Αρχική Ανακύκλωση-βελτίωση αποβλήτωνΆρθρο 15: Ελάχιστες απαιτήσεις συμμόρφωσηςΣχόλιο του χρήστη Μ. ΜΠΑΛΤΑΣ, ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ RE-BATTERY A.E. | 8 Δεκεμβρίου 2014, 10:40
  • Σχόλιο του χρήστη 'Μ. ΜΠΑΛΤΑΣ, ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ RE-BATTERY A.E.' | 8 Δεκεμβρίου 2014, 10:40

    Άρθρο 15 Παρ. 2, Παράρτημα V, παρ.1 Σχόλιο:Σύμφωνα και με τα αναφερόμενα στις σκέψεις/προτάσεις στο γενικό σχόλιο και στα Άρθ. 6 και 10, η έννοια της «διευρυμένης ευθύνης του Παραγωγού» θα πρέπει να λάβει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά που να κωδικοποιούνται τόσο σε υποχρεώσεις όσο και σε ευθύνες και συνέπειες. Διαφορετικά θα παραμείνει έννοια με αφηρημένο περιεχόμενο και τα ΣΕΔ θα κληθούν να αναλάβουν όλες τις ευθύνες και σε όλα τα πεδία, ιδίως στα πεδία όπου η άσκηση ελέγχου ανήκει σε όργανα του κεντρικού πυρήνα της διοίκησης. Ειδικότερα και κατ’ επέκταση των όσων αναφέρθηκαν στο γενικό σχόλιο, τα ΣΕΔ δεν μπορούν να έχουν την ευθύνη για την εισφοροδιαφυγή και τις ποσότητες που διακινούνται παράνομα, ούτε μπορούν να μεταβληθούν σε μηχανισμό ελέγχου της νομιμότητας στους χώρους που διατίθεται το απόβλητο π.χ. σημεία συλλογής αποβλήτου συσσωρευτών ή στους Υπόχρεους που δεν είναι εγγεγραμμένοι σε ΣΕΔ ή αποκρύπτουν ποσότητες αποβλήτου ή τέλος σε χώρους παράνομης διακίνησης και παράνομης εξαγωγής αποβλήτου, αν δεν υπάρξουν θεσμικά Μητρώα Υπόχρεων και Σημείων Συλλογής και δεν ελεγχθούν εξονυχιστικά οι διαχειριστές ανακύκλωσης του αποβλήτου ως προς την πηγή και τον τρόπο απόκτησης της πρώτης ύλης που ανακυκλώνουν. Συμπερασματικά θα πρέπει να θεσπισθούν συγκεκριμένα μέτρα αποφασιστικού χαρακτήρα για την πάταξη της εισφοροδιαφυγής και την ευθύνη του παραγωγού για όλη τη διαδρομή του αποβλήτου μέχρι την αναγέννηση του καθώς και μέτρα αποφασιστικού ελέγχου όλων των εμπλεκομένων. Παρ. 2, Παράρτημα V, παρ.2 Σχόλιο: Αντλώντας εμπειρία από τον υπολογισμό του Εθνικού Στόχου στο χώρο των συσσωρευτών μολύβδου οξέως, κατά τον ΕΟΑΝ, θεωρούμε ότι είναι απαραίτητο να υιοθετηθεί μία μεθοδολογία προσδιορισμού των σχετικών ποσοτήτων, η οποία να αποτυπώνει την πραγματική κατάσταση (πραγματική ετήσια ποσότητα αποβλήτου), χωρίς ατεκμηρίωτες παραδοχές. Περαιτέρω, η ευθύνη των ΣΕΔ θα πρέπει να επιμερίζεται σ’ αυτόν τον εθνικό στόχο αφού βεβαίως ληφθούν υπόψη οι δεσμεύσεις ποσοτήτων διαχείρισης, που έχει αναλάβει το ΣΕΔ, μέσω του εγκεκριμένου Επιχειρησιακού του Σχεδίου. Τέλος, τα ΣΕΔ δεν μπορούν να έχουν καμία ευθύνη για τις ποσότητες αποβλήτου που δεν καταγράφονται μέσω των ΕΑΕΑ είτε επειδή οι Υπόχρεοι εισφοροδιαφεύγουν είτε επειδή το απόβλητο διακινείται παράνομα και οι αρμόδιες δημόσιες αρχές δεν κάνουν κάτι για αυτά τα φαινόμενα. Με βάση τις παραπάνω σκέψεις προτείνεται η επαναδιατύπωση της τελευταίας πρότασης της παρ. 2 του Παραρτήματος V ως κάτωθι: Πρόταση: «2. Καθορισμός μετρήσιμων στόχων όσον αφορά, κατά περίπτωση, την πρόληψη, την προετοιμασία για επαναχρησιμοποίηση, την επαναχρησιμοποίηση, την ανακύκλωση και/ή την ανάκτηση που αποσκοπούν στην επίτευξη τουλάχιστον των υφιστάμενων