Αρχική Δασικά ΟικοσυστήματαΆρθρο 3 – Διαδικασία χαρακτηρισμούΣχόλιο του χρήστη ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΑΡΚΑΤΟΣ ΗΛΙΑΣ ΜΠΟΥΣΗΣ | 27 Σεπτεμβρίου 2013, 09:54
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΑΡΚΑΤΟΣ ΗΛΙΑΣ ΜΠΟΥΣΗΣ' | 27 Σεπτεμβρίου 2013, 09:54

    ΣΧΟΛΙΑ* ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΝΟΜΟΥ «ΔΑΣΙΚΑ ΟΙΚΟΣΥΣΤΗΜΑΤΑ: ΟΡΙΣΜΟΙ, ΜΕΤΡΑ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ, ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΚΑΙ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ» * Ολόκληρο το κείμενο των σχολίων έχει παρατεθεί στο άρθρο 1. Ειδικά για το παρόν άρθρο αναφέρονται τα εξής: 1. Αρθρο 3 νομοσχεδίου: Τροποποίηση άρθρου 14 του ν. 998/79. 2. (α)Πράξεις χαρακτηρισμού επί αναδασωτέων εκτάσεων, (παρ. 9 του προτεινόμενου άρθρου 14). 3. Με το νομοσχέδιο επιχειρείται, να απαγορεύεται στον Δασάρχη, να προβαίνει σε χαρακτηρισμό ως δασικών η μή εκτάσεων, που έχουν κηρυχθεί αναδασωτέες λόγω καταστροφής ή πυρκαιάς, με το σκεπτικό, ότι γιά να κηρυχθούν αναδασωτέες, έχει ήδη αποδειχθεί, ότι ήταν προηγουμένως δασικές, (αναδασωτέες κηρύσσονται μόνον οι κατεστραμμένες δασικές εκτάσεις ή δάση καί όχι βέβαια οι ΄μή δασικές εκτάσεις, όπως οι αγροί). 4. Πρόκειται γιά μία θέση, που έχει διατυπώσει το Συμβούλιο της Επικρατείας, (απόφαση 838/2002), που, όμως έχει επικριθεί τεκμηριωμένα ως νομικά εσφαλμένη και, κυρίως, επειδή δημιουργεί τρομακτικά αδιέξοδα και αδικίες στους πολίτες. 5. Μετά από κάθε πυρκαιά η δασική Υπηρεσία υποχρεούται κατά το Σύνταγμα και τον νόμο, να κηρύξει την καμμένη έκταση αναδασωτέα, εξαιρώντας βέβαια τα τμηματά της, που πρίν την φωτιά ήταν αγροί. 6. Επειδή με ευθύνη του κράτους δεν υπάρχει ακόμη στην χώρα μας Δασικό Κτηματολόγιο, και επειδή είναι αδύνατο στον Δασάρχη, να ελέγξει τα χιλιάδες καμμένα στρέμματα μέσα σε τρεις μήνες μετά από την πυρκαγιά, στην πράξη παρατηρείται το φαινόμενο, να κηρύσσονται αναδασωτέες και να δεσμεύονται για πάντα ολόκληρες οι τεράστιες καμμένες εκτάσεις, δηλαδή και όλοι οι αγροί που περιλαμβάνονται μέσα σε αυτές. 7. Για να μπορέσει ο αγρότης, να ξαναπάρει το χωράφι του, να ζητήσει, δηλαδή, μερική άρση της αναδάσωσης, πρέπει να αποδείξει, ότι πρίν από τη φωτιά αυτό δεν ήταν δάσος ή δασική έκταση. 8. Αυτό, όμως αποδεικνύεται μόνο με πράξη χαρακτηρισμού, που εκδίδει ο Δασάρχης, κατόπιν έρευνας, την οποία πράξη ο ενδιαφερόμενος μπορεί, αν την θεωρεί εσφαλμένη, να την προσβάλει με αντιρρήσεις στις αρμόδιες Επιτροπές Επίλυσης Δασικών Αμφισβητήσεων, που προβλέπει ο νόμος, όπου συμμετέχει και Δικαστής. 