Αρχική Δομική ΤρωτότηταΆρθρο 02: Μελέτη Στατικής ΕπάρκειαςΣχόλιο του χρήστη Α. Παπασωτηρίου | 15 Οκτωβρίου 2013, 21:27
Yπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
Εδώ και δεκαετίες, η πολιτεία αποφεύγει να δώσει απάντηση στο ερώτημα "τι κάνουμε με την φέρουσα ικανότητα των παλαιών οικοδομών". Κι όταν δίνει απάντηση, η απάντηση αυτή -συνήθως- κάνει τα πράγματα χειρότερα, κι όχι καλύτερα. Να λοιπόν μερικές παρατηρήσεις: §Β: Το ζητούμενο για την ασφάλεια μίας οικοδομής είναι να έχει φέροντα οργανισμό κατασκευασμένο σύμφωνα με μία σωστή στατική μελέτη. Το ότι μία αυθαίρετη χρήση ή η κατασκευή βρίσκεται σε κτίσμα που έχει αριθμό αδείας, δεν σημαίνει ούτε ότι οι μελέτες της αδείας είναι σωστές, ούτε ότι εφαρμόστηκαν, ούτε ότι παραμένουν εν ισχύ μετά την αυθαιρεσία. Αντιθέτως, υπάρχουν αυθαίρετες κατασκευές οι οποίες έγιναν με σωστή στατική μελέτη, κι "απλώς" δεν εκδόθηκε ποτέ οικοδομική άδεια. Και πολλές από αυτές είναι δημόσιες. Επομένως, η φράση "Σε περίπτωση που υπάρχει άδεια οικοδομής, η μελέτη στατικής επάρκειας εκπονείται βάση της νομοθεσίας που ίσχυε κατά το χρόνο έκδοσης της άδειας οικοδομής" είναι εξ΄ ορισμού εσφαλμένη. Αυτά στην θεωρία. Ας έχουμε ωστόσο κατά νου ότι αναφερόμαστε κατά μέγα μέρος σε οικοδομές μια εποχής που οι μελέτες δεν είχαν την σημερινή πληρότητα και ως εκ τούτου δεν είναι πάντα εφικτό να ελεγχθεί αν εφαρμόστηκαν. Κι ακόμη, μιλάμε για μία εποχή που δεν γινόταν ποτέ ενημέρωση φακέλου για αλλαγές στα στατικά: Οι περισσότερες οικοδομές του '70 εμφανίζονται να μην έχουν εφαρμόσει την στατική μελέτη για αυτόν τον λόγο. Εν τέλει, πρέπει να οριστεί μία ελάχιστη διαδικασία ελέγχου της τρωτότητας, μία ελέχιστη διαδικασία αποτίμησης της φέρουσας ικανότητας, και μία ελάχιστη αποδεκτή στάθμη επιτελεστηκότητας, που ΘΑ ΙΣΧΥΟΥΝ ΓΙΑ ΟΛΑ ΤΑ ΚΤΙΡΙΑ. Δεν γίνεται να μεταβάλουμε το ελάχιστο επίπεδο ασφάλειας που παρέχουμε στους πολίτες, ανάλογα με τον εάν κάποτε, για ένα υποθετικό κτίριο, υπήρχε ή όχι άδεια. §Α και §Β: λέει "εκπονείται από αρμόδιο μηχανικό μελέτη στατικής επάρκειας στο σύνολο του κτιρίου σύμφωνα με την κείμενη νομοθεσία" (ή σύμφωνα με την νομοθεσία της εποχής). Έχουμε έναν κανονισμό (ΕΑΚ) που δίνει κάποιες οδηγίες στο παράρτημα Ε΄, έναν νεότερο κανονισμό (ΚΑΝΕΠΕ) που δίνει άλλες οδηγίες, έχουμε έγγραφο της ΔΟΚΚ που λέει ότι ισχύουν και τα δύο παράλληλα, τώρα θα αποκτήσουμε και Υ/Α που θα λέει τα δικά της... Κι ακόμη, θυμίζω ότι περί σχολείων και φροντιστηρίων λέει άλλα ο Ν.4093/2012 και άλλα η Υ/Α 151668/ΙΑ/3-12-2012 που... τροποποιεί τον νόμο 4093! (θυμηθείτε, οι ίδιοι άνθρωποι θα κάνουμε το ΔΕΔΟΤΑ, τις μελέτες στατικής επάρκειας και τις άδειες λειτουργίας, άσχετα που διαφορετικά Υπουργεία βγάζουν τις διατάξεις). Δεν χαράσσεται έτσι πολιτική για την ασφάλεια των κατασκευών. Χώρια που -θυμίζω- οι πολιτικοί μηχανικοί που θα εμπλακούν σε αυτή την ιστορία θα αντιμετωπίζονται από τον νόμο ως διά βίου εγκληματίες, αν κάτι πάει στραβά. Αποφασίστε τι θέλετε να ισχύει, και κάντε το σαφές ώστε να μπορεί να εφαρμοστεί. Επισημαίνω: Μία μελέτη δομικής τρωτότητας για μία τυπική οικοδομή θα κοστίζει πολλές δεκάδες χιλιάδες (μαζί με την αποτύπωση, την τεκμηρίωση των υλικών, τους εργαστηριακούς ελέγχους κλπ, που είναι προαπαιτούμενα). Και θα οδηγεί σε μελέτη ενισχύσεων, και τελικά σε κατασκευή ενισχύσεων, με κόστος πολλών εκατοντάδων χιλιάδων. Σκεφτείτε λοιπόν σοβαρά με ποιον κανονισμό θέλετε να γίνεται αυτή η διαδικασία, για ποια στάθμη επιτελέστικοτητας, ΚΑΙ ΜΕ ΠΟΙΑΝΟΥ ΕΥΘΥΝΗ. Δεν γίνεται η πολιτεία και οι υπηρεσίες του κρατικού μηχανισμού να έχουν συνέχεια την ουρά τους απ' έξω. Τέλος, με τον τρόπο που έχουν παρατεθεί οι χρήσεις, το αναμενόμενο είναι να υπάρξει εμπλοκή. Δεν έχει νόημα να υπεισέλθουμε σε περιπτωσιολογία, η εμπειρία από την εφαρμογή του Ν.4014 έχει ήδη αναδείξει πολλά προβλήματα που καλό είναι να ληφθούν υπ' όψη.