Αρχική Δασικά ΟικοσυστήματαΆρθρο 1 – Γενικές διατάξειςΣχόλιο του χρήστη Παύλος Κωνσταντινίδης | 2 Οκτωβρίου 2013, 11:32
  • Σχόλιο του χρήστη 'Παύλος Κωνσταντινίδης' | 2 Οκτωβρίου 2013, 11:32

    Κύριοι Υπουργοί, Η απόφαση κωδικοποίησης της Δασικής Νομοθεσίας, θα έπρεπε κανονικά να εφησυχάζει όλους εμάς τους απλούς πολίτες. Είναι μια πράξη που πραγματικά είναι χρήσιμη, την οποία θα έπρεπε όλοι εμείς οι υπόλοιποι να τη δεχθούμε με ανακούφιση, αφού το νομοσχέδιο αυτό αφορά στα δάση της πατρίδας μας, άρα και στην ψυχή του περιβάλλοντός μας. Σεβόμενοι αυτή την προσπάθειά σας, θα έπρεπε να σας επικροτήσουμε, να σας συγχαρούμε και να σας επιβραβεύσουμε με την ευγνωμοσύνη μας. Όμως αντίθετα. Θα διαπιστώσατε και εσείς, παρά το σύντομο χρόνο της διαβούλευσης ότι δημιουργήθηκε προβληματισμός, και ιδιαίτερα στους ειδικούς επιστήμονες που γνωρίζουν καλύτερα από τον οποιονδήποτε άλλον τι είναι καλό και χρήσιμο, όπως και το τι είναι κακό και επιβλαβές και κυρίως που υπάρχει ειλικρίνεια προθέσεων και που όχι. Άλλωστε όλοι μας, εμείς και εσείς ζούμε τις τελευταίες δεκαετίες σε απάνθρωπες περιβαλλοντικές συνθήκες που τις δημιούργησαν παρόμοιες, φαινομενικά επωφελείς, αποφάσεις προκατόχων σας. Δυστυχώς μετά τις δύο αποτυχημένες προσπάθειες αλλαγής της διατύπωσης του Άρθρου 24 του Συντάγματος, εξαιτίας της σοβαρής αντίδρασης του επιστημονικού δυναμικού της χώρας, βλέπουμε πάλι ότι ανακαλύφθηκε μια νέα Κερκόπορτα (ο νέος όρος "δημόσιες γαίες;;;;" με τον οποίο επιχειρείται και πάλι να μετατραπεί ένα μεγάλο τμήμα του φυσικού χώρου της χώρας σε κάθε είδους κατασκευές, οι οποίες θα στερήσουν από τους πολλούς τα κοινωνικά αγαθά, χάρη του πλουτισμού ελαχίστων. Και εάν με πολύ καλή διάθεση θα ήθελα να ανιχνεύσω αγνές προθέσεις, ο όρος "δημόσιες γαίες" και η εξαίρεσή τους, έστω και με προϋποθέσεις, από την προστασία του νόμου δεν μου το επιτρέπει. Δεν είμαι νομικός όμως έχω την αίσθηση ότι η κωδικοποίηση βάζει σε μια τάξη τους υπάρχοντες νόμους, χωρίς να επιχειρεί να αλλάξει ριζικές τους αρχές. Κύριοι Υπουργοί, Πρέπει να γνωρίζετε ότι κανένας νόμος δεν μπορεί να ορίσει την έννοια "δάσος". Διότι τότε νόμος θα πρέπει να καθορίζει την έννοια «ασθένεια» Να προκαθορίζεται από τους εκάστοτε πολιτικούς πότε θα θεωρείται κάποιος ασθενής και θα τύχει περίθαλψης και πότε όχι. Εάν καταργηθεί η επιστημονική άποψη περί του τι είναι δάσος, θα πρέπει να αμφισβητηθούν τότε πολλές ακόμη παραδοχές που απορρέουν από τη γνώση των ειδικών κάθε εποχής και κάθε ειδικότητας. Κατ΄αρχή το δάσος δεν είναι μια αφηρημένη έννοια, για να χρειασθεί να ορισθεί νομοθετικά. Τα δασικά οικοσυστήματα ακολουθούν το δικό τους δρόμο στο πέρασμα των αιώνων και