Yπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Θ. Καρώνης' | 13 Μαρτίου 2014, 23:09

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Η κοινωνία της Δυτικής Μακεδονίας θεωρεί την ύπαρξη της καθετοποιημένης και υπό τον πλήρη έλεγχο του Δημοσίου ΔΕΗ ως τη διαρκή εγγύηση για τη δέσμευση της Πολιτείας στην πλήρη και ορθολογική αποκατάσταση των εδαφών, τόσο στα εξαντλημένα και εξαντλούμενα λιγνιτωρυχεία όσο και στους παροπλιζόμενους μελλοντικά ΑΗΣ, και στην απόδοσή των εδαφών στους τοπικούς Δήμους, χωρίς ανταλλάγματα και προϋποθέσεις, για αξιοποίηση κατά την κρίση τους. Θεωρεί την υποχρέωση αυτή, ύψους ήδη αρκετών δις € (που θα αυξάνεται συνέχεια), ως δημόσιο χρέος που η αποπληρωμή του θα πρέπει γίνεται με συμφωνημένο και δεσμευτικό ρυθμό, χρονοδιάγραμμα και πόρους, ανεξάρτητα από το μελλοντικό ύψος της λιγνιτικής παραγωγής στην περιοχή. Δε δέχεται την “εξαέρωση” αυτής της κρίσιμης μακροχρόνιας δέσμευσης μέσα από τις ανύπαρκτες ή ασαφείς “δεσμεύσεις” των υποψήφιων ιδιωτών επενδυτών -κυνηγών των βραχυπρόθεσμων υψηλών αποδόσεων των κεφαλαίων τους. Η κοινωνία της Δυτικής Μακεδονίας δεν δέχεται, ούτε την υπαγωγή των κριτηρίων με βάση τα οποία θα προσδιορίζεται η αναγκαιότητα μετεγκαταστάσεων οικισμών που πλήττονται από την λιγνιτική δραστηριότητα ούτε την υποταγή των αναγκαίων δαπανών για την πραγματοποίησή τους, στις ανάγκες κερδοφορίας του ιδιωτικού κεφαλαίου. Θεωρεί ότι μόνο μια ελεγχόμενη πλήρως από το Δημόσιο ΔΕΗ, που θα λειτουργεί ορθολογικά και με διαφάνεια, μπορεί να συγκεράσει και να συμβιβάσει τα τοπικά συμφέροντα και ανάγκες με τα αντίστοιχα όλου του ελληνικού λαού, αναλαμβάνοντας και επιμερίζοντας, με δίκαιο τρόπο, τα σχετικά κόστη. Η μέχρι σήμερα εμπειρία δεν προοιωνίζεται τίποτα καλό από τις κυβερνητικές μεθοδεύσεις (βλέπε την εντελώς ανορθολογική, κοινωνικά μη αποδεκτή και, τελικά, πανάκριβη, διάνοιξη και εκμετάλλευση των ορυχείων Βεύης και Αχλάδας στο Νομό Φλώρινας, από ιδιωτικές εταιρείες, προκειμένου να αποφύγουν κόστη μετεγκατάστασης και απαλλοτριώσεων). Η Δυτική Μακεδονία, και κυρίως ο Νομός Κοζάνης, ζητάει την “ομαλή” μετάβαση στη μεταλιγνιτική περίοδο αντί της καταστροφικής απότομης μεγάλης κάμψης της λιγνιτικής παραγωγής στις αρχές της δεκαετίας του 2020. Αυτό, για να υπάρξει χρόνος προσαρμογής στις διαλυτικές επιπτώσεις της στην τοπική οικονομία (έχει προσδιοριστεί,από μελέτη του ΤΕΕ, Τμήμα Δυτικής Μακεδονίας, ένας πολλαπλασιαστής απασχόλησης και εισοδήματος από τη λιγνιτική δραστηριότητα μεγαλύτερος του 3). Η ουσιαστική υπαγωγή του ηλεκτρενεργειακού σχεδιασμού στις “δυνάμεις της αγοράς”, με την απόσυρση του ελληνικού Δημοσίου, δημιουργεί πλέον βάσιμους φόβους για “ξαφνικό θάνατο” της δραστηριότητας αυτής στην περιοχή, όταν τα ιδιωτικά κεφάλαια κρίνουν ότι η συνέχισή της θα απαιτήσει νέες επενδύσεις μακροπρόθεσμης απόδοσης ενώ εκείνα επιδιώκουν την άμεση εξασφαλισμένη κερδοφορία και τη γρήγορη απόσβεση (π.