Yπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Άρης Βιδάλης' | 15 Ιανουαρίου 2010, 02:21

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Εμπρός λοιπόν να σώσουμε τον πλανήτη κινητοποιώντας τις μπουλντόζες μας; Κατακρεουργώντας ότι απέμεινε από τη φύση της Ελλάδας; Ανοίγοντας δρόμους και φυτεύοντας τεράστιες μεταλλικές κατασκευές; Βάζοντας τη ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ των ΑΠΕ υπεράνω περιβαλλοντικών και κοινωνικών επιπτώσεων; Υπεράνω συντάγματος; Νυν υπερ πάντων οι ΑΠΕ; Επιχειρώντας να εγκαθιδρύσει τη "δικτατορία" των ΑΠΕ, το νομοσχέδιο αυτό, κατά τη γνώμη μου αποτελεί μια τεράστια ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ και προετοιμάζει μια τεράστια ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ. ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ/ΠΡΟΣΧΗΜΑ: Μήπως ανακαλύψαμε το αεικίνητο; Αν θέλουμε πράγματι να προστατεύσουμε το κλίμα και την ισορροπία του πλανήτη, θα πρέπει ΝΑ ΜΕΙΩΣΟΥΜΕ ΤΟ ΣΥΝΟΛΙΚΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΟ ΑΠΟΤΥΠΩΜΑ της χώρας μας. Να προστατέψουμε τη φύση και τη βιοποικιλότητα. Δε βλέπω ΚΑΜΙΑ ΤΕΤΟΙΑ ΣΚΕΨΗ. Ούτε ίχνος της! Ο ζωτικός άνεμος που κινεί αυτές τις επενδύσεις και αυτό το νομοσχέδιο πιστεύω πως είναι πρώτα απ' όλα τα τεράστια ΚΕΡΔΗ ΜΕΣΩ ΕΠΙΔΟΤΗΣΕΩΝ και η κατάληψη θέσεων στην κούρσα της ιδιωτικοποίησης της ενέργειας. Προφανώς και η προσκόλληση πολλών οικολογούντων σε αφελή ιδεολογικά σχήματα βοηθά πολύ την κατάσταση. Εξάλλου επάνω σε αυτά τα αφελή σχήματα έχει χτιστεί ένα ολόκληρο σύστημα προώθησης μιας ειδυλλιακής εικόνας ειδικά για τις ανεμογεννήτριες και τα αιολικά που φαίνεται ότι προορίζονται να γίνουν η επόμενη "φούσκα". ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ/ΕΓΚΛΗΜΑ: Σε μια χώρα που δεν έχει καν υπηρεσία προστασίας της φύσης, σε μια χώρα που ακόμη δεν έχει καταφέρει να προστατεύσει ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΣΤΟΙΧΕΙΩΔΩΣ τις "προστατευόμενες" περιοχές της, επιχειρείται τώρα να ανοιχθούν οι πόρτες και για τη ΒΙΟΜΗΧΑΝΟΠΟΙΗΣΗ τους. Γιατί επιστρατεύοντας χιλιάδες μπουλντόζες να ανοίξουν χιλιάδες νέα χιλιόμετρα δρόμων και εγκαθιστώντας εκεί μερικά εκατομμύρια τόνων μεταλλικών κατασκευών που σε 10 χρόνια (το πολύ) θα είναι τεχνολογικά ξεπερασμένες και σε 20 χρόνια θα είναι σκουπίδια, δε θα κάνουμε τίποτε άλλο παρά να μετατρέψουμε τις περιοχές αυτές σε βιομηχανικές και φυσικά ΔΕΝ ΩΦΕΛΟΥΜΕ ΣΕ ΤΙΠΟΤΕ ΤΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ. Ακριβώς το αντίθετο! Αφότου είδα τον χάρτη των αιτήσεων στο www.rae.gr σχημάτισα την εντύπωση πως αυτό που ετοιμάζεται μέσα από τις ΑΠΕ είναι ένα φαγοπότι κολοσσιαίων διαστάσεων ανάλογο με αυτό των ολυμπιακών αγώνων (το οποίο πάλι θα πληρωθεί από τον ελληνικό λαό αλλά και από την ελληνική φύση). Και για να