Αρχική Επιτάχυνση της ανάπτυξης των Ανανεώσιμων Πηγών ΕνέργειαςΣχέδιο Νόμου «Επιτάχυνση της ανάπτυξης των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής»Σχόλιο του χρήστη Παρέμβαση φορέων και κινήσεων πολιτών | 14 Ιανουαρίου 2010, 22:50
  • Σχόλιο του χρήστη 'Παρέμβαση φορέων και κινήσεων πολιτών' | 14 Ιανουαρίου 2010, 22:50

    Οι παρακάτω φορείς και κινήσεις πολιτών καταθέτουν την κριτική τους και τις προτάσεις τους, στο υπό συζήτηση σχέδιο νόμου. Το πλήρες κείμενο βρίσκεται εδώ: http://dl.dropbox.com/u/368053/%CE%91%CE%A0%CE%95/%CE%BA%CE%B5%CE%AF%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%BF%20%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%AD%CE%BC%CE%B2%CE%B1%CF%83%CE%B7%CF%82%20%CF%83%CF%84%CE%BF%20%CF%83%CF%87%CE%AD%CE%B4%CE%B9%CE%BF%20%CE%BD%CF%8C%CE%BC%CE%BF%CF%85%20%CE%B3%CE%B9%CE%B1%20%CF%84%CE%B9%CF%82%20%CE%91%CE%A0%CE%95.doc Παραθέτουμε ενδεικτικά αποσπάσματα: Μία από τις πρώτες νομοθετικές πρωτοβουλίες του νεοσύστατου υπουργείου περιβάλλοντος, ενέργειας και κλιματικής αλλαγής (ΥΠΕΚΑ) ήταν αυτή που αφορούσε τις ΑΠΕ, με τον εύγλωττο τίτλο “Επιτάχυνση της ανάπτυξης των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής”. Η πρωτοβουλία δημοσιοποιήθηκε στις 3/12/2009, ενώ το πλήρες κείμενο στις 9/12/2009. Η χρονική αυτή στιγμή συνέπεσε με την περίοδο της προετοιμασίας της συνόδου της Κοπεγχάγης, μια περίοδο αυξημένων προσδοκιών και απαιτήσεων των πολιτών για τη λήψη μέτρων κατά της κλιματικής αλλαγής. Άρα, και μια περίοδος ευνοϊκή για την αποδοχή μέτρων μεγαλύτερης διείσδυσης των ΑΠΕ. Θα το πούμε καθαρά και από την αρχή: το κρίσιμο ερώτημα που τίθεται είναι αν, πράγματι, επιδιώκει αυτό που υπόσχεται ή, αντίθετα, επιχειρεί μονομερώς να διευκολύνει τις μεγάλες επενδύσεις, ακόμη και σε βάρος της προστασίας του περιβάλλοντος. Από ποια σκοπιά βλέπουμε τα πράγματα Υποστηρίζουμε την άποψη ότι η μέγιστη δυνατή αξιοποίηση των ΑΠΕ είναι μια οικουμενική απαίτηση και ένα από τα μέσα για τον περιορισμό και την αποτροπή μη αναστρέψιμων αλλαγών στο κλίμα και τη ζωή στον πλανήτη. Ας μας επιτραπεί, όμως, να απορρίψουμε μια αντίληψη, που συστηματικά επιχειρείται να καλλιεργηθεί ότι δηλαδή υπάρχει μια οικουμενική, κοινά αποδεκτή, λύση για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής, κατατάσσοντας, αυτόματα, στους εχθρούς του περιβάλλοντος όσους τολμούν να την αμφισβητήσουν. Η εξέλιξη των παγκόσμιων, και των εγχώριων, ενεργειακών αναγκών και πολλά άλλα ζητήματα που σχετίζονται με την ενέργεια, όπως οι τεχνικές δέσμευσης και αποθήκευσης διοξειδίου του άνθρακα, οι μακροπρόθεσμες επιπτώσεις στο περιβάλλον των σύγχρονων υπερμεγέθων εγκαταστάσεων ΑΠΕ, η επιλογή εναλλακτικών μορφών ΑΠΕ, οι τεχνικές αποθήκευσης και αξιοποίησης της παραγόμενης ηλεκτρικής ενέργειας από ΑΠΕ, ο εκσυγχρονισμός και η ασφάλεια των δικτύων μεταφοράς