Yπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'A. Z.' | 28 Απριλίου 2013, 22:33

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Άρθρο 02:Απαγόρευση υπαγωγής. «2. Για την αυθαίρετη κατασκευή ή την αυθαίρετη αλλαγή χρήσης έχει εκδοθεί αμετάκλητη δικαστική απόφαση κατεδάφισης ή απομάκρυνσης.» Σχετικά με την παρ. 2 του Άρθρου 2 έχουμε να παρατηρήσουμε τα κάτωθι: Δεν συμπεριλαμβάνει ρητά και κατηγορηματικά τις περιπτώσεις των Αυθαιρέτων κατασκευών που έχουν Δικαστικές Τελεσίδικες Αμετάκλητες Ακυρωτικές Αποφάσεις της Οικοδομικής Άδειας και της Εξαίρεσης από Κατεδάφιση, έχει διενεργηθεί Αυτοψία και χαρακτηρισθεί Αυθαίρετο και έχει ληφθεί Οριστική Απόφαση Κατεδάφισης κατόπιν Απορρίψεως της Ενστάσεως Κατά της Εκθέσεως Αυτοψίας. Οι Αυθαίρετες κατασκευές που εμπίπτουν στην κατηγορία αυτή ΔΕΝ Εξαιρούνται της Κατεδάφισης καθότι στερούνται Νομίμων Ερεισμάτων αφού αντιβαίνουν στο Αρθ. 2 παρ. 1, 4 παρ. 1, 5 παρ. 1 20, 24, 25, και 95 του Συντάγματος, το Αρθ. 6 παρ. 1 της ΕΣΔΑ, στην πάγια Νομολογία των τελευταίων 30 ετών του ΣτΕ (50 και πλέον σχετικές Αποφάσεις, ΣτΕ 247/1980…3337/2011), στο ΓΟΚ, στον ΚΒΠΝ, στους συναφείς Νόμους και σχετικά Διατάγματα (από το Ν.Δ. 17-7-1923 έως και σήμερα). Επίσης, όπως έχει επισημανθεί σε άλλα σχόλια, οι περιπτώσεις αυθαιρέτων σε Μη Άρτια και Μη Οικοδομήσιμα Οικόπεδα για τα οποία Δεν υπάρχει ούτε η δυνατότητα τακτοποίησης, αναγκαστικά καθιστά τα οικόπεδα αυτά προσκυρωταία στα όμορα και επομένως η προσπάθεια νομιμοποίησης η τακτοποίησης των αυθαιρέτων κτισμάτων, με οποιοδήποτε νόμο, είναι παράνομη και Αντισυνταγματική. Οι Αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας τόσο σε περιπτώσεις γενικού ενδιαφέροντος (ad block) όσο και σε συγκεκριμένες περιπτώσεις (ad hock) αποτελούν συμπλήρωμα της νομοθεσίας και η εφαρμογή τους κατοχυρώνεται και επιβάλλεται από το Σύνταγμα και το Π.Δ. ΥΠ’ ΑΡΙΘΜ. 18 ΦΕΚ 8 Α 9-1-1989 Άρθρο 50. Επισημαίνεται ότι η υποχρέωση της Διοίκησης για συμμόρφωση προς τις Ακυρωτικές Αποφάσεις Διοικητικών Δικαστηρίων αφενός αποτελεί Συνταγματική επιταγή (άρθρο 95 παρ. 5 του Συντάγματος) και αφετέρου ορίζεται από τις διατάξεις του άρθρου 1 του νόμου 3068/2002. Βάσει των ανωτέρω, αλλά και πολλών άλλων επιχειρημάτων των οποίων η ανάπτυξη τους στο σχολιασμό της διαβούλευσης δεν είναι εφικτή, συνάγεται ότι η τακτοποίηση ή νομιμοποίηση τέτοιων κραυγαλέων περιπτώσεων θα καθιστούσε Αντισυνταγματικές τις διατάξεις του εν διαβούλευση νέου νόμου περί αυθαιρέτων όπως και αυτών του Ν. 4014/2011 που έχουν προσβληθεί στην Ολομέλεια του ΣτΕ. Δεν είναι σε καμία περίπτωση Συνταγματικά ανεκτή η τακτοποίηση η νομιμοποίηση των ανωτέρω περιπτώσεων. Με την μη διευκρίνηση και ξεκάθαρη αναφορά, στο εν λόγο Άρθρο 2 παρ. 2, των Αυθαιρέτων των ανωτέρω περιπτώσεων, προς διευκόλυνση των αρμοδίων υπηρεσιών αλλά με την γενική αναφορά σε «αμετάκλητη δικαστική απόφαση κατεδάφισης ή απομάκρυνσης» δημιουργείται σύγχυση και αυτή αποβαίνει εις βάρος των νομοταγών πολιτών και του κράτους. Ο σκοπός κάθε Νόμου είναι να συνάδει με το Σύνταγμα, τους Νόμους (ΓΟΚ, ΚΒΠΝ …), τη Δικαιοσύνη, και σε καμία περίπτωση να θεσπίζει διατάξεις «καθ’ υπέρβαση» των ανωτέρω ( βλπ Αρθ. 8 του υπό διαβούλευση νόμου) και τελικά να παραβλέπει τα Δικαστικώς κατοχυρωμένα Δικαιώματα των Νομοταγών πολιτών. Πρέπει επιτέλους να σταματήσει η ανακύκλωση των ήδη γνωστών και κριθέντων περιπτώσεων και η παράνομη προσπάθεια «θεραπείας» κραυγαλέων περιπτώσεων αυθαιρέτων. Δυστυχώς εάν δεν συμπεριληφθούν και διευκρινιστούν τα ανωτέρω στο Άρθρο 2 παρ 2 θα αναγκαστούν οι νομοταγείς πολίτες να καταφύγουν εκ νέου στα Δικαστήρια ζητώντας την προσβολή των Αντισυνταγματικών διατάξεων και την έγερση αγωγών αποζημιώσεως.