προχωρήσει αυτό το σχέδιο πρέπει πρώτα απ'όλα να παραμεριστούν η προστασία της φύσης (συνταγματική επιταγή) και ο λόγος των τοπικών κοινωνιών. Γι' αυτό και η μόνη ελπίδα που μπορώ να διατηρήσω είναι ότι ο νόμος αυτός θα χαρακτηριστεί ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟΣ (όπως βλέπω να επισημαίνεται και από άλλους σχολιαστές εδώ). Ειδάλλως δε θα αργήσουμε να δούμε τα τελευταία ανέγγιχτα τοπία της χώρας μας κατακρεουργημένα. Δείτε αυτόν εδώ το χάρτη (http://www.rae.gr/GIS/framesetup.asp) και προσπαθήστε να φανταστείτε, ακόμη και το ένα πέμπτο από αυτές τις αιτήσεις να υλοποιηθεί, πως θα αλλάξει η εικόνα του ελληνικού χώρου. Σε βουνά και σε νησιά, σε πεδιάδα η σε πέλαγος, στην Πίνδο, στη Αμοργό, στην Εύβοια, στο Ιόνιο ή στον Έβρο, όπου και να σταθείς θα βλέπεις γύρω σου ανεμογεννήτριες, κολώνες με καλώδια και τις εκχωματώσεις των δρόμων. Σκεφτείτε για λίγο αυτή την εικόνα και πείτε μου: είναι αλήθεια μονόδρομος; Για μένα είναι κρίμα και άδικο. ΚΡΙΜΑ (για την ελληνική φύση) και ΑΔΙΚΟ (για τον ελληνικό λαό που θα πληρώσει άλλον ένα κεφαλικό φόρο). Είναι αυτονόητο ότι δεν είμαι καθόλου αισιόδοξος για το μέλλον. Γιατί σε αυτή τη χώρα αφενός δεν έχουμε μάθει ν' αγαπάμε τη φύση, αφετέρου η μόνη αποτελεσματική κινητήρια δύναμη ως τώρα ήταν η χοντρή μάσα. Και η μάσα που έχουν δει τώρα κάποιοι στις ΑΠΕ είναι μεγάλη. Είναι πολλά τα λεφτά. Και τα πολλά λεφτά ως γνωστόν έχουν τη θαυματουργή ικανότητα να προσαρμόζουν ακόμη και τους νόμους στα μέτρα τους. Και μάλιστα σε μια εποχή όπου ο σκληρός ανταγωνισμός καθιστά στενότερα τα περιθώρια κέρδους είναι εξαιρετικό δώρο να έχεις ένα άλλοθι τόσο καθολικό όσο ο (πραγματικός) κίνδυνος για τον πλανήτη ολόκληρο. Και γίνεται εμφανές πλέον και το γιατί το Περιβάλλον το πήραμε από τα Δημόσια Έργα (την προηγούμενη μεγάλη βιομηχανία εύκολου χρήματος στην Ελλάδα) και το δώσαμε στην Ενέργεια (την επόμενη χρυσή μας κότα). Συνοπτικά, και για να μη μείνω στην απαισιόδοξη πλευρά, θέλω να προτείνω: -- Τις προστατευόμενες περιοχές πρέπει να τις ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΣΟΥΜΕ. Απαρέγκλιτα! Υπάρχει ως επιταγή στο σύνταγμά μας αλλά είναι και θεμελιώδες ΖΗΤΗΜΑ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ! Tο λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε είναι να προστατεύσουμε τουλάχιστον τις περιοχές Natura. Όχι ΑΠΕ μέσα στις περιοχές Natura! -- Πρέπει να δούμε ΣΥΝΟΛΙΚΑ το περιβαλλοντικό αποτύπωμα της χώρας μας και πως μπορούμε να το διαχειριστούμε και να το ΜΕΙΩΣΟΥΜΕ ΣΤΟ ΣΥΝΟΛΟ ΤΟΥ. Το 20% είναι μια τεράστια ανοησία! Κύριοι, πόσο διοξείδιο μας αντιστοιχεί σα χώρα; Μπορούμε να το μειώσουμε; Και πόση ενέργεια καταναλώνουμε και που και πως; Από που θα την παράγουμε (τώρα και στο μέλλον); Να θέσουμε στόχους και προβλέψεις συνολικές για τον έλεγχο