Αρχική Επιτάχυνση της ανάπτυξης των Ανανεώσιμων Πηγών ΕνέργειαςΆρθρο 8 Τροποποίηση διατάξεων για την αποτελεσματικότερη αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγήςΣχόλιο του χρήστη Σταύρος Δημητράκης | 14 Ιανουαρίου 2010, 20:09
  • Σχόλιο του χρήστη 'Σταύρος Δημητράκης' | 14 Ιανουαρίου 2010, 20:09

    Αξιότιμη κυρία Υπουργέ, Παρακινούμενος από το περιεχόμενο των άρθρων 8 και 9 του σχεδίου νόμου θα ήθελα να επισημάνω ότι η απώλεια του μέτρου και της ισορροπημένης αντίληψης περί του αντικειμενικού ρόλου των ΑΠΕ στην αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής κρύβει τον κίνδυνο ανεπανόρθωτης βλάβης αυτών ακριβώς που προσπαθούμε να περιφρουρήσουμε, όπως είναι «η προστασία της ατμόσφαιρας, ο βιώσιμος ενεργειακός εφοδιασμός της χώρας, η επίτευξη της αειφόρου ανάπτυξης» κ.λπ. Δεν είναι δυνατόν ν’ αποτελεί βιώσιμη λύση η απόλυτη προτεραιότητα και επικράτηση της προώθησης των ΑΠΕ έναντι των τοπικών επιπτώσεων στο φυσικό, πολιτιστικό ή κοινωνικό περιβάλλον των τοπικών κοινωνιών. Δεν είναι δυνατόν να μη λαμβάνεται υπόψη η απλή σκέψη ότι αν θέλουμε να στηριχτούμε αποκλειστικά στις ήδη δοκιμασμένες και με μακροχρόνια εμπορική εφαρμογή ΑΠΕ, τότε αυτό σημαίνει ότι ήδη έχουμε λύσεις και έτοιμα προληπτικά μέτρα για τα προβλήματα που αυτές συνεπάγονται. Γιατί δεν διδασκόμαστε, για παράδειγμα, από τις αναγνωρισμένες συνέπειες της υπέρμετρης χρήσης ανεμογεννητριών σε άλλες χώρες και τα επιστημονικά συμπεράσματα, αλλά κι από τη δυσανάλογη εγκατάστασή τους σε περιοχές του τόπου μας όπως η νότια Εύβοια; Γιατί εθελοτυφλούμε μπροστά στα ίδια τα γεγονότα; Μήπως δεν είναι αλήθεια η οπτική και ακουστική ρύπανση που προκαλείται από αυτά τα γιγαντόμορφα κατασκευάσματα με συνέπειες, μακροπρόθεσμα ή μη, στην υγεία των κατοίκων; Mήπως δεν είναι προφανές ότι τα αιολικά πάρκα, είτε στην ξηρά είτε υπεράκτια, αποτελούν ουσιαστικά βιομηχανικές εγκαταστάσεις με ανυπολόγιστες συνέπειες, αν λάβουμε υπόψη την κλίμακα μεγεθών και την ευαίσθητη ισορροπία τόσο του χερσαίου όσο και του θαλάσσιου περιβάλλοντος της Ελλάδας; Είναι ανακρίβεια τα έργα εγκατάστασης που προηγούνται της τοποθέτησης των ανεμογεννητριών (διάνοιξη δρόμων, κοπή δέντρων, χωματουργικές εργασίες και πολλά άλλα), για να μην πούμε για το κόστος και την κατανάλωση ενέργειας για την κατασκευή αυτών των ίδιων; Ποιος μπορεί ν’ αμφισβητήσει τις επιπτώσεις που έχουν επισημανθεί στο ζωικό βασίλειο, όπως είναιο θάνατος ή η απομάκρυνση πληθυσμών πτηνών από τόπους αναπαραγωγής, διαμονής και σίτισης; Γιατί δεν επιλέγουμε να προωθήσουμε ουσιαστικά και άλλες μορφές ανανεώσιμων πηγών, όπως είναι η ενέργεια που παράγεται από τη θάλασσα, ώστε κάθε περιοχή να μπορέσει να εφαρμόσει, ανάλογα με τις διαθέσιμες πηγές, πραγματικά βιώσιμες λύσεις ενεργειακής αυτονομίας που θ’ αναβαθμίζουν τη ζωή των πολιτών και θα ισορροπούν ως προς την επίδραση στο περιβάλλον; Ειδικά σε ό,τι αφορά την ενέργεια από τη θάλασσα, όλα τα δεδομένα συγκλίνουν στην άποψη ότι πρόκειται για μια ώριμη πλέον τεχνολογία, η οποία θα μπορούσε να συνεισφέρει σε μεγάλο βαθμό στην επίτευξη του ενεργειακού στόχου του 20%. Αυτό που λείπει, και νομίζω ότι θα πρέπει να ληφθεί υπόψη, είναι το κατάλληλο θεσμικό πλαίσιο μέσω του νομοσχεδίου, όπως είναι η χωροθέτηση και η τιμολόγηση της παραγωγής ενέργειας από τα κύματα, ώστε να μπορέσει ν’ αξιοποιηθεί και ν’ αναδειχτεί μέσω της πρακτικής εφαρμογής μια μορφή ενέργειας που συγκεντρώνει τα περισσότερα πλεονεκτήματα των ΑΠΕ, χωρίς τα μειονεκτήματά τους, καθώς και το κόστος αξιοποίησης είναι μικρότερο και η επίδραση στο περιβάλλον αλλά και στη ζωή των κατοίκων των περιοχών είναι μηδαμινή. Ευχαριστώ πολύ, Σταύρος Δημητράκης