διαμορφώνονται σύμφωνα με τις εκάστοτε κλιματεδαφικές συνθήκες, ακολουθώντας φυσικούς και όχι ανθρώπινους νόμους. Εκατομμύρια χρόνια χρειάσθηκαν να διαμορφωθούν οι αείφυλλοι σκληρόφυλλοι μεσογειακοί θάμνοι, κάτω από τις ακραίες τοπικές κλιματικές συνθήκες. Τα φρύγανα που τόση προσπάθεια γίνεται για να αποχαρακτηρισθούν ως δασικά οικοσυστήματα, είναι η τελευταία απάντηση της φύσης στην έλλειψη νερού των νησιών μας και των άλλων παραλιακών περιοχών, διότι μετά από αυτά ακολουθεί η έρημος. Είναι άδικο οι ηρωικές αυτές μορφές βλάστησης, να ονομάζονται απλά δασικές εκτάσεις, να θεωρούνται ότι δεν επιτελούν το βασικό βιολογικό τους έργο, που είναι να μετατρέπουν την ηλιακή ενέργεια σε μορφές ενέργειας χρησιμοποιήσιμες από τα έμβια όντα του πλανήτη, άρα και από τον άνθρωπο και να υπάρχει η δυνατότητα εξαίρεσής τους από έναν απλό νόμο που είναι αδύνατο να διατυπώθηκε από ειδικούς επιστήμονες. Αποτελεί ασέβεια προς τις λογικές της εξέλιξης, έστω και να αμφισβητείται η έννοια του δάσους όχι μόνο όπως καταγράφεται από τη δασολογική επιστήμη, αλλά όπως τη δίνει η ίδια η ζωή. Είναι επικίνδυνη υπεραπλούστευση να κρίνεται η έννοια του δάσους μόνο από το ύψος των φυτών ή την πυκνότητά τους και μάλιστα να διαμορφώνεται ως προς τις λεπτομέρειες από τις εκάστοτε κυβερνητικές πλειοψηφίες. Υπάρχει έστω και ένας από τους συμβούλους σας εισηγητές του νομοσχεδίου, που να μπορεί να υποστηρίξει ότι τα φρύγανα και οι θάμνοι δεν φωτοσυνθέτουν, δεν προστατεύουν το έδαφος, δεν αποτελούν χώρους ζωής για ζώα και πουλιά και μάλιστα σε μεγαλύτερο βαθμό από πολλά υψηλά δάση; Τι τα λείπει εκτός από ύψος; Να πούμε ότι οι κοντοί άνθρωποι δεν αποτελούν μέρος της κοινωνίας μας και δεν προσφέρουν σε αυτή; Να αρνηθούμε τα ανθρώπινα δικαιώματά τους; Το εάν μια έκταση είναι δάσος ή δασική έκταση οι μόνοι που μπορούν να το πουν είναι οι ειδικοί επιστήμονες της Δασικής Υπηρεσίας, κανένας άλλος. Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει το δικαίωμα και την υποχρέωση να καθορίζουν οι υπεύθυνοι πολιτικοί τις τύχες αυτού του τόπου. Επιτρέψτε όμως στους ειδικούς επιστήμονες να γνωρίζουν καλύτερα τι είναι δάσος και τι όχι. Αφουγκρασθείτε τους δεν είναι κακό. Αντίθετα κακό θα είναι παραβλέποντας το συμφέρον το παιδιών μας, να λαστιχοποιήσουμε την έννοια του δάσους, μεταφράζοντάς την ανάλογα με τις ανάγκες των οικοδομικών συνεταιρισμών, των εργολάβων μεγάλων έργων, των ξενοδοχειακών επιχειρήσεων και πολλών άλλων, που οι πιθανές καλές τους προθέσεις να έρχονται σε αντίθεση με το μακροπρόθεσμο συμφέρον του τόπου μας, ακόμη και εσάς των ιδίων. Με τιμή Δρ. Παύλος Κωνσταντινίδης Τακτικός Ερευνητής Ινστιτούτου Δασικών Ερευνών Θεσσαλονίκης ΕΛΓΟ-ΔΗΜΗΤΡΑ