Αρχική Περιβαλλοντική αναβάθμιση και ιδιωτική πολεοδόμησηΆρθρο 21 – Κατηγορίες Χρήσεων ΓηςΣχόλιο του χρήστη ΚΛΟΥΡΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ | 11 Φεβρουαρίου 2014, 22:03
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΚΛΟΥΡΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ' | 11 Φεβρουαρίου 2014, 22:03

    Συμφωνώ με τις προηγηθείσες παρατηρήσεις - σχόλια σε σχέση με τους ΚΑΔ (π.χ. σχόλια της κας Λεμπέση). Είναι βέβαιο, ότι θα δημιουργηθεί μεγάλη σύγχυση. Δυστυχώς, όπως διαπιστώνω, η λογική του νομοσχεδίου διαπνέεται κυρίως από οικονομικίστικες λογικές, οι οποίες θα αλλοιώσουν και θα επιβαρύνουν σε βάθος χρόνου το οικιστικό περιβάλλον και την ποιότητα ζωής των κατοίκων πόλεων, οικισμών, κλπ. Διαφωνώ με τη δυνατότητα, η οποία δίνεται στον εκάστοτε Υπουργό ΠΕΚΑ να συμπληρώνει ή και να τροποποιεί κατά το δοκούν τους αναφερόμενους στο σχέδιο νόμου ΚΑΔ (παρ. 5), όπως και με τη διευκόλυνση της διαδικασίας τροποποίησης ή συμπλήρωσης του περιεχομένου του άρθρου 21(παρ. 7). Πρόκειται για επικίνδυνες προβλέψεις του νομοσχεδίου, οι οποίες δύνανται να οδηγήσουν σε μεγάλες αυθαιρεσίες του εκάστοτε Υπουργού ΠΕΚΑ, πολλώ δε μάλλον, όταν δεν προβλέπεται ένα δεσμευτικό πλαίσιο (προϋποθέσεις - κριτήρια), εντός του οποίου θα πρέπει να εντάσσονται οι μελλοντικές πρωτοβουλίες του εκάστοτε Υπουργού για τροποποιήσεις ή συμπληρώσεις του παρόντος. Η μέχρι σήμερα εμπειρία έχει αποδείξει, ότι η παροχή τέτοιων ευρύτατων εξουσιών, χωρίς τον παραμικρό περιορισμό, οδηγεί στην κατάχρησή τους. Η διατύπωση της παρ. 3 είναι άκρως προβληματική και επικίνδυνη. Εάν εννοείται, ότι σε κάθε πολεοδομικό σχέδιο, με το οποίο καθορίζονται χρήσεις γης, θα χωροθετούνται υποχρεωτικά περιοχές - ζώνες, που περιλαμβάνουν και τις 20 αναφερόμενες δραστηριότητες της παρ. 2, είναι προφανές, ότι θα επιβαρυνθούν επικίνδυνα ολόκληρες οικιστικές περιοχές. Σε κάθε περίπτωση, η επιβολή αυτής τής ρύθμισης ("υποχρεωτικά") δεσμεύει απαραδέκτως τους μελετητές, οι οποίοι πρέπει να λαμβάνουν υπόψη τις ιδιαιτερότητες κάθε περιοχής και τις πραγματικές ανάγκες των κατοίκων της. Ανάπτυξη δεν πρόκειται να έρθει με την υποχρεωτική επιβάρυνση ολόκληρων οικιστικών συνόλων με βαριές εμπορικές χρήσεις, χωρίς να λαμβάνονται υπόψη οι ιδιαιτερότητες κάθε περιοχής (πόλης, οικισμού, κλπ). Τέτοιες προβλέψεις είναι πρωτόγνωρες και πρωτοφανείς. Τέλος, επισημαίνω, ότι είναι απαραίτητη η επανάληψη της πρόβλεψης του άρθρου 11 παρ.1. του ΠΔ 23/2/87 (ΦΕΚ/166/Δ), σύμφωνα με το οποίο: «Από την πολεοδομική μελέτη είναι δυνατόν ορισμένες από τις χρήσεις γης που επιτρέπονται σύμφωνα με τα πιο πάνω άρθρα να απαγορεύονται ή να επιτρέπονται με όρους και προϋποθέσεις ή να αφορούν τμήματα οικοδομικών τετραγώνων ή οικοπέδων ή και ορόφους κτιρίων». Πρόκειται για μία ρύθμιση, η οποία προσδίδει μία ευελιξία στον καθορισμό των χρήσεων γης σε κάθε περιοχή, με την προσαρμογή τους στις ιδιαιτερότητες εκάστης περιοχής.