χ. ΑΔΙ και ΜΑΜΚ για τις μονάδες με φυσικό αέριο, ισχυρά επιδοτούμενες ΑΠΕ βιομηχανικής κλίμακας, χρέη πολλών εκατομμυρίων από εταιρείες εμπορίας που εξαφανίζονται όταν δεν κερδίζουν αρκετά κλπ). Η κοινωνία της Δυτικής Μακεδονίας αντιλαμβάνεται ότι ζούμε σε εποχή αλλαγής του ενεργειακού υποδείγματος παγκόσμια, εν μέσω ανελέητων ανταγωνισμών μεγάλων συμφερόντων που εμπλέκουν ολόκληρους συνασπισμούς κρατών. Οι ήπιες και αειφορικές εναλλακτικές λύσεις, για την μεγάλης κλίμακας παραγωγή, τη μεταφορά και τη χρήση της ηλεκτρικής ενέργειας, ωριμάζουν τεχνικοοικονομικά αργά, ακολουθώντας αναγκαστικά τους ρυθμούς αυτών των ανταγωνισμών και των αλληλοσυγκρουόμενων απαιτήσεων κερδοφορίας σε όλα τα επίπεδα (τοπικό, εθνικό, πλανητικό). Παράλληλα, είναι σε εξέλιξη μια παγκόσμια επίθεση στον κόσμο της εργασίας στο όνομα της αντιμετώπισης της οικονομικής κρίσης, οδηγώντας πληθυσμούς και περιοχές ολόκληρες στην ανέχεια και στην ερήμωση. Με αυτή την επίγνωση, δε γίνεται αποδεκτή η εναπόθεση της διαχείρισης της δύσκολης μετάβασης σε κανένα ιδιωτικό κεφάλαιο είτε “σοβαρό” είτε “αεριτζίδικο”, ούτε θεωρούνται λύση οι “κανόνες της αγοράς” έναντι της κρατικής (και όχι δημόσιας) “ιδιοτελούς κακοδιαχείρισης”. Καλείται συνεπώς η Κυβέρνηση: • Να αποσύρει το νομοσχέδιο διάλυσης της ΔΕΗ και να παγώσει την πώληση του ΑΔΜΗΕ. Δεν επιβάλλονται από κανέναν ευρωπαϊκό κανόνα παρά μόνο από συμφέροντα που φοράνε τη μάσκα του επενδυτή. • Να προχωρήσει αμέσως σε μέτρα εξορθολογισμού της λιγνιτικής ηλεκτροπαραγωγής της ΔΕΗ στην περιοχή της Δυτκής Μακεδονίας, με κύριους γνώμονες τις σχετικές μελέτες και προτάσεις τοπικών επιστημονικών φορέων και πολιτικών δυνάμεων, της τοπικής Αυτοδιοίκησης, των στελεχών και των εργαζομένων της ίδιας της Επιχείρησης. • Να ανοίξει ειλικρινή εθνικό διάλογο, με όλες τις ενδιαφερόμενες δυνάμεις της κοινωνίας, με ορίζοντα τουλάχιστον 2ετίας, ώστε να διαμορφωθεί με διαφάνεια ένας δημοκρατικός κυλιόμενος μεσομακροπρόθεσμος ενεργειακός (και, κυρίως, ηλεκτρενεργειακός) σχεδιασμός της χώρας. Τα κριτήρια του σχεδιασμού και της επιλογής των φορέων της υλοποίησής του θα είναι η χωρίς διακρίσεις ικανοποίηση των αναγκών όλων των πολιτών, ως χρηστών του αγαθού της ενέργειας και ως εργαζομένων σε κάθε τομέα της οικονομίας που επηρεάζεται από την ενέργεια. Παράλληλα, κριτήρια θα αποτελούν η προστασία του περιβάλλοντος και η αποφυγή κάθε εμπλοκής της χώρας στους επικίνδυνους γεωπολιτικούς ανταγωνισμούς που επιφέρει η πρόσδεσή της σε επιμέρους μεγάλα ενεργειακά συμφέροντα. • Να δεσμευτεί ότι θα καταφεύγει στη λαϊκή ετυμηγορία με δημοψήφισμα, για κάθε σημαντική απόφαση που θα πρέπει να οριστικοποιηθεί στην πορεία του διαλόγου, εφόσον δεν υπάρξει ευρύτατη συναίνεση.