9. Εφόσον με το νομοσχέδιο απαγορεύεται στον Δασάρχη, να εκδώσει πράξη χαρακτηρισμού για αναδασωτέα έκταση, ο αγρότης δεν μπορεί ποτέ να αποδείξει, ότι η γή του ήταν χωράφι καί όχι δασική έκταση και ότι από λάθος κηρύχθηκε αναδασωτέα καί την χάνει γιά πάντα, παθαίνοντας περισσότερο κακό από την αναδάσωση, παρά από την φωτιά. 10. ΠΡΟΤΑΣΗ: 11. Ασφαλώς και επιβάλλεται οι καμμένες εκτάσεις να κηρύσσονται αμέσως μετά την καταστροφή τους αναδασωτέες. Θα πρέπει, όμως, να επιτρέπεται καί να υποχρεούται ο Δασάρχης στο πλαίσιο των καθηκόντων του, να εκδίδει πράξη χαρακτηρισμού γιά εδάφη περιλαμβανόμενα στην αναδασωτέα έκταση, χαρακτηρίζοντάς την δασική και προστατευόμενη μέν, λόγω της υπάρχουσας αναδάσωσης, αναφέροντας, όμως, επίσης και χαρακτηρισμό γιά την πραγματική μορφή της πριν από την πυρκαιά. 12. Ετσι θα μπορεί ο πολίτης, να χρησιμοποιήσει την πράξη του Δασάρχη, (ή την επ’ αυτής σχετική απόφαση της αρμόδιας Επιτροπής, αν τυχόν προσφύγει σε αυτήν), γιά να αποδείξει, ότι επρόκειτο για αγρό, (αν αυτό έχει αποδειχθεί από την τελεσίδικη διαδικασία χαρακτηρισμού), και να ζητήσει την μερική άρση της αναδάσωσης, ώστε να ξαναπάρει το χωράφι του και να αποκατασταθεί, έστω καί έπειτα από πολύν καιρό, η αδικία. 13. β)Δικαίωμα του Δασάρχη να ανακαλεί την πράξη χαρακτηρισμού έκτασης ως μή δασικής εντός πενταετίας λόγω πλάνης περί τα πράγματα.(παρ. 7 και 8 του προτεινόμενου νέου άρθρου 14 του ν. 998/1979). 14. Οι γενικές διάτάξεις του Διοικητικού Δικαίου επιτρέπουν ούτως ή άλλως την ανάκληση μιάς Διοικητικής πράξης, όπως είναι η πράξη χαρακτηρισμού του Δασάρχη, αν διαπιστωθεί, ότι αποτελεί προιόν σφάλματος ή παράνομης πράξης, (απάτη, δωροδοκία κλπ). 15. Είναι άχρηστο και επικίνδυνο, το να αναφέρεται στον νόμο, όπως προτείνει το νομοσχέδιο, ότι ο Δασάρχης δύναται, να ανακαλέσει την πράξη εντός πενταετίας καί μάλιστα να μή μπορεί να εκδοθεί νέα πράξη γιά 15 έτη, διότι: 16. Αφενός είναι αδύνατον να πεισθεί οποιοσδήποτε, να επενδύσει σέ μία έκταση, όταν χρειάζεται όχι μόνον μακρά (έως και πολυετής) διαδικασία, γιά να χαρακτηρισθεί αυτή τελεσίδικα ως μή δασική, αλλά και να περιμένει ακόμη πέντε έτη, ώστε να είναι βέβαιος, (πού ούτως ή άλλως δεν είναι), ότι ο χαρακτηρισμός δεν θα ανακληθεί και 17. Αφετέρου, δίδεται κίνητρο στους δασικούς Υπαλλήλους ή τρίτους, να εκβιάζουν όσους έχουν κτίσει σε έκταση χαρακτηρισθείσα μή δασική, απειλώντας με ανάκληση της πράξης χαρακτηρισμού εντός της πενταετίας. 