Αρχική Αυθαίρετη δόμηση 2Άρθρο 23: Ειδικές διατάξειςΣχόλιο του χρήστη WWF Ελλας | 24 Απριλίου 2013, 22:31
Yπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
Σύμφωνα με την 13η παράγραφο, στις διατάξεις του παρόντος νόμου υπάγονται αυθαίρετες κατασκευές ή αλλαγές τουριστικών εγκαταστάσεων, κατά παρέκκλιση των όρων δόμησης και των χρήσεων γης που ίσχυαν κατά το χρόνο κατασκευής, υπό την προϋπόθεση ότι για τις κατασκευές αυτές έχει εκδοθεί, μετά την καταβολή σχετικού προστίμου, σήμα λειτουργίας από τον Ε.Ο.Τ καθώς και υπό την προϋπόθεση ότι λειτουργούσαν νομίμως μέχρι την 28.07.2011. Είναι η πολλοστή φορά που η Βουλή καλείται να νομιμοποιήσει, «τακτοποιήσει», ή αδειοδοτήσει με κατά παρέκκλιση, sui generis διαδικασίες διάφορες παράνομες τουριστικές εγκαταστάσεις και χρήσεις [πρβλ., τελείως ενδεικτικά, 6 παρ. 1 ν. 2160/1993, 23 ν. 2398/1994, 12 παρ. 3 ν. 3207/2003, 1 παρ. 1 ν. 3766/2009 (λειτουργική «τακτοποίηση»)]. Στα παραπάνω, δεν περιλαμβάνονται φυσικά οι γενικές διατάξεις περί αυθαιρέτων [π.χ., 8 παρ. 5 ν. 3044/2002], η διάταξη του άρθρου 9 ν. 4014/2011 [για τα υφιστάμενα έργα που στερούνται περιβαλλοντική αδειοδότηση], η διάταξη του 28 παρ. 1 ν. 2545/1997 [για την δυνατότητα χορήγησης αδειών που δεν είναι σύμφωνες με Γ.Π.Σ. εγκεκριμένα μέχρι και 13.6.1997], και διάφορες ρυθμίσεις νομιμοποίησης συγκεκριμένων κατηγοριών εγκαταστάσεων [π.χ., 166 παρ. 7 ν. 4070/2012, για τουριστικούς λιμένες χωρίς άδεια λειτουργίας, 17 παρ. 1 ν. 3986/2011 (για τα τουριστικά δημόσια κτήματα) ]. Η συνεχής ανοχή προς την παρανομία οδηγεί το περιβάλλον και τις τουριστικές υπηρεσίες σε πλήρη απαξίωση.