Αρχική ΟΡΟΣ ΜΑΙΝΑΛΟΥΆρθρο 01: ΣκοπόςΣχόλιο του χρήστη Ζωή Κούκουρα | 27 Δεκεμβρίου 2012, 14:42
  • Σχόλιο του χρήστη 'Ζωή Κούκουρα' | 27 Δεκεμβρίου 2012, 14:42

    ΑΠΟΨΕΙΣ – ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ Π.Δ. ΜΑΙΝΑΛΟΥ Σύμφωνα με το άρθρο 19 του Ν. 1650/1986 (όπως τροποποιήθηκε και αντικαταστάθηκε με το άρθρο 5 του Ν. 3937/ΦΕΚ 60 ΤΑ/31.3.2011 Διατήρηση της Βιοποικιλότητας) η προστασία του φυσικού περιβάλλοντος και της βιοποικιλότητας σε επιμέρους περιοχές ειδικού ενδιαφέροντος διασφαλίζεται με την θεσμοθέτηση ειδικών όρων προστασίας που προκύπτουν ύστερα από την εκπόνηση Ειδικών Περιβαλλοντικών Μελετών. Η επιτυχής εφαρμογή των εκάστοτε προβλεπόμενων ρυθμίσεων προϋποθέτει αφενός την ορθή οριοθέτηση των περιοχών προστασίας (έτσι ώστε αυτές να ανταποκρίνονται στην έννοια του ενιαίου οικοσυστήματος), και αφετέρου την στήριξη των μελετών στα πραγματικά σημερινά στοιχεία των υπό μελέτη οικοσυστημάτων (σε αντίθετη περίπτωση δημιουργούνται κίνδυνοι αμφισβητήσεων και προστριβών που δυναμιτίζουν την ίδια την εφαρμογή των όρων προστασίας.) Στην περίπτωση του σχεδίου Προεδρικού Διατάγματος για την προστασία της περιοχής του όρους Μαινάλου οι παραπάνω προϋποθέσεις δεν εκπληρώνονται ικανοποιητικά. Συγκεκριμένα : • Όσον αφορά τα όρια της περιοχής μελέτης. Η προβλεπόμενη περιοχή προστασίας υπολείπεται των ορίων του οικοσυστήματος του όρους Μαινάλου, όπως αυτό μπορεί να ορισθεί με βάση τα γεωμορφολογικά χαρακτηριστικά και τις ενότητες της χλωρίδας και της πανίδας της ευρύτερης περιοχής. Επισημαίνουμε ότι στις περιοχές που μένουν εκτός ορίων προστασίας περιλαμβάνονται και αξιόλογες δασικές εκτάσεις που έχουν πρόσφατα καεί. • Όσον αφορά τα όρια και τον χαρακτηρισμό των επιμέρους ζωνών προστασίας. Επισημαίνουμε νόμιμα υφιστάμενοι οικισμοί και κατοικίες, που αναπτύχθηκαν σε εκτός περιοχής NATURA χαρακτηρισμένες αγροτικές εκτάσεις, προτείνεται να ενταχθούν σε ζώνες προστασίας Α, Α1, με ειδικό προστατευτικό καθεστώς που θα δημιουργήσει πολλά προβλήματα στους ιδιοκτήτες. Αυτές οι περιοχές θα πρέπει να επανελεγχθούν και να υπαχθούν σε καθεστώς προστασίας που δεν είναι αντίθετο με τον υφιστάμενο οικιστικό χαρακτήρα (π.χ. Ζώνες Β, Β1). Οι παραπάνω αδυναμίες του σχεδίου Π.Δ. είναι φανερό ότι οφείλονται στην έλλειψη λεπτομερών και κατάλληλων τοπογραφικών σχεδίων που θα διασφάλιζαν τον ορθό καθορισμό των ορίων, της ευρύτερης περιοχής μελέτης και των επιμέρους περιοχών προστασίας, σύμφωνα με όσα προαναφέρθηκαν. Τα «κενά» του αντικειμένου προστασίας από τη μία και ο καθορισμός επί μέρους ζωνών σε προφανή δυσαρμονία με τον πραγματικό τους χαρακτήρα είναι αναπόφευκτο να οδηγήσει σε αμφισβητήσεις που θα εκφρασθούν με προσφυγές, σε όλα τα αρμόδια όργανα και το ΣτΕ, για μη εφαρμογή όρων του Π.Δ. Δεδομένου ότι η βάσιμη αμφισβήτηση των όρων προστασίας οδηγεί αναπόφευκτα σε υπονόμευση του συνολικού εγχειρήματος προστασίας, πιστεύουμε ότι είναι αναγκαία η συνολική διόρθωση του σχεδίου Π.Δ. που θα στηρίζεται σε σύγχρονα και άρτια ενημερωμένα στοιχεία. Μόνο με αυτόν τον τρόπο διασφαλίζεται η αποδοχή και συναίνεση όλων των ενδιαφερομένων και επομένως η εφαρμοσιμότητα του Π.Δ., πέραν της επιστημονικής βάσης της μελέτης. Ζωή Κούκουρα Καθηγήτρια Σχολής Δασολογίας και Φ.Π. του Α.Π.Θ.