Αρχική Δασικά ΟικοσυστήματαΆρθρο 12 – Ρύθμιση εμπραγμάτων δικαιωμάτωνΣχόλιο του χρήστη ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΜΑΝΔΡΑΣ Η ΑΓΙΑ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ | 27 Σεπτεμβρίου 2013, 22:25
Yπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
Οι παλαιοί κάτοικοι του δήμου Μάνδρας (έκταση 208 τ. χιλ εκ των οποίων σήμερα 186 τ. χιλ ιδιωτικά δάση) ήταν ρητινοκαλλιεργητές από τουρκοκρατίας . Για τον λόγο αυτό το 1683 ο πασάς τους έδωσε ταπί κυριότητας . Έκτοτε ,ανάλογα με τις εποχές είχαν αυτά στην πλήρη και αδιαφιλονίκητη κυριότητα τους ,ενεργώντας πράξεις μεταβίβασης νομίμως (αγορές –δωρεές –προίκες –πλειστηριασμούς—κατασχέσεις –διαθήκες –κληρονομιές κλπ) μετεγγραμμένους στο Υποθηκοφυλακείο. Ήρθε το κράτος το 1923 και εξέδωσε το Ν.Δ. 17 οπότε αρκετοί ιδιοκτήτες έλαβαν τα Πιστοποιητικά τα προβλεπόμενα εκ της διατάξεως αυτής , αρκετοί όμως έκριναν ότι ήταν ισχυροί οι τίτλοι που ήδη είχαν ή ευρίσκονταν αιχμάλωτοι στην Τουρκία και δεν κίνησαν τις διαδικασίες του Ν.Δ. 17/1923 . Έκτοτε δημιουργήθηκαν δύο κατηγορίες Ιδιόκτητων. Α) Εκείνοι οι οποίοι είχαν νομίμους τίτλους προ του 1923 ,αλλά δεν ζήτησαν και δεν έλαβαν το πιστοποιητικό του Ν.Δ.17/1923 , συνεχίζοντας και μετά το 1923 , ανενόχλητοι , να προβαίνουν σε όλες τις νόμιμες πράξεις που προσκλίναν στην πλήρη κυριότητα (συμβολαιογραφικές πράξεις από συμβολαιογράφους ή ειρηνοδίκες που εκτελούσαν πράξεις συμβολαιογράφου , μετεγγραμμένες στο αρμόδιο υποθηκοφυλακείο ) Β) Εκείνοι οι οποίοι είχαν νομίμους τίτλους προ του 1923 ,αλλά έλαβαν το πιστοποιητικό του Ν.Δ.17/1923 , συνεχίζοντας και μετά το 1923 , ανενόχλητοι να προβαίνουν σε όλες τις νόμιμες πράξεις που προσκλίναν στην πλήρη κυριότητα (συμβολαιογραφικές πράξεις από συμβολαιογράφους ή ειρηνοδίκες που εκτελούσαν πράξεις συμβολαιογράφου , μετεγγραμμένες στο αρμόδιο υποθηκοφυλακείο ) , χωρίς ,όμως στις πράξεις αυτές να κάνουν αναφορά στην ύπαρξη του πιστοποιητικού του Ν.Δ 17/1923,αλλά μόνο στους νόμιμους τίτλους κυριότητας, τους πριν του 1923. Σήμερα πολλοί εξ αυτών έχουν χάσει τα πιστοποιητικά του Ν.Δ. 17/1923 ( χάθηκε ως χαρτί από Πατέρα σε γιό κ.ο.κ) και το δασαρχείο δεν έχει αρχείο όλων των πιστοποιητικών ,αλλά παρουσιάζει κενά στην αρίθμηση τους, δεδομένου δε, ότι δεν τηρεί το βιβλίο που υποχρεούται να τηρεί, το προβλεπόμενο από το άρθρο 45 παραγ. ΙΙ του Π.Δ. 6-9-1931 <> Σήμερα ισχύει ο Νόμος 3208/2003 το άρθρο 10 του οποίου προβλέπει ότι το Δημόσιο δεν προβάλλει δικαιώματα κυριότητας σε δάση του Ν.Δ. 17/1923 . Βέβαια στο αρθρ 14 παρ 1 του ιδίου νόμου 3208/2003 προβλέπεται ότι το δασαρχείο πρέπει να εκδίδει μια βεβαίωση εάν το συγκεκριμένο πιστοποιητικό που εκδόθηκε σε εφαρμογή του Ν. Δ. 17/18.10.1923 έχει ανακληθεί ή όχι. Το αρμόδιο Δασαρχείο της περιοχής μας από το 2003 έως σήμερα δεν έχει εκδώσει ούτε ΜΙΑ βεβαίωση. Έτσι έχει καταστήσει τον νόμο ανενεργό και τους ιδιοκτήτες ομήρους . Μετά από αυτά ζητάμε: 1) Να μπει διάταξη στο αρθ 10 του Ν. 3208/2003 που να προβλέπει ότι το Δημόσιο δεν προβάλει δικαιώματα και σε όσους έχουν τίτλους ιδιοκτησίας πριν την 18/10/1923 2) Το αρθρ 14 παρ 1 να επαναδιατυπωθεί έτσι ώστε εάν το αρμόδιο Δασαρχείο δεν απαντήσει σε σχετική αίτηση εντός 60 ημερών να θεωρείτε ότι το συγκεκριμένο πιστοποιητικό που εκδόθηκε σε εφαρμογή του Ν. Δ. 17/18.10.1923 δεν έχει ανακληθεί.