18. Αλλωστε, είναι απαράδεκτο, να προβλέπεται η ανάκληση μόνο της πράξης, που χαρακτηρίζει έκταση ως μή δασική καί όχι κάθε πράξης χαρακτηρισμού, αφού καί οι πράξεις, που χαρακτηρίζουν έκταση ως δασική, μπορεί κάλλιστα να εμπεριέχουν πλάνη περί τα πράγματα. 19. ΠΡΟΤΑΣΗ: 20. Να απαλειφθούν τελείως ως ανωφελείς και επικίνδυνες οι διατάξεις του νομοσχεδίου περί ανάκλησης της πράξης χαρακτηρισμού εντος πενταετίας λόγω πλάνης περί τα πράγματα καί απαγόρευσης έκδοσης νέας γιά 15 έτη. 21. (γ)Εξάμηνη «ανατρεπτική» προθεσμία για έκδοση απόφασης από τις Επιτροπές Επίλυσης Δασικών Αμφισβητήσεων. Τεκμηριο σιωπηρής απόρριψης αντιρρήσεων, (παρ. 3 του προτεινόμενου άρθρου 14). 22. Προφανώς επειδή οι Επιτροπές αργούν να αποφασίσουν, το νομοσχέδιο προτείνει, να τους τεθεί προθεσμία έξι μηνών και αν δεν δεν αποφασίζουν εντός αυτής, να τεκμαίρεται σιωπηρή εκ μέρους των απόρριψη των αντιρρήσεων. 23. Πρόκειται για διάταξη ολέθρια, που όχι απλώς δεν λύνει το πρόβλημα αλλά το πολλαπλασιάζει, διότι: 24. – Παρέχει κίνητρο στην Επιτροπή, να αδιαφορεί και να αδρανεί, απορρίπτοντας, υποτίθεται, συλλήβδην τις αντιρρήσεις, χωρίς φόβο ευθύνης των μελών της, (αφού δεν χρειάζεται να τεκμηριώσουν την υποτιθέμενη απορριπτική απόφασή τους με οποιοδήποτε γραπτό κείμενο). Κυριολεκτικά πρόκειται για διαβατήριο αρνησιδικίας. 25. – Μετά την υποτιθέμενη σιωπηρή απόρριψη των αντιρρήσεών του, δεν απομένει στον πολίτη, παρά να καταφύγει στα διοικητικά Δικαστήρια. Και αν, όμως, δικαιωθεί εκεί, έπειτα από τα πολλά χρόνια, που απαιτεί η διοικητική δίκη, και ακυρωθεί η σιωπηρή απόρριψη, το διοικητικό Δικαστήριο δεν δικαιούται, να δικάσει την υπόθεση στην ουσία της, αλλά υποχρεούται, να την αναπέμψει στην Επιτροπή, για να επαναποφασίσει ορθά. 26. Δηλαδή, θα έχουμε χάσει τουλάχιστον πέντε – έξι χρόνια, για να καταλήξουμε πάλι στην αρχή της διαδικασίας. Όπου, μάλιστα, η Επιτροπή δικαιούται και πάλι να σιωπήσει και ούτω καθ’ εξής! 27. Η επιτάχυνση και, κυρίως, ο σκοπός της διαδικασίας των Επιτροπών δεν επιτυγχάνεται ούτε με τον βιασμό, ούτε με την αδρανοποίηση των δικαζόντων. Είναι χίλιες φορές προτιμότερο, να αργήσει μια απόφαση και να είναι ορθή και υποχρεωτικά και εγγράφως τεκμηριωμένη, παρά να υπάρχει αρνησιδικία και διαρκώς διατηρούμενη και μηδέποτε επιλυόμενη εκκρεμότητα. 28. ΠΡΟΤΑΣΗ: 29. Θα πρέπει οπωσδήποτε να απαλειφθούν από το νομοσχέδιο η εξάμηνη προθεσμία έκδοσης απόφασης των Επιτροπών και το τεκμήριο σιωπηρής απόρριψης των αντιρρήσεων, ως επικίνδυνα και καταστροφικά και να προβλεφθεί ρητή υποχρέωση της Επιτροπής, να εκδίδει αιτιολογημένη απόφαση, χωρίς αναφορά οποιασδήποτε προς τούτο προθεσμίας.