Yπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Ουρουμίδης Ηλίας' | 15 Ιανουαρίου 2010, 18:03

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Αγαπητή επιτροπή, Θέμα: εγκατάσταση ηλεκτροπαραγωγικών μονάδων. Σύμφωνα με την παρούσα νομοθεσία οι υδροηλεκτρικοί σταθμοί ισχύος μέχρι 10 MW, θεωρούνται ώς μή οχλούσες παραγωγικές μοδάδες και δίνεται έτσι η δυνατότητα εγκατάστασής τους πρακτικά παντού, εντός και εκτός κατοικήσιμων περιοχών. Θεωρητικά, σωστό μέτρο εάν βέβαια η όχληση είναι όντως αμεληταία ώστε να μήν δημιουργούνται προβλήματα ηχορύπανσης στους ενοίκους. Εδώ τίθεται το ερώτημα του κατα πόσον οι συγκεκριμένοι σταθμοί είναι πραγματικά αθόρυβοι. Αυτό δεν διασφαλίζεται απλώς μόνο με την χαμηλή παραγωγή ισχύος αλλά και απο σορεία άλλων χαρακτηριστικών του έργου, όπως η εισροή και εκροή των υδάτων και η μορφολογία της περιοχής εγκατάστασης (απαγωγή θορύβου). Επίσης είναι απορίας άξιο το πώς γίνεται η εγκατάσταση αυτών των σταθμών να απαγορεύεται σε οικισμούς άνω των 2000 κατοίκων, ενώ επιτρέπεται σε μικρότερους. Προφανώς κατα την ‘’επιτροπή’’ που εξέτασε την τροποποίηση του κυρίου που εισηγήθηκε την πρόταση, οι κάτοικοι των μικρών κοινοτήτων αρέσκονται σε τέτοιου είδους μικρές ηχητικές επιβαρύνσεις. Με ποιά κριτήρια έγινε αυτή η διάκριση τότε και τί θα γίνει με αυτή την τροποποίηση υπο εξέταση. Φαίνεται ότι αυτή η διάκριση αναιρείται, και πλέον δύναται να γίνουν τέτοια έργα παντού. Δηλαδή εκτός απο τις βιοτεχνικές ζώνες, οι οποίες δημιουργηθηκαν ώστε να προστατευτούν οι πολίτες απο την ηχορήπανση, αυτές οι μονάδες γίνεται να εγκατασταθούν παντού, παρόλο που είναι και αυτές οχλούσες. Αν και ο νομοθέτης της θεωρεί αθόρυβες. Το θέμα που εγείρεται είναι το κατα πόσο η ηχορήπανση πραγματικά ελέγχεται και εάν βρίσκεται μέσα στα προδιαγραμμένα όρια, ώστε να τηρούνται οι περιβαλλοντικές συνθήκες και να μην υπάρχει όχληση. Δυστοιχώς η εμπειρία (1) έχει δείξει ότι σε πάρα πολλές περιπτώσεις υδροηλεκτρικών έργων αυτό δεν ισχύει. Και αυτό για τον απλό λόγο ότι οι υπηρεσίες επίβλεψης των έργων δεν κάνουν τη δουλειά τους σωστά αλλά μοιράζουν τις άδειες και εγκρίσεις χωρίς να ελέγχουν την τήρηση των όρων (2). Και αυτό δεν περιορίζεται μόνο στην μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων, αλλά σε κάθε στάδιο της διαδικασίας αδειοδότησης. Δηλαδη εφ’ όσον δωθεί μία άδεια εγκατάστασης και λειτουργίας ενός τέτοιου σταθμού είναι αμφίβολο το κατα πόσον οι περιβαλλοντικοί όροι θα τηρηθούν και τελικά εάν η όχληση θα παραμείνει εντός των ορίων. Οπότε εφ’ όσον ο κρατικός μηχανισμός δεν μπορεί να ελέγξει τις ίδιες τις υπηρεσίες αδειοδότησης του, είναι καλό να παρθούν προληπτικά μέτρα. ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ α) Να αποκλειστούν όλες οι κατοικημένες περιοχές απο την εγκατάσταση υδροηλεκτρικών σταθμών εμπορικής χρήσης. Κάθε σταθμός να απέχει απο κατοικίες το λιγότερο 500 μέτρα. β) Να υπάρξουν ΑΔΙΑΒΛΗΤΕΣ επιτροπές που να περιλαμβάνουν ΜΗΧΑΝΙΚΟΥΣ, που να κάνουν αυτοψία της περιοχής εγκατάστασης. ‘’Λυπούμαστε πολύ’’ αλλά αυτό ότι και να ισχυριστείτε δυστηχώς δεν γίνεται, και ας το προδιαγράφει ο νόμος. Τη στιγμή αυτή η διαδικασία είναι βάση της υπογραφής απο το γραφείο μερικών ‘’υπευθύνων’’, χωρίς καν να ληφθούν υπ’ όψιν, ο γενικός υδροφόρος ορίζοντας και η τοπογραφία της περιοχής. Ευχαριστούμε θερμά ______________________________________________________________________ 1) Για τους συγκεκριμένους σταθμούς υπάρχουν στοιχεία στη διάθεση των ενδιαφερομένων. 2) Οι αναφορές σε αυθαιρεσίες του κρατικού μηχανισμού είναι εμπεριστατομένες μέσω της δικαστικής οδού, σε μια περίοδο τουλάχιστον 8 ετών.