Αρχική ΥΔΑΤΟΡΕΥΜΑΤΑΆρθρο 04: Εξαιρέσεις από την οριοθέτησηΣχόλιο του χρήστη WWF Ελλας | 2 Ιουνίου 2013, 22:43
  • Σχόλιο του χρήστη 'WWF Ελλας' | 2 Ιουνίου 2013, 22:43

    1. Μισγάγγειες. Με την παράγραφο 4, τα μικρά υδατορέματα (μισγάγγειες) εξαιρούνται «κατά κανόνα» της οριοθέτησης – ουσιαστικά, εξαιρούνται της προστασίας. Οι μισγάγγειες ορίζονται στο άρθρο 1 παρ. 2, με βάση την έκτασή τους: πρόκειται για αριθμητικό κριτήριο, τελείως αυθαίρετο, και χωρίς καμία επιστημονική βάση. Καμία εκτίμηση του οικολογικού και υδρολογικού ρόλου των μικρών υδατορεμάτων δεν έχει γίνει – το νομοσχέδιο δεν συνοδεύεται από καμία έκθεση. Ούτε καν η προηγούμενη εκτίμηση των πλημμυρικών κινδύνων βάσει της ευρωπαϊκής νομοθεσίας δεν κρίνεται σκόπιμη. Άλλωστε, μικρά και μεγάλα ρέματα αποτελούν τμήματα του ίδιου υδρογραφικού δικτύου, και η επίχωση ορισμένων τμημάτων του δικτύου αυτού μπορεί να αυξήσει την πίεση σε άλλα σημεία. Σε κάθε περίπτωση, η διάταξη είναι αμφίβολης συνταγματικότητας, καθώς σήμερα τα ρέματα προστατεύονται ανεξάρτητα από την έκτασή τους: το άρθρο 6 παρ. 1 ν. 880/1979, όπως ισχύει, ρητά αναφέρει τους «χείμαρρους, ρέματα και ρυάκια», ενώ η νομολογία στερεότυπα επαναλαμβάνει ότι «το κράτος υποχρεούται να διατηρεί τα πάσης φύσεως υδρορεύματα στην φυσική τους κατάσταση προς διασφάλιση της ελευθέρας ροής των υδάτων, αποκλείεται δε κάθε αλλοίωση της φυσικής τους κατάστασης, επίχωση ή κάλυψη της κοίτης τους». Αμφίβολη είναι και η συμφωνία της διάταξης και με την οδηγία για το νερό, η οποία διευκρινίζει ότι οι «οι μικρές λεκάνες απορροής ποταμού ενδεχομένως συνδυάζονται με μεγαλύτερες λεκάνες απορροής ποταμού ή ενώνονται με γειτονικές μικρές λεκάνες» για λόγους διαχείρισης, αλλά δεν εξαιρούνται σε καμία περίπτωση της προστασίας [άρθρο 3 παρ. 1 (β) οδηγίας 2000/60]. Σε περιοχές ειδικής προστασίας, η διάταξη επίσης είναι σε πλήρη αντίθεση με την παράγραφο 4 του άρθρου 3, η οποία προβλέπει προεδρικό διάταγμα για ρέματα και όχι απόφαση του γενικού γραμματέα της αποκεντρωμένης διοίκησης (ή, πολύ περισσότερο, εξαίρεση από την οριοθέτηση). Όσον αφορά τους «επιτακτικούς λόγους», αρκεί να να σημειώσει ότι το φυσικό περιβάλλον (και τα ρέματα ως στοιχεία του) δεν προστατεύεται μόνο όταν υπάρχουν επιτακτικοί λόγοι, καθώς δεν είναι πολυτέλεια. Επίσης, δεν προσδιορίζεται ποιοι είναι οι λόγοι αυτοί, την στιγμή που η διαχείριση κινδύνων πλημμύρας βάσει της οδηγίας 2007/60, και η παρακολούθηση των επιφανειακών υδάτων και των συνδεόμενων οικοσυστημάτων είναι ανεπαρκής. Το πρακτικό αποτέλεσμα της διάταξης θα είναι το εξής: ρέματα που σήμερα αποτελούν χώρους πρασίνου, μέχρι 0.5 km2 εντός των πόλεων, τα οποία σήμερα λειτουργούν και ως χώροι πρασίνου, θα μπορούν εφεξής ελεύθερα να δομηθούν ή να καλυφθούν, όπως γινόταν στις δεκαετίες της άναρχης ανάπτυξης των αστικών μας κέντρων. 2. Εξαιρέσεις από την οριοθέτηση. Η πρώτη παράγραφος περιλαμβάνει τις εξαιρέσεις από την οριοθέτηση. Ενδεχομένως, οι περιπτώσεις (α) και (β) θα μπορούσαν να θεωρηθούν εύλογες (καθώς πρόκειται για έργα αποκατάστασης). Οι υδροληψίες και οι περιπτώσεις (δ) έως (στ), επίσης, μπορεί πιθανόν να δικαιολογηθούν – καθώς δεν επηρεάζεται η κοίτη, ή πρόκειται για έργα μικρής κλίμακας. Αυτό που είναι απαράδεκτο είναι η εξαίρεση των φραγμάτων, καθώς είναι έργα μεγάλης κλίμακας, που επιφέρουν μεγάλες αλλοιώσεις στα υδρορρεύματα, τόσο κατά την κατασκευή, όσο και την λειτουργία. Ακόμα χειρότερα, η διατύπωση που προτείνεται μπορεί να εξαιρεί από την οριοθέτηση και ρέματα όπου κατασκευάζονται φράγματα συγκράτησης εξορυκτικών αποβλήτων (tailings dams) (πρβλ. Χαλκιδική), επιτρέποντας στον εξορυκτικό κλάδο μεγάλης έκτασης επεμβάσεις στις κοίτες, χωρίς καμία υποχρέωση αποκατάστασης ή προστασίας.