Yπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Θανάσης Καμπούρης' | 11 Μαρτίου 2014, 17:26

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Το νομοσχέδιο αποτελεί προσβολή στην νοημοσύνη των επενδυτών και ασέβεια στους κόπους, τα άγχη, τα κεφάλαια και τον ιδρώτα τους, γι αυτό δεν επιδέχεται κριτική. Ο ΣΠΕΦ με τις προτάσεις του απαντά σε όλα τα σημεία, επιπλέον δε, με το ΣΕΝΑΡΙΟ 3 που προτείνει δίνει μια ικανοποιητική λύση στο πρόβλημα. Κάνει όμως ένα τραγικό λάθος που σχετίζεται με την υπερβολική και σε πολλές περιπτώσεις ασύμμετρη συμμετοχή του αναπτυξιακού στη διαμόρφωση των τιμών της περίπτωσης (ΜΕ). Το σημείο αυτό πρέπει επειγόντως να επανεξεταστεί και αν όχι να καταργηθεί, να μειωθεί σημαντικά ο βαθμός επιρροής του. Παράλληλα δε πρέπει να προσφέρεται η δυνατότητα στον επενδυτή να επιστρέψει άτοκα την κρατική ενίσχυση. Η δαιμονοποίηση της κρατικής ενίσχυσης είναι πέρα για πέρα αντιαναπτυξιακή και άδικη, ειδικά όταν επιφέρει σε επενδύσεις που πραγματοποιήθηκαν μέχρι το 2011 όπου δεν υπήρχε ούτε το 10% των MW που υπάρχουν σήμερα, μειώσεις που πλησιάζουν το 40%. Η αδικία πολλαπλασιάζεται όταν οι επενδύσεις αυτές ανήκουν στα ΜΔΝ και οι οποίες κουρεύτηκαν κατά 33% ως προς την αιτούμενη ισχύ τους κατά το εγκριτικό στάδιο, με σκοπό και αποτέλεσμα να κρατηθούν τα ΜΔΝ ευλαβικά εντός των ορίων και των στόχων που είχαν τεθεί. Επιπλέον, ο Αναπτυξιακός είναι το μόνο μέτρο που λειτούργησε με βάση τα παγκοσμίως αποδεκτά πρότυπα των κρατικών ενισχύσεων, την επιχειρηματική και αναπτυξιακή λογική, αλλά και την κοινή λογική. Δηλαδή το μόνο μέτρο που λειτούργησε αμιγώς σαν κίνητρο και εργαλείο ανάπτυξης για να εκκινήσει και να αναπτυχθεί μια νέα άγνωστη δραστηριότητα με απώτερο σκοπό να επιτευχθούν οι Εθνικοί στόχοι. Το μόνο μέτρο που εφαρμόστηκε στο αρχικό στάδιο κατά το οποίο όχι μόνο δεν είχε επέλθει κορεσμός αλλά ήταν και αμφίβολο το αν οι στόχοι τελικά θα επιτευχθούν. Το μόνο μέτρο το οποίο πολύ σοφά αποσύρθηκε εγκαίρως όταν πλέον ο μηχανισμός είχε τεθεί σε λειτουργία και άρχισε να διαφαίνεται η επίτευξη των Εθνικών στόχων. Αν η ίδια ευλαβική συμμόρφωση στους στόχους είχε ακολουθηθεί και στο διασυνδεδεμένο σύστημα και αν με την ίδια σοφή λογική και τα ίδια αντανακλαστικά είχαν δράσει οι διοικούντες όχι μόνο στην απόσυρση του Αναπτυξιακού αλλά και στα υπόλοιπα πεδία: • προσαρμογή της ταρίφας στο κόστος κατασκευής, • έλεγχος στο ρυθμό αδειοδότησης και συμβασιοποίησης έργων, • άρση των των στρεβλώσεων, προφανώς σήμερα δεν θα συζητούσαμε ούτε για έλλειμμα ούτε για κούρεμα. Γενικά με την έκτακτη εισφορά, με το όποιο «new deal», ειδικότερα όμως με την είσοδο του αναπτυξιακού στην παραμετροποίηση του νομοσχεδίου για την μείωση των τιμών, τιμωρούνται αμείλικτα οι πρωτοπόροι, οι τολμηροί, οι καινοτόμοι, οι επιχειρηματικά ανήσυχοι και «ψαγμένοι», οι καλά ενημερωμένοι, αυτοί δηλ. που οι επενδύσεις τους προηγήθηκαν, ήταν εντός Εθνικών στόχων γι αυτό και επιδοτήθηκαν. (Δεν ανήκουν στην ίδια κατηγορία οι επενδύσεις οι οποίες αφού εμπορευματοποιήθηκαν, άλλαξαν επενδυτικά χέρια και υλοποιήθηκαν πολύ αργότερα από το 2011 με κρατική ενίσχυση). Αυτοί λοιπόν οι επενδυτές όχι μόνο καλούνται να πληρώσουν για το έλλειμμα που δημιούργησαν όσοι μπήκαν, πολύ αργότερα «κατά ριπάς», σαν πλεονάζοντες, αλλά θα κληθούν απ’ ότι φαίνεται να επιστρέψουν ποσό πολλαπλάσιο από αυτό που εισέπραξαν σαν επιδότηση. Δηλαδή τα κίνητρα και η επιβράβευση των βασικών συστατικών της έννοιας της επιχειρηματικότητας μετατρέπονται τελικά σε αμείλικτη τιμωρία. Προτείνω και πάλι με έμφαση: α) να εφαρμοστούν οι προτάσεις και το σενάριο 3 του ΣΠΕΦ, με μόνη αλλαγή να εξαλειφτεί ή να περιορισθεί ο βαθμός επιρροής του αναπτυξιακού στην μείωση της τιμής. β) να δοθεί στους επενδυτές η επιλογή άτοκης επιστροφής της κρατικής ενίσχυσης. γ) να αποκλειστεί με δεσμευτικό τρόπο η περίπτωση ενός "newer deal"