Αρχική Δασικές συναιτεριστικές οργανώσειςΆρθρο 46: Αναγκαστικοί Δασικοί Συνεταιρισμοί ΔασοκτημόνωνΣχόλιο του χρήστη Π. Χασιλίδης | 7 Φεβρουαρίου 2016, 08:10
  • Σχόλιο του χρήστη 'Π. Χασιλίδης' | 7 Φεβρουαρίου 2016, 08:10

    Με βάση την κοινή λογική και όπως έχει ήδη τεκμηριωθεί από τους προηγούμενους η προτεινόμενη ρύθμιση κατάργησης των αναγκαστικών συνεταιρισμών διαχείρισης, και υποκατάστασης τους από επιτροπές ιδιοκτητών, είναι μαθηματικά βέβαιο ότι θα δημιουργήσει απείρως περισσότερα προβλήματα από όσα θα επιλύσει. Το ουσιαστικό πρόβλημα των αναγκαστικών συναιτερισμών κατά την άποψη μου είναι η έλλειψη διαφάνειας, και ελέγχου στην λειτουργία τους με αποτέλεσμα ομάδες μεριδιούχων, να έχουν την δυνατότητα ανεξέλεγκτης διαχείρισης τους πιθανά σε βάρος του συνόλου, συνήθως με την μεθοδολογία της κατά το δοκούν τροποποίησης του καταστατικού. Κατά τα λοιπά πρόκειται για ένα ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ αποτελεσματικό μέτρο. Η διαδικασία ώς έχει σήμερα εξασφαλίζει την απαραίτητη σταθερότητα και συνέχεια στην προστασία & διαχείριση του δάσους, και την προστασία της περιουσίας των συνεταίρων, με το μικρότερο δυνατό διοικητικό κόστος για το δημόσιο. (Είναι γνωστό ότι μετά την κατάργηση των δασικών φόρων το κόστος προστασίας και διαχείρισης των ιδιωτικών δασών το έχει επωμισθεί ούτως ή άλλως το δημόσιο). Είναι απολύτως αδύνατο η Δασική υπηρεσία να μετατραπεί σε υπηρεσία κτηματολογίου-εξυπηρέτησης συνιδιοκτητών, που θα γνωρίζει ανά πάσα στιγμή ή θα συνδιαλέγεται με το σύνολο των συν-ιδιοκτητών μεριδιούχων (που με σχετική βεβαιότητα ξεπερνά τα 500 φυσικά πρόσωπα/δάσος). Το μόνο λογικά πιθανό αποτέλεσμα από την εφαρμογή της ρύθμισης ως έχει είναι η ΔΙΑΚΟΠΗ κάθε διαχείρισης για πολλά χρόνια σε ΟΛΑ τα δάση που σήμερα διαχειρίζονται αναγκαστικοί συνεταιρισμοί. Συνεπώς θα πρέπει να αποσυρθεί τελείως το άρθρο ώστε να σχεδιαστούν παρεμβάσεις στην κατεύθυνση της διαφάνειας, και του διοικητικού ελέγχου των αναγκαστικών συνεταιρισμών. Σε διαφορετική (απευκταία) περίπτωση θα πρέπει τουλάχιστον: 1) Η μεταβατική περίοδος των δύο ετών να αυξηθεί διότι είναι εξαιρετικά μικρή. Σε μια περίπτωση που είχαμε στην περιοχή μας χρειάστηκαν τέσσερα (4) χρόνια,μόνο για να σχηματισθεί η επιτροπή διαχείρισης. 2) Να τεθεί τουλάχιστον ελάχιστο-μή ανακλητό χρονικό διάστημα δέκα ετών στην διάρκεια των επιτροπών (όσο ο η διάρκεια ισχύος της διαχειριστικής μελέτης). Είναι μάλλον βέβαιο ότι θα εμφανίζονται σε άτακτα χρονικά διαστήματα διαφορετικές εντολές-επιτροπές αλληλοαναιρούμενες ανάλογα με τις σχέσεις μεταξύ των συνιδιοκτητών.Αυτό θα είναι καταστρεπτικό για την διαχείριση, που προφανώς θα εξαρτηθεί από ατέλειωτους δικαστικούς αγώνες (ασφαλιστικά μέτρα κλπ). Επίσης δεν κατανοώ γιατί το αρθρο περιορίζει τον σχηματισμο επιτροπών για δάση μικρότερα των 100 εκταρίων (που υπάρχουν και μπορεί να έχουν 200 συνιδιοκτήτες). Κατά την άποψη μου σε δάση αυτού του τύπου ακριβώς ταιριάζουν οι επιτροπές (περιοδική διαχείριση). Π. Χασιλίδης Δασοπόνος Δασαρχείο Έδεσσας