Αρχική Δασικά ΟικοσυστήματαΆρθρο 5 – Επιτρεπτές επεμβάσειςΣχόλιο του χρήστη ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ ΜΑΡΜΑΡΟΥ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ ΚΑΙ ΘΡΑΚΗ | 2 Οκτωβρίου 2013, 10:30
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ ΜΑΡΜΑΡΟΥ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ ΚΑΙ ΘΡΑΚΗ' | 2 Οκτωβρίου 2013, 10:30

    ΚΑΒΑΛΑ 3/10/2013 ΑΡ.ΠΡΩΤ: 399 Προς κ. Υπουργό Περιβάλλοντος Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής Υπόμνημα Του σωματείου με την επωνυμία «Σύνδεσμος Επιχειρήσεων Μαρμάρου Μακεδονίας Θράκης», που εδρεύει στην Καβάλα, οδός Ύδρας 10 και εκπροσωπείται νόμιμα από τον Πρόεδρο του κ. Γεώργιο Παπαδόπουλο. Θέμα Δημόσια διαβούλευση επί του σχεδίου νόμου «Δασικά οικοσυστήματα : Ορισμοί, μέτρα προστασίας, ανάπτυξης και διαχείρισης». Πρόταση για το άρθρο 5 – Επιτρεπτές επεμβάσεις. Δυνατότητα χορήγησης έγκρισης επέμβασης για απόθεση στείρων υλικών της λατομικής εκμετάλλευσης εκτός των ορίων της άδειας εκμετάλλευσης. Αξιότιμε κ. Υπουργέ, Η σύγχρονη και βιομηχανοποιημένη δραστηριότητα της εξόρυξης και επεξεργασίας του μαρμάρου στην Ελλάδα έχει ξεκινήσει από την δεκαετία του 1950 και όπως γνωρίζετε, έχει συμβάλει ιδιαίτερα στην ανάπτυξη της Εθνικής Οικονομίας και ειδικότερα στην αύξηση των εξαγωγών. Στον κλάδο του μαρμάρου σήμερα, δραστηριοποιούνται 150 περίπου επιχειρήσεις που απασχολούν άμεσα 4.000 εργαζόμενους περίπου. Στον δείκτη αυτό, πρέπει να προστεθεί και η έμμεση απασχόληση 2.000 ανθρώπων (μεταφορείς, συντηρητές εξοπλισμού κλπ). Το 80% της σημερινής συνολικής Ελληνικής Πρωτογενούς Παραγωγής του μαρμάρου, εντοπίζεται στις περιοχές της Μακεδονίας και της Θράκης, όπου δραστηριοποιούνται και οι μεγαλύτερες επιχειρήσεις του κλάδου μας. Κατά το έτος 2012, οι επιχειρήσεις μόνο, που ανήκουν στον Σύνδεσμο μας, δαπάνησαν 28.300.000 ευρώ για δαπάνες μισθοδοσίας και ασφαλιστικών εισφορών, 33.400.000 ευρώ για διάφορες επενδύσεις σε λατομεία και εργοστάσια, παρήγαγαν 123.000 κυβικά μέτρα μαρμάρου, ενώ το αποτέλεσμα των εξαγωγών μαρμάρου για το ίδιο έτος ανήλθε στο ποσό των 141.000.000 ευρώ. Στα πλαίσια της διαδικασίας δημόσιας διαβούλευσης επί του σχεδίου νόμου «Δασικά οικοσυστήματα : Ορισμοί, μέτρα προστασίας, ανάπτυξης και διαχείρισης», με το παρόν, σας εκθέτουμε τις απόψεις μας, για ένα πολύ σοβαρό θέμα που απασχολεί τον κλάδο μας. Ειδικότερα : Κατά τις εξορυκτικές εργασίες και γενικότερα την λειτουργία ενός λατομείου μαρμάρου, μεγάλο τμήμα του μαρμαροφόρου κοιτάσματος κατατάσσεται στα στείρα υλικά της εκμετάλλευσης. Οι κύριοι λόγοι για αυτή την φυσική απώλεια του κοιτάσματος είναι : α) ο υψηλός τεκτονισμός του κοιτάσματος, γεγονός που αποκλείει την δυνατότητα εξόρυξης του σε όγκους μαρμάρου και β) η συχνή εμφάνιση μη εμπορεύσιμων χρωματισμών εντός τους κοιτάσματος. Τα στείρα υλικά της εκμετάλλευσης, ανήκουν στην κατηγορία των εξορυκτικών αποβλήτων και συγκεκριμένα στα «αδρανή απόβλητα», καθότι δεν υφίστανται καμία σημαντική φυσική, χημική ή βιολογική μετατροπή. Δεν διαλύονται, δεν καίγονται ούτε συμμετέχουν σε άλλες φυσικές ή χημικές αντιδράσεις, δεν βιοδιασπώνται ούτε επιδρούν δυσμενώς