ή και τη μείωση της κατανάλωσης ρεύματος. Και όχι να παραδώσουμε άρον άρον και αυτό το δημόσιο αγαθό στην αδηφαγία του μεγάλου κεφαλαίου. -- Οι λύσεις μας σε αυτή την εποχή πρέπει να είναι πρώτα απ' όλα ΕΥΕΛΙΚΤΕΣ, ΕΞΥΠΝΕΣ και με ΜΙΚΡΟ ΑΠΟΤΥΠΩΜΑ. Πιστεύω πως με την κινητικότητα που υπάρχει αυτή τη στιγμή στον τομέα της ενέργειας παγκοσμίως, η τεχνολογία θα προχωρήσει πολύ γρήγορα. Αν κάνουμε μεγάλα έργα και όλα μαζί της ίδιας πάνω κάτω τεχνολογίας (αφού κίνητρο είναι η επιδότηση και όχι το αποτέλεσμα), σε λίγα χρόνια θα βρεθούμε στο κενό. Χιλιάδες εγκαταστάσεις που δεν θα αποδίδουν (μιας και τα ήδη γνωστά προβλήματά τους αποσιωπούνται κάτω από την προοπτική της επιδότησης) και θα μας εμποδίζουν να προσαρμοστούμε. Ας επενδύσουμε τώρα στην ΕΡΕΥΝΑ! Ας δώσουμε κονδύλια στα πανεπιστήμια πρώτα και όχι μόνο στις μπουλντόζες και την εισαγωγή τεχνολογίας. Πιστεύω πως θα έχουμε σημαντικότερα οφέλη. -- Τη στιγμή που αποτελεί σημαντικό ζητούμενο η τόνωση της οικονομίας, είναι σκοπιμότερο να μην πάνε τα χρήματα των φορολογούμενων σε λίγους μεγαλοεπενδυτές, αλλά να διαχυθούν στην αγορά με την ενθάρρυνση της ενεργειακής αυτάρκειας οικισμών, παραγωγικών μονάδων ή και των μεμονωμένων κτηρίων. Το ζήτημα με τις ταράτσες δεν είναι καθόλου μικρό. Στα κτήρια όπου έχουμε ένα σημαντικότατο μέρος της κατανάλωσης μπορούμε να επιδιώξουμε όσο το δυνατόν καλύτερη εκμετάλλευση κάθε δυνατότητας παραγωγής. Και μια τέτοια κατεύθυνση θα ευνοούσε και την εξοικονόμηση αλλά και χιλιάδες επαγγελματίες και τεχνίτες και εμπόρους και με λίγη προσπάθεια και μια σχετική βιομηχανία. Ενώ τα μεγάλα επιδοτούμενα έργα αφενός συγκεντρώνουν το κέρδος σε λίγες ήδη μεγάλες τσέπες, αφετέρου μεγιστοποιούν τον κίνδυνο να βρεθούν αύριο ξεπερασμένα και άχρηστα. Είπαμε, δεν έχουμε ακόμη βρει το αεικίνητο! Κι ακόμη, μια προτροπή σε όσους θεωρούν ειδικά τις ανεμογεννήτριες "καλό πράγμα" (μήπως επειδή είναι άσπρες;): πηγαίνετε να τις δείτε από κοντά, σας παρακαλώ. Πηγαίνετε με την οικογένειά σας ή με την παρέα σας να κάνετε ένα πικνικ εκεί δίπλα, να μείνετε έστω και 2-3 ώρες ή και μισή ώρα ακόμη στην περιοχή τους. Να τους εξηγήσετε εκεί επί τόπου ότι είναι "καλό πράγμα". Να τις γνωρίσετε λίγο από κοντά και να τις φανταστείτε στα μέρη της Ελλάδας που έχετε αγαπήσει. Δε νομίζω πως υπάρχει άνθρωπος που να έχει αγαπήσει έστω και ένα μέρος και να θέλει να το δει να μετατρέπεται σε εργοτάξιο και εργοστάσιο. Και αυτή η βιομηχανία έχει ανοίξει το στόμα της και ετοιμάζεται να καταπιεί τα πιο άγρια και όμορφα μέρη του τόπου μας. Τις βουνοκορφές, τα νησιά και τις βραχονησίδες. Ποιός θυμάται τον Παττακό; Το όνειρό του κινδυνεύει να γίνει πραγματικότητα: ΟΛΗ Η ΕΛΛΑΔΑ ΕΝΑ ΑΠΕΡΑΝΤΟ ΕΡΓΟΤΑΞΙΟ! (http://www.rae.gr/GIS/framesetup.asp) Για το καλό μας βέβαια... Αυτά. Ευχαριστώ για την προσοχή σας.