δεν έχουν πάντα πλήρεις απαντήσεις, ούτε αυτές είναι μονοσήμαντες. Και, φυσικά, ένα μόνιμο ερωτηματικό είναι τα αποτελέσματα των υπερεθνικών παιχνιδιών στην σκακιέρα της διεθνούς πολιτικής, με επίκεντρο τους πλουτοπαραγωγικούς ενεργειακούς πόρους. Η σύνοδος της Κοπεγχάγης και η αποτυχία να αναληφθούν ουσιαστικές δεσμεύσεις είναι πολύ κοντινά γεγονότα για να τα προσπεράσουμε ασυλλόγιστα. Εστιάζοντας στη δική μας χώρα, διαπιστώνουμε ότι οι φορείς υλοποίησης του ενεργειακού σχεδιασμού και των επιμέρους ενεργειακών δραστηριοτήτων είναι, κατά κανόνα, μεγάλα ιδιωτικά συμφέροντα, με βασικό προσανατολισμό τη γρήγορη κερδοφορία. Αυτά έχουν είτε τη μορφή αμιγώς ιδιωτικών ομίλων, είτε τη μορφή κρατικών φορέων στους οποίους ηγεμονεύει πλέον αποφασιστικά το ιδιωτικό έναντι του δημοσίου συμφέροντος (ΔΕΗ). Σημειώνουμε, επίσης, ότι οι ΑΠΕ είναι πεδίο δραστηριοποίησης ενεργειακών ομίλων που, ταυτόχρονα, επενδύουν στα ορυκτά καύσιμα και την πυρηνική ενέργεια. Αυτό σημαίνει ότι, στην καλύτερη περίπτωση, δεν προτάσσουν την προστασία του περιβάλλοντος, στη δε χειρότερη βάλλουν ευθέως εναντίον της. Αντίρροπες δυνάμεις (αυτοδιοικητικές – συνεταιριστικές – συλλογικές) με κοινωνικά χαρακτηριστικά, που να έχουν τη δυνατότητα και τη θέληση να δραστηριοποιηθούν στο ενεργειακό πεδίο δεν υπάρχουν. Την κατάσταση αυτή ενισχύει και σταθεροποιεί το καθεστώς της πλήρους απελευθέρωσης της αγοράς ενέργειας, η απουσία ενεργειακού σχεδιασμού, αλλά και η μέχρι τώρα έλλειψη βούλησης για την τήρηση και εφαρμογή του όποιου (μελλοντικού) ενεργειακού σχεδιασμού. Είναι γνωστό ότι τα σχέδια μακροχρόνιου ενεργειακού σχεδιασμού, που έχουν κατά καιρούς δει το φως της δημοσιότητας ήταν κείμενα έκφρασης επιθυμιών, αφήνοντας την πρωτοβουλία των τελικών επιλογών στις δυνάμεις της αγοράς. Με λίγα λόγια, “το παιχνίδι παίζεται με σημαδεμένα χαρτιά”, πράγμα που σημαίνει ότι τα περιθώρια παρέμβασης του κοινωνικού παράγοντα είναι περιορισμένα, όσο το γενικότερο πολιτικο-οικονομικό περιβάλλον είναι αυτό που όλοι γνωρίζουμε. Από την άλλη, γνωρίζουμε πολύ καλά ότι οι συνέπειες των όποιων επιλογών στον ενεργειακό τομέα συνδέονται άμεσα και με μεγάλα οικουμενικά προβλήματα (κλιματική αλλαγή), αλλά και με μεγάλες περιβαλλοντικές πληγές (όπως στις λιγνιτικές περιοχές, στον Αχελώο κλπ.), γεγονός που μας υποχρεώνει να μην μπορούμε να κλείσουμε τα μάτια μας σε μια ζοφερή πραγματικότητα. Είμαστε υποχρεωμένοι, συνεπώς, παρά το δυσμενές και αρνητικό περιβάλλον, και παράλληλα με τη διεκδίκηση ριζικών τομών και ανατροπών στην κοινωνία, να εξαντλήσουμε και το παραμικρό περιθώριο βελτίωσης της υπάρχουσας κατάστασης, μιας κατάστασης που κάνει αβίωτη τη ζωή χιλιάδων συμπολιτών μας, και όχι μόνο. Για τους λόγους που εκτέθηκαν, δεν μας βρίσκει σύμφωνους η αντιμετώπιση των ΑΠΕ σαν της νέας εθνικής ιδέας, στο όνομα της οποίας