σε άλλες ύλες με τις οποίες έρχονται σε επαφή κατά τρόπο ικανό να προκαλέσουν ρύπανση του περιβάλλοντος ή να βλάψουν την ανθρώπινη υγεία. Τα στείρα υλικά εξορύσσονται παράλληλα και αδιαλείπτως με τις εργασίες εξόρυξης του μαρμαροφόρου κοιτάσματος. Αποτίθενται δε σε συγκεκριμένους χώρους εντός του λατομικού χώρου, όπου και αποκαθίστανται σταδιακά με την απόθεση εδαφικού υλικού και την φύτευση δασικών ειδών. Με γνώμονα τις αρχές της βιώσιμης ανάπτυξης επιβάλλεται η ορθολογικότερη και πλήρη αξιοποίηση των φυσικών πόρων παράλληλα με την αποτελεσματικότερη προστασία του περιβάλλοντος. Η αξιοποίηση δε όλων των πηγών του εθνικού πλούτου για την εξυπηρέτηση του γενικού συμφέροντος δεν αποτελεί μόνο υποχρέωση της πολιτείας και συνταγματική επιταγή, αλλά και σημαντική παράμετρο που ενσωματώνεται διεθνώς στις αναπτυξιακές πολιτικές και ιδίως της Ε.Ε., όπως στην πρόσφατη πρωτοβουλία του Επιτρόπου Verheugen «Πρωτοβουλία για τις πρώτες ύλες – Κάλυψη των ουσιωδών αναγκών μας για την ανάπτυξη και απασχόληση στην Ευρώπη (COM (2008)699)». Η λατομική εκμετάλλευση θα πρέπει να γίνεται με σκοπό την ισόρροπη ανάπτυξη και την απρόσκοπτη αξιοποίηση του κοιτάσματος, μέχρις εξαντλήσεως του, με ορθολογικό τρόπο που θα λαμβάνει όμως παράλληλα μέριμνα, για την προστασία και αποκατάσταση του περιβάλλοντος. Σύμφωνα με τα ανωτέρω, η απόθεση των στείρων υλικών της εκμετάλλευσης, πρέπει κατ’ αρχήν να γίνεται σε μέρη που δεν εμφανίζεται εμπορεύσιμο μαρμαροφόρο κοίτασμα, εφόσον φυσικά τηρούνται οι περιορισμοί που πηγάζουν από την προστασία του περιβάλλοντος. Οι χώροι απόθεσης των εξορυκτικών αποβλήτων εγκρίνονται με τους όρους και τις προϋποθέσεις του άρθρου 57 του Ν 998/1979 (όπως ισχύει σήμερα), οι οποίοι δύνανται να χωροθετούνται και εντός δασών και δασικών εκτάσεων (βλ. πρόσφατη απόφαση ΣτΕ υπ’ αριθμ. 1492/2013), υπό τους ειδικότερους όρους που τίθενται από τις οικείες εγκρίσεις περιβαλλοντικών όρων και εφ’ όσον πληρούν τις απαιτήσεις και προδιαγραφές της υπ’ αριθμ. 39624/2209/Ε103//2009 κοινή απόφαση των Υπουργών Εσωτερικών, Οικονομίας και Οικονομικών, Ανάπτυξης, Περιβάλλοντος Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων (ΦΕΚ Β 2076/2009), «Περί διαχείρισης των αποβλήτων της εξορυκτικής βιομηχανίας». Οι ισχύουσες όμως διατάξεις της παραγράφου 5 του άρθρου 57 του Ν 998/1979, δεν ορίζουν σαφώς την δυνατότητα παραχώρησης χρήσης δασικών εκτάσεων για την απόθεση εξορυκτικών αποβλήτων, ενώ αντίθετα δίνουν αυτή τη δυνατότητα για ένα σωρό άλλες εργασίες εξορυκτικής δραστηριότητας (διενέργεια ερευνητικών εργασιών και γεωτρήσεων, διάνοιξη οδών προσπέλασης και δημιουργία προχείρων εγκαταστάσεων), με αποτέλεσμα τα οικεία Δασαρχεία να γνωμοδοτούν αρνητικά στα αντίστοιχα αιτήματα μας. Συνέπεια αυτού, ως μόνη λύση για την διαχείριση των στείρων υλικών της εκμετάλλευσης, επιλέγεται αποκλειστικά η απόθεση τους εντός των ορίων της άδειας εκμετάλλευσης του λατομείου, που σε πλείστες περιπτώσεις εμφανίζεται εμπορεύσιμο μαρμαροφόρο κοίτασμα και περιορίζει την εκμεταλλεύσιμη έκταση που βρίσκεται εντός των ορίων της άδειας εκμετάλλευσης, η οποία ήδη από το νόμο περιορίζεται σε ανώτατο όριο στα 100 στρέμματα (αρθρ. 4 παρ.3 Ν 669/1977). Προκειμένου να δοθεί βιώσιμη λύση σε αυτό το πρόβλημα που σας θέτουμε, πιστεύουμε ότι θα πρέπει στις νέες διατάξεις της δασικής νομοθεσίας να προβλεφθεί η δυνατότητα της κατά χρήση παραχώρησης δασικών εκτάσεων για την απόθεση στείρων υλικών της εκμετάλλευσης, οι οποίες θα αποκαθίστανται σταδιακά, εφόσον εντός των ορίων της άδειας εκμετάλλευσης δεν υφίστανται μη μαρμαροφόρες εκτάσεις που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για το σκοπό αυτό. Με τον τρόπο αυτό εμφανίζεται πιο αποτελεσματική η προστασία του περιβάλλοντος, δεδομένου ότι θα είναι πραγματικά εφικτή η αποκατάσταση των στείρων που έχουν αποτεθεί σε έκταση που έχει παραχωρηθεί κατά χρήση και για την αποκατάσταση της οποίας θα έχει ήδη καταβληθεί το αντίστοιχο αντάλλαγμα χρήσης, μιας και θα αποτελεί νόμιμη υποχρέωση του εκμεταλλευτή, παρά το σημερινό φαινόμενο των περιπτώσεων απόθεσης ή και μετακύλισης στείρων (λόγω π.χ. κλίσης εδάφους) εκτός της άδειας εκμετάλλευσης. Το σύνηθες αυτών των περιπτώσεων είναι ότι ύστερα από την έκδοση των σχετικών πρωτοκόλλων διοικητικής αποβολής τα στείρα αφήνονται στην τύχη τους και η έκταση αναδασώνεται με φυσικό τρόπο μετά από την πάροδο τουλάχιστον 10 και πλέον ετών, ανάλογα με την περίπτωση. Η προτεινόμενη από εμάς ρύθμιση αφορά ρύθμιση του άρθρου 5 (επιτρεπτές επεμβάσεις) του υπό διαβούλευση νομοσχεδίου, το οποίο αντικαθιστά τα άρθρα 45 – 62 του Ν 998/1979. Συγκεκριμένα προτείνουμε το άρθρο 52 παρ. 2 των νέων διατάξεων του Ν 998/1979, να προβλέψει τη δυνατότητα χορήγησης έγκρισης επέμβασης για εναπόθεση στείρων υλικών της λατομικής εκμετάλλευσης, και το κείμενο του υπό διαβούλευση σχετικού άρθρου, να διαμορφωθεί ως εξής: «Η εκμετάλλευση μεταλλείων και λατομείων διά της εξορύξεως, διαλογής, επεξεργασίας (μηχανικής, εμπλουτισμού, παραγωγής κονιαμάτων, σκυροδεμάτων και ασφαλτομιγμάτων και αποκομιδής μεταλλευτικών ή λατομικών ορυκτών, η διάνοιξη οδών προσπέλασης, η ανέγερση εγκαταστάσεων που εξυπηρετούν τις ανάγκες της εκμετάλλευσης αυτών, η εναπόθεση στείρων της λατομικής εκμετάλλευσης και η εναπόθεση στείρων ή καταλοίπων ή των υπολοίπων της βιομηχανικής επεξεργασίας των μεταλλευμάτων σε ειδικούς προς τούτο χώρους, επιτρέπεται κατόπιν έγκρισης επέμβασης εφόσον ικανοποιούνται οι προϋποθέσεις της προηγούμενης παραγράφου. Για την επέμβαση αυτή καταβάλλεται αντάλλαγμα χρήσης που αφορά την επέμβαση στην επιφάνεια του εδάφους. Θεωρούμε ότι το αίτημα μας, είναι δίκαιο και εύλογο και δεν έρχεται σε αντίθεση με τις διατάξεις περί προστασίας του περιβάλλοντος αλλά και ούτε με το άρθρο 24 του Συντάγματος. Επιπλέον, όταν ήδη στο προτεινόμενο σχέδιο νόμου, προβλέπεται η εναπόθεση στείρων ή καταλοίπων της μεταλλουργικής επεξεργασίας σε δασικές εκτάσεις, ήτοι υλικά που είναι μη αδρανή και συνεπώς πολλές φορές βλαβερά για το περιβάλλον και την ανθρώπινη υγεία, ενισχύεται η αναγκαιότητα και χρησιμότητα να υπάρξει ίδια πρόβλεψη για τα αδρανή και μη τοξικά στείρα υλικά της εκμετάλλευσης των λατομείων μαρμάρου. Με εκτίμηση Για τον Σ.Ε.Μ.Μ.Θ Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ Δ.Σ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