ποσοτικών στόχων, οι οποίοι ορίζονται στη σχετική εθνική και ενωσιακή νομοθεσία για τα απόβλητα. Οι ελάχιστοι ποσοτικοί στόχοι κάθε ΣΕΔ καθορίζονται στο εγκεκριμένο Επιχειρησιακό του Σχέδιο, επιμεριζόμενες στον εθνικό στόχο αναλογικά με το ποσοστό των ποσοτήτων συσκευασιών / άλλων προϊόντων των συμβεβλημένων υπόχρεων διαχειριστών στο συγκεκριμένο ΣΕΔ επί του συνόλου των ποσοτήτων των συμβεβλημένων υπόχρεων διαχειριστών στο σύνολο των ΣΕΔ του ρεύματος. Για τον προσδιορισμό του εθνικού στόχου, ο ΕΟΑΝ, στο πλαίσιο του Άρθ. 24 του Ν.2939/2001, καταρτίζει και θέτει σε εφαρμογή εξειδικευμένο πρόγραμμα υπολογισμού, με αντικειμενική μεθοδολογία και κριτήρια και με τη χρήση εγκύρων πηγών άντλησης δεδομένων π.χ. ΕΛΣΤΑΤ.» Παρ. 2, Παράρτημα V, παρ.8 Σχόλιο: Είναι προφανές ότι η υπόδειξη και ο περιορισμός/όριο των διοικητικών δαπανών δεν μπορεί να αφορά τα ΣΕΔ που δεν κάνουν συλλογή, ανακύκλωση και γενικότερα εμπορική διαχείριση ή επεξεργασία αποβλήτων. Τα ΣΕΔ των συσσωρευτών εν προκειμένω είναι συστήματα διοικητικής οργάνωσης εποπτείας και ελέγχου των διεργασιών διαχείρισης και ως εκ τούτου το σύνολο των δαπανών τους είναι διοικητικές δαπάνες. Σε διαφορετική περίπτωση, στον ως άνω περιορισμό του ορίου των διοικητικών δαπανών θα πρέπει να μπει και ο ΕΟΑΝ, ο οποίος κάνει αμιγώς διοικητικό έργο. Μια τέτοια εκδοχή είναι αβάσιμη και ως εκ τούτου ανεφάρμοστη. Κατά συνέπεια προτείνεται προσθήκη πρότασης της παραγράφου ως κάτωθι: Πρόταση: «8. Έλεγχο του διοικητικού κόστους. Το διοικητικό κόστος των ΣΕΔ που εισπράττουν χρηματικές εισφορές από τους παραγωγούς σύμφωνα με τους όρους έγκρισής τους δεν μπορεί να ξεπερνά το 10% των εσόδων από εισφορές του ΣΕΔ εκτός εάν δεν ξεπερνά τα 150.000€. Κατόπιν ειδικής αιτιολόγησης και ιδίως για λόγους που σχετίζονται με την ανάγκη μείωσης του ειδικού αποθεματικού του άρθρου 5 του ν. 3220/2004 ή με τα ειδικά χαρακτηριστικά του ΣΕΔ, με απόφαση του Γενικού Διευθυντή του Ε.Ο.ΑΝ. επιτρέπεται παρέκκλιση από την ανωτέρω διάταξη. Ως διοικητικό κόστος θεωρείται το κόστος της μισθοδοσίας, η αποζημίωση μελών του Διοικητικού Συμβουλίου, τα ενοίκια και τα κοινόχρηστα, τα αναλώσιμα, τα έξοδα υποδοχής και φιλοξενίας, καθώς και τα έξοδα υπηρεσιών όπως οι υπηρεσίες λογιστικής υποστήριξης, οι νομικές και συμβουλευτικές υπηρεσίες, οι ελεγκτές, η φύλαξη και ο καθαρισμός. Δεν συμπεριλαμβάνονται τα έξοδα ταξιδίων και έκτακτα έξοδα για δικαστικές υποθέσεις (συμπεριλαμβανομένων των σχετικών δικηγορικών αμοιβών. Ο ανωτέρω περιορισμός στο διοικητικό κόστος δεν ισχύει για τα τρία πρώτα χρόνια λειτουργίας των ΣΕΔ. Αντιστοίχως, ο ανωτέρω περιορισμός δεν ισχύει για τα ΣΕΔ, των οποίων η δραστηριότητα είναι αμιγώς διοικητική και απέχουν από κάθε άλλη ενέργεια εμπορικής ή διαχειριστικής ανάμιξης στην προμήθεια, συλλογή, διακίνηση και αναγέννηση του αποβλήτου. Για τα υπόψη ΣΕΔ, οι διοικητικές δαπάνες περιορίζονται αυστηρά εντός του πλαισίου του εγκεκριμένου Επιχειρησιακού τους Σχεδίου και κάθε σημαντική απόκλιση θα πρέπει να είναι απολύτως αιτιολογημένη και να τεκμηριώνεται στην αντίστοιχη Ετήσια Απολογιστική Έκθεση του συστήματος.»