πρέπει να ισοπεδωθούν τοπικοί και περιφερειακοί σχεδιασμοί ή να αγνοηθούν περιπτώσεις περιβαλλοντικής υποβάθμισης μεγάλων περιοχών. Μας ενδιαφέρει μια ισορροπημένη γεωγραφικά ανάπτυξη των ΑΠΕ, στην οποία μικρής κλίμακας εγκαταστάσεις και δίκτυα θα υποστηρίζουν την αποκέντρωση και θα οδηγούν στην αντιστροφή της καρκινώδους υπερδιόγκωσης ελάχιστων αστικών κέντρων. Η επιθυμητή κλίμακα παραγωγής θα προέρχεται έτσι από το οριζόντιο άθροισμα πολλών μικρών ΑΠΕ και διατάξεων ΑΠΕ και όχι από την κάθετη συσσώρευση μεγάλων αιολικών πάρκων και μακρών δικτύων μεταφοράς ενέργειας με βάση το κεφαλαιοκρατικό πρότυπο της μεγάλης ενεργειακής βιομηχανίας. Πολλές φορές η συζήτηση επικεντρώνεται στη σύνθεση του ενεργειακού μείγματος και στο ποσοστό που θα καλύψουν οι ΑΠΕ. Μια ρεαλιστική εκτίμηση, όμως, για το ορατό μέλλον λέει ότι δεν πρόκειται να απαλλαγούμε άμεσα από το λιγνίτη, δεν μπορούμε και δεν πρέπει να δώσουμε μεγάλο μερίδιο στο φυσικό αέριο (για οικονομικούς λόγους και λόγους ενεργειακής εξάρτησης) και δεν μπορούμε να ελπίζουμε στην κάλυψη του μεγάλου μέρους των αναγκών σε ηλεκτρική ενέργεια από τις ΑΠΕ. Τι είναι, τότε, αυτό που μπορεί να κρατήσει μια στοιχειώδη ισορροπία και να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για ανατροπή της οριακής κατάστασης με τις εκπομπές ρύπων και τη συνεχή υποβάθμιση των λιγνιτικών περιοχών; Η λύση βρίσκεται στον περιορισμό και τη συγκράτηση σε χαμηλά επίπεδα της ζήτησης ηλεκτρικής ενέργειας. Αυτός, κατά τη γνώμη μας, πρέπει να είναι ο στρατηγικός στόχος και η επιδίωξη και της πολιτείας και των κοινωνικών πρωτοβουλιών στο θέμα της ενέργειας. Και ο στόχος αυτός υπηρετείται και με πολιτικές βαθιών αλλαγών στο κοινωνικό και οικονομικό επίπεδο και με άμεσες πολιτικές εξοικονόμησης ενέργειας και βελτίωσης της ενεργειακής αποδοτικότητας . Ποια είναι τα πραγματικά προβλήματα στην ανάπτυξη των ΑΠΕ Οι συντάκτες του σχεδίου νόμου δείχνουν να μην έχουν αντιληφθεί τους πραγματικούς λόγους για τους οποίους καρκινοβατεί η ανάπτυξη των ΑΠΕ. Στρέφουν την προσοχή τους, κυρίως, στον περιορισμό των όρων της περιβαλλοντικής προστασίας και, δευτερευόντως, στις γραφειοκρατικές στρεβλώσεις. Για το πρώτο ζήτημα είναι περιττό να αναφέρουμε ότι είμαστε κατηγορηματικά αντίθετοι. Για το δεύτερο ζήτημα, είμαστε θετικοί στην απάλειψη των ανούσιων γραφειοκρατικών διαδικασιών, στις οποίες δεν συμπεριλαμβάνουμε, βέβαια, τις διαδικασίες αξιολόγησης των όρων περιβαλλοντικής προστασίας. Αξίζει, στο σημείο αυτό, να σημειώσουμε την τρομακτική ανεπάρκεια προσωπικού των υπηρεσιών περιβαλλοντικής αδειοδότησης, και λόγω της έλλειψης εφοδίων και κινήτρων για την ουσιαστική υλοποίηση των υποχρεώσεών τους. Ιδιαίτερα απογοητευτική εμφανίζεται η κατάσταση στις διευθύνσεις περιβάλλοντος των περιφερειών και των νομαρχιακών αυτοδιοικήσεων. Σε κάθε περίπτωση, το