχρι τη στιγμή έκδοσης άδειας εγκατάστασης, οπότε και θα είναι δυνατόν να υλοποιηθεί το έργο. Τα αιολικά πάρκα επιβαρύνονται με μεγάλες γραφειοκρατικές καθυστερήσεις της αδειοδοτικής διαδικασίας μετά την έκδοση δεσμευτικών όρων σύνδεσης χωρίς την ευθύνη του επενδυτή. Χαρακτηριστικά μπορούμε να επικαλεστούμε δύο έργα της εταιρείας μας που μπλοκάρονται χωρίς σοβαρό λόγο και κατά παράβαση του Ν 3851/2010 μετά την έκδοση οριστικών όρων σύνδεσης, χωρίς να είναι δυνατή μέχρι σήμερα η έκδοση άδειας εγκατάστασης. Προφανώς, η αναδρομικότητα του Νόμου στην υποχρέωση καταβολής τέλους άδειας παραγωγής και κυρίως προσκόμισης εγγυητικής επιστολής για τους δεσμευτικούς όρους σύνδεσης δεν λαμβάνει υπόψη το γεγονός της υπαιτιότητας αυτής των αρχών, αφού ούτε οι προθεσμίες του νόμου 3851/2010 τηρούνται, ούτε συμμορφώνονται οι αρχές με τις κείμενες διατάξεις. Στις περιπτώσεις αυτές θα ήταν λοιπόν νόμιμο, ηθικό και δίκαιο, οι φορείς των έργων να αξιώνουν να χρεωθεί η αρμόδια Περιφέρεια για την πληρωμή του τέλους διακράτησης της άδειας παραγωγής, ενώ για την έκδοση της εγγυητικής επιστολής να φροντίζει και να χρεώνεται το κράτος. Αδυνατούμε να συλλογιστούμε το σκεπτικό του Νομοσχεδίου κατά του εμπορίου αδειών, όταν με την εγγυητική επιστολή αυτή πρακτικά περιορίζονται οι άδειες αιολικών πάρκων ανεβάζοντας την τιμή πώλησης των ελάχιστων αδειών (αν και πού να βρεθούν ενδιαφερόμενοι επενδυτές μετά και τις «ευεργετικές» προβλέψεις των τελευταίων νόμων περί εισφοράς κοινωνικής αλληλεγγύης και του σημερινού σχεδίου νόμου που απομακρύνουν αλλοδαπούς και εγχώριους επενδυτές από τη σκέψη υλοποίησης αιολικού πάρκου με πολύ αυξημένα έξοδα χωρίς ορίζοντα επιτυχούς αδειοδότησης). Είναι δε σαφές ότι εισάγεται μία νέα φιλοσοφία , όπου μετά την ακύρωση των δεσμευτικών όρων σύνδεσης εξαιτίας μη δυνατότητας έκδοσης εγγυητικών επιστολών, ο ίδιος επενδυτής να υποβάλει εκ νέου χωρίς κόστος αίτημα στη ΡΑΕ για το ίδιο έργο στην ίδια θέση ή ακόμα «δικαιότερα» ένας άλλος επενδυτής να υποβάλει αίτημα για το ίδιο έργο στην ίδια θέση χωρίς κόστος φυσικά και αφού ο παλαιός επενδυτής έχασε μία μικρή περιουσία σε μελέτες, παράβολα και λοιπά έξοδα της αδειοδοτικής διαδικασίας. Το σκεπτικό παρόμοια επεκτείνεται για όλες τις καθυστερήσεις μέχρι την κατασκευή του έργου και μετά την άδεια εγκατάστασης, όπως καθυστερήσεις Διαχειριστή για την υπογραφή συμβάσεων και εκτέλεση έργων σύνδεσης, Πολεοδομία, Έγκριση Δασαρχείων, προσφυγές συλλόγων σε δικαστήρια και ΣτΕ, κλπ. Για την περίπτωση της παραγράφου 4 του άρθρου 1 , ασφαλώς δεν είναι αναπτυξιακού χαρακτήρα