Yπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Σωματείου Ειδικών Δασικής Προστασίας' | 2 Οκτωβρίου 2013, 09:16

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Εκ μέρους του Σωματείου Ειδικών Δασικής Προστασίας Το νομοσχέδιο πρέπει να αναθεωρηθεί για τους εξής λόγους: Από τεχνικής άποψης, πρόκειται να επέλθει ακόμη μεγαλύτερη καταπόνηση στο ήδη επιβαρυμένο ελληνικό φυσικό περιβάλλον. Κατ’ επέκταση, το νομοσχέδιο θα πρέπει, όχι απλώς να αναφέρεται στην προστασία του περιβάλλοντος και των χερσαίων οικοσυστημάτων, αλλά να επικεντρώνεται στην αντιμετώπιση των τρεχόντων προβλημάτων της ελληνικής υπαίθρου και στην ελαχιστοποίηση εμφάνισης νέων. Εάν το ζητούμενο είναι καθαρά η προστασία των χερσαίων οικοσυστημάτων, τότε οι νόμοι 998/1979 και 1845/1989 σε συνδυασμό με τους δασικούς χάρτες θα αποτελούσαν την ιδανική δικλείδα ασφαλείας για την προστασία του ελληνικού φυσικού περιβάλλοντος στο σύνολό του, τουλάχιστον από θεωρητικής πλευράς. Διότι επί της ουσίας, το πρόβλημα δεν εντοπίζεται στην ίδια τη δασική νομοθεσία, αλλά στην εφαρμογή της από τους ανώτερους θεσμικούς φορείς της χώρας και τις υφιστάμενες κρατικές υπηρεσίες, οι οποίες κατά τα τελευταία χρόνια έχουν κατακερματισθεί σε επίπεδο οικονομικό, ανθρώπινου δυναμικού και αρμοδιοτήτων. Τα συσσωρευμένα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο τομέας της δασικής προστασίας προέρχονται στη συντριπτική τους πλειοψηφία από την ελλιπή εφαρμογή του νόμου και όχι από τον ίδιο το νόμο, καθώς η ισχύουσα δασική νομοθεσία είναι μία από τις πληρέστερες και σαφέστερες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ακόμη και στην περίπτωση που «θυσιαστούν» χερσαία οικοσυστήματα στο βωμό της οικονομικής κρίσης, θα πρέπει για τα εναπομείναντα να διασφαλιστεί από το κράτος η προστασία και η διατήρησή τους, σε αντίθεση με τις πολιτικές του παρελθόντος. Η δασική υπηρεσία, η οποία παρά τις ελάχιστες απαιτήσεις της σε οικονομικούς πόρους υπήρξε κάποτε παραγωγική και αποτελεσματική, κατέληξε σήμερα απαξιωμένη και δυσλειτουργική, με αποτέλεσμα αδιέξοδα προβλήματα για την ελληνική ύπαιθρο και μη αναστρέψιμες περιβαλλοντικές βλάβες. Εν κατακλείδι, όσο συνεχίζουν να αγνοούνται τα προαναφερθέντα, το οικολογικό ισοζύγιο παραμένει μονόπλευρο, χωρίς να επέρχεται τέλος σε αυτή τη σταθερή πορεία των ελληνικών χερσαίων οικοσυστημάτων προς την καταστροφή.