πραγματικό πρόβλημα βρίσκεται αλλού: στη χωροθέτηση εγκαταστάσεων ΑΠΕ σε περιοχές μη αποδεκτές, στο μέγεθος των εγκαταστάσεων (εκφράζεται και με τη μορφή της υπερσυγκέντρωσης) και στην πλήρη απαξίωση και συρρίκνωση της διαδικασίας της περιβαλλοντικής αξιολόγησης και του προσδιορισμού των αναγκαίων περιβαλλοντικών όρων. Και στα τρία αυτά επίπεδα, οι τοπικές κοινωνίες (ακόμη και εκεί που δεν τεκμηριώνεται ισχυρή εναντίωση) θεωρούν και έτσι είναι στην πραγματικότητα, ότι αγνοούνται πλήρως και ότι άλλοι αποφασίζουν για λογαριασμό τους. Οι προϋποθέσεις για μια γόνιμη και αποτελεσματική πολιτική για τις ΑΠΕ Προτού φτάσουμε να μιλάμε για μέτρα ενίσχυσης της διείσδυσης των ΑΠΕ, πρέπει να αντιμετωπιστούν και να λυθούν με αξιόπιστο τρόπο τέσσερα κομβικά ζητήματα: 1. Να υποστηριχτεί και να θωρακιστεί το νομοθετικό πλαίσιο για την προστασία του περιβάλλοντος. 2. Να καταρτιστεί και να εφαρμοστεί συνολικό, συγκροτημένο και επιθετικό πρόγραμμα εξοικονόμησης ενέργειας και βελτίωσης της ενεργειακής αποδοτικότητας. Πρόγραμμα που θα κλιμακώνεται χρονικά και θα αποτυπώνεται σε συγκεκριμένους ποσοτικούς στόχους. Ας συνειδητοποιηθεί, επιτέλους, ότι το πιο ουσιαστικό στοιχείο του ενεργειακού μείγματος είναι η εξοικονόμηση. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, έχει ιδιαίτερη σημασία η επιδίωξη της μεγαλύτερης διείσδυσης του φυσικού αερίου απ’ ευθείας στην τελική κατανάλωση, σε βάρος της υπέρμετρης χρήσης του στην ηλεκτροπαραγωγή, που συνεπάγεται τεράστιες απώλειες. Το μοναδικό φαινόμενο να πηγαίνει το 70 % της συνολικής κατανάλωσης του φυσικού αερίου στην ηλεκτροπαραγωγή πρέπει να ανατραπεί τάχιστα. 3. Με βάση τα παραπάνω, να οριστικοποιηθούν οι εκτιμήσεις για το μέγεθος των ενεργειακών αναγκών στην ηλεκτροπαραγωγή, σε βάθος χρόνου, και να εγκριθεί ο μακροχρόνιος ενεργειακός σχεδιασμός. Η κατάρτισή του πρέπει να συνοδευτεί και από τα απαραίτητα μέτρα για την τήρησή του, για την ενίσχυση του δημόσιου χαρακτήρα του συστήματος ηλεκτροπαραγωγής και για τον περιορισμό της ασυδοσίας του μεγάλου κεφαλαίου, που επιχειρεί ταχύτατη διείσδυση στον τομέα της ενέργειας. 4. Η συμμετοχή των ΑΠΕ στο ενεργειακό μείγμα να μη στηριχτεί στη μηχανική μεταφορά ενός ευρωπαϊκού ή παγκόσμιου στόχου, αλλά να προκύψει σαν αποτέλεσμα της κατάρτισης ενός αξιόπιστου ενεργειακού χάρτη, που θα αποτυπώνει τις περιοχές με δυνατότητα ανάπτυξης ΑΠΕ, το πραγματικό δυναμικό τους, το είδος τους και τη δυνατότητα συνύπαρξης με τους υφιστάμενους περιφερειακούς και τοπικούς σχεδιασμούς. Η εφαρμογή μιας τέτοιας διαδικασίας είναι βέβαιο ότι θα οδηγήσει σε πολύ πιο φιλόδοξους στόχους και αποτελέσματα από το χιλιοειπωμένο, αλλά μονίμως ανέφικτο, 20%. Σε σχέση με το τελευταίο ζήτημα, θέλουμε να εκφράσουμε τις επιφυλάξεις μας για τη μονομερή, επιλεκτική, καθολική προσκόλληση στην προοπτική της συσσώρευσης