• Σχόλιο του χρήστη 'Νίκος Μπαμίχας' | 12 Μαρτίου 2014, 15:58

    Την 12-3-2014 ο ΛΑΓΗΕ λόγω ελλείμματος στον προϋπολογισμό του, ευρίσκεται σε μία κατάσταση υστέρησης πληρωμών κατά ελάχιστο 8 μηνών. Είναι γεγονός ότι το ΥΠΕΚΑ, αρμόδιο για την ενέργεια, πρέπει να λάβει μέτρα εξυγίανσης του ΛΑΓΗΕ, ώστε αυτός να ανταποκρίνεται στις υποχρεώσεις του επαρκώς και ανελλιπώς. Ένα κράτος δικαίου όμως, το οποίο η πολιτεία θέλει να πιστεύει και να διατείνεται ότι εκπροσωπεί, θα πρέπει να νομοθετεί με βάση:  Την επίλυση του προβλήματος που ανακύπτει  Την δίκαιη κατανομή τυχόν επιβαρύνσεων, στα φυσικά ή νομικά πρόσωπα που επηρεάζονται  Την πλήρη διαφάνεια των αποφάσεών της. Για το σκοπό αυτό θα πρέπει να δημοσιοποιεί την οικονομοτεχνική μελέτη, με βάση την οποία συντάχθηκε το σχέδιο νόμου.  Να ελαχιστοποιεί και να δικαιολογεί ο νομοθέτης την ανακολουθία του κράτους, που έχει άγνωστες συνέπειες σε μελλοντικές επενδύσεις κυρίως ξένων κεφαλαίων, που περιμένει η χώρα για ανάπτυξη (κάθε 4 χρόνια αλλάζει και ο νόμος και οι ταρίφες).  Ένας σοβαρός νομοθέτης, που νομοθετεί δίκαια, θα πρέπει να θέτει ρήτρα παράβασης για την διοίκηση. Ποιά εξασφάλιση έχει τώρα ο προμηθευτής, ή ο μελλοντικός επενδυτής έλληνας ή ξένος, ότι δεν θα αλλάξει πάλι ο νόμος αύριο, ή η ταρίφα, ή δεν θα πληρώνεται πάλι; Τα πρόστιμα που επιβάλλει η διοίκηση στον κάθε παραβάτη για καθυστερήσεις, να τα επιβάλλει και για τον εαυτό της, δηλ. 1% για κάθε μήνα καθυστέρησης. Μόνο έτσι θα δημιουργήσει κλίμα εμπιστοσύνης στους επενδυτές.  Να δεχθεί, να επισημοποιήσει και δεσμευθεί για αυτό που διεθνώς ισχύει. Κάθε νέος νόμος που τυχόν θα εκδοθεί θα επηρεάζει τους νέους προμηθευτές-επενδυτές από την ημέρα που ισχύει και μετά. Δεν είναι δυνατόν να εκδίδονται νόμοι με αναδρομική ισχύ για ήδη υπογεγραμμένες συμβάσεις, με τη δαμόκλεια σπάθη να κρέμεται πάνω από το κεφάλι του οποιουδήποτε.  Να λαμβάνει υπόψη τις επιπτώσεις μιας τέτοιας απόφασης, δεδομένου ότι μονομερής αλλοίωση συμβάσεων είναι διεθνώς άδικη, αδιανόητη, πραξικοπηματική και συνεπώς καταρριπτέα και απορριπτέα. Το υπό συζήτηση σχέδιο νόμου, δείχνει να έχει συνταχθεί «στο πόδι», καθόσον δεν αναφέρεται σε κάποια μελέτη. Τα νέα ποσά που ορίζει, δείχνουν να είναι αυθαίρετα και άδικα. Όταν λέω άδικα εννοώ για τους εν χρόνω προμηθευτές. Πχ οι για τους προ του 2009 προμηθευτές ταρίφες φαίνονται να αυξάνονται από τις τότε νομοθετημένες (από 450€ σε 460€) και λίγο λιγότερο για ενισχυμένες με ποσά 35% ή και μεγαλύτερα, ενώ μετά το 2010 φαίνονται να μειώνονται έως και ποσοστά -35%, γεγονός που προκαλεί ερωτηματικά για τους σκοπούς του νομοθέτη. Ο διαχωρισμός κατηγοριών πολιτών (αγρότες, μη αγρότες κτλ) μόνο δεινά μπορεί να επιφέρει στο ήδη διαβρωμένο σύστημα, με αντιπαλότητες, πονηρές συμφωνίες, ψηφοθηρίες και ότι άλλο ήθελε σκεφτεί ένα μέσο μυαλό. Τέλος η πενταετία που δίνεται ως «αντάλλαγμα», δίνεται με όρους ολιγαρχικούς αφού ορίζει μέγιστο ποσό αγοραστέας ενέργειας, με ταρίφα εξευτελιστική. Θεωρώ ότι πρέπει να συνεχισθεί η διαχρονική πολιτική που θα αποφασισθεί για έκαστο έργο.