η εισπρακτική λογική της θέσπισης διαχειριστικής αμοιβής υπέρ του διαχειριστή, όταν ο επενδυτής ενός αιολικού πάρκου καλείται να καταβάλει σημαντικά παράβολα και έξοδα έγκρισης της οριστικής μελέτης για τη διασύνδεση / κατασκευή του υποσταθμού υψηλής τάσης και δικτύου, καθώς και για την έγκριση των μελετών αγωγιμότητας του εδάφους εγκατάστασης του υποσταθμού. Στο άρθρο 1, παρ. 5 να γίνει η ακόλουθη αντικατάσταση του ιε' με ιστ' ώστε να συμπεριλαμβάνεται και η ΣΗΘΥΑ στις τεχνολογίες που εξετάζονται κατά προτεραιότητα για χορήγηση όρων διασύνδεσης. 5. Η παράγραφος 5 του άρθρου 39 του ν. 4062/2012 αντικαθίσταται ως ακολούθως: «5. Αιτήσεις για χορήγηση προσφορών σύνδεσης σταθμών ηλεκτροπαραγωγής των περιπτώσεων δ΄ και ζ΄ έως και ιε΄ ιστ' του πίνακα τιμολόγησης παραγόμενης ηλεκτρικής ενέργειας, της περίπτωσης β΄, της παραγράφου 1 του άρθρου 13 του ν. 3468/2006 (Α΄ 129), όπως αντικαταστάθηκε με την παράγραφο 2 του άρθρου 5 του ν. 3851/2010 (Α΄ 85), οι οποίες υποβάλλονται μέχρι τις 30.06.2013, εξετάζονται από τον αρμόδιο Διαχειριστή κατά προτεραιότητα έναντι λοιπών αιτήσεων.». ΑΙΤΙΟΛΟΓΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑ ΧΟΡΗΓΗΣΗΣ ΟΡΩΝ ΔΙΑΣΥΝΔΕΣΗΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΡΜΟΔΙΟΥΣ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΕΣ ΑΔΜΗΕ ΚΑΙ ΔΕΔΔΗΕ 1. Η ΣΗΘΥΑ καλύπτει φορτία βάσης και δουλεύει με συνεχή – μη στοχαστικό τρόπο 2. Παράγει ηλεκτρική ενέργεια από σύγχρονες γεννήτριες και έχει τη δυνατότητα να εκκινήσει ακόμα και με απουσία δικτύου σε περίπτωση black out 3. Οι μονάδες ΣΗΘΥΑ εγκαθίστανται πάντα κοντά στα ηλεκτρικά φορτία και έτσι συμβάλλουν στην αποφόρτιση των δικτύων, την αποφυγή απωλειών μεταφοράς και διανομής και την στήριξη του ηλεκτρικού δικτύου. Με τη ΣΗΘΥΑ πετυχαίνουμε την αποκέντρωση της παραγωγής και ελαχιστοποιούμε τις πιθανότητες black out. 4. Οι μονάδες ΣΗΘΥΑ εξ’ ορισμού συμβάλλουν στην κατ’ ελάχιστον 10% εξοικονόμηση πρωτογενούς καυσίμου άρα και αντίστοιχη μείωση των εκπεμπόμενων ρύπων. Οι σύγχρονες μονάδες ΣΗΘΥΑ όμως, στην πράξη πετυχαίνουν πάνω από 20% εξοικονόμηση. Η ΣΗΘΥΑ είναι η μόνη τεχνολογία που μπορεί να συμβάλει αποφασιστικά στην επίτευξη των Εθνικών στόχων για 20% εξοικονόμηση και 20% λιγότερων ρύπων και γι αυτό έχει τη συνεχή στήριξη της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. 5. Η τεχνολογία της ΣΗΘΥΑ σήμερα, μπορεί να στηρίξει την ανταγωνιστικότητα σε πολλούς χειμαζόμενους κλάδους της παραγωγής (βιομηχανία, αγροτικός τομέας, τουριστικός τομέας, Νοσοκομεία, εκπαιδευτήρια, τριτογενής τομέας, λιανεμπόριο, κλπ)