αιολικών πάρκων και στην πλήρη απαξίωση των αποκεντρωμένων έργων μικρής κλίμακας. Καθώς, επίσης, και την πλήρη διαφωνία μας με την κλειστή, αδιαφανή και τεχνοκρατική διαδικασία με την οποία διαμορφώθηκε ο υφιστάμενος χαρακτηρισμός περιοχών σε αιολικής προτεραιότητας και αιολικής καταλληλότητας. Όσοι επικαλούνται το “θαύμα” της Δανίας, ας μπουν στον κόπο να αναζητήσουν τον τρόπο με τον οποίο έλυσε το θέμα της χωροθέτησης των έργων ΑΠΕ, που περιγράφεται αναλυτικά στην υποστηρικτική μελέτη του ειδικού χωροταξικού πλαισίου για τις ΑΠΕ. Οι αλλαγές που χρειάζονται και αυτές που πρέπει να απορριφθούν Είναι απολύτως σαφές ότι χρειάζονται γενναίες αλλαγές στο πλαίσιο της διαχείρισης της ενέργειας γενικά και, ειδικά, σε αυτό που αφορά στις ΑΠΕ. Δεν επανερχόμαστε στα κεντρικά ζητήματα, που έχουν, ήδη, τεθεί. Ακόμη και στα επιμέρους προβλήματα, όμως, δεν μπορούμε παρά να διαπιστώσουμε ότι οι προτεραιότητες του σχεδίου νόμου βρίσκονται πολύ μακριά και σε αντίθεση με αυτά που η ίδια η καθημερινή μας εμπειρία, και η κοινή λογική, προτάσσουν. Βασική αρχή της δικής μας αντίληψης είναι η ενίσχυση της τοπικότητας. Θεωρούμε ότι η τοπική κοινωνία δεν μπορεί να είναι θεατής, ούτε απλός αποδέκτης των κεντρικών επιλογών. Και στο θέμα των ΑΠΕ, οι τοπικές κοινωνίες πρέπει να εμπλακούν πιο άμεσα (και σε θετικό και σε αποτρεπτικό ρόλο). Πιστεύουμε ότι το διοικητικό επίπεδο στο οποίο μπορούν να συντεθούν καλύτερα οι κεντρικές με τις τοπικές επιλογές είναι αυτό της δευτεροβάθμιας αυτοδιοίκησης και σε αυτό το επίπεδο πρέπει να αποδοθούν περισσότερες αρμοδιότητες και να αναληφθούν περισσότερες πρωτοβουλίες. Tο κείμενο υπογράφεται από: • Αντιπυρηνικό παρατηρητήριο Μεσογείου • Αρμονική ανάπτυξη Ξυλοκάστρου • “Αρχιπέλαγος” – Ινστιτούτο θαλάσσιας και περιβαλλοντικής έρευνας Αιγαίου • Διαδημοτικός οικολογικός σύλλογος κατά των ακτινοβολιών από τις νέες τεχνολογίες • Διαρκής κίνηση Χαϊδαρίου • Δίκτυο οικολογικών οργανώσεων Αιγαίου • Ελληνική Ορνιθολογική εταιρία • Ενεργοί πολίτες Εύβοιας • Επιτροπή φορέων και κατοίκων Αγίας Άννας Βοιωτίας • Εταιρεία εφαρμογών βιώσιμης ανάπτυξης “ΦΟΙΝΙΞ” • Κίνηση πολιτών για την προστασία του Ευρυτανικού περιβάλλοντος • Κίνηση πολιτών δήμου Θίσβης Βοιωτίας • Κίνηση πολιτών Μεσαράς για το περιβάλλον • Οικολογική κίνηση Αντίκυρας “Η ΑΡΤΕΜΙΣ” • Οικολογικός πολιτιστικός σύλλογος (ΟΙΚΟ.ΠΟΛΙ.Σ.) Χαϊδαρίου • Ομοσπονδία οικολογικών οργανώσεων Κορινθιακού κόλπου “Η ΑΛΚΥΩΝ” • Πανελλαδική κίνηση ενάντια στην εκτροπή του Αχελώου • Πανελλήνιος περιβαλλοντικός σύλλογος “ΠΑ.Κ.Ε.ΠΟ.” • Περιβαλλοντική οργάνωση “Αχελώου ρους” • Πολίτες της Αττικής για την ενέργεια • Πολιτιστικός σύλλογος Ζωνιανών • Πρωτοβουλία πολιτών Αιτωλοακαρνανίας για την ενέργεια • Πρωτοβουλία πολιτών για την προστασία του Υμηττού • Σύλλογος προστασίας Αράχθου • Συμπαράταξη Βοιωτών για το περιβάλλον