Αρχική Δασικές συναιτεριστικές οργανώσειςΆρθρο 46: Αναγκαστικοί Δασικοί Συνεταιρισμοί ΔασοκτημόνωνΣχόλιο του χρήστη ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΩΣΤΑΚΗΣ | 9 Φεβρουαρίου 2016, 17:46
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΩΣΤΑΚΗΣ' | 9 Φεβρουαρίου 2016, 17:46

    Στα σχόλια του ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΟΥ ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΟΥ ΔΑΣΟΚΤΗΜΟΝΩΝ ΠΙΣΟΔΕΡΙΟΥ ,μνημονεύονται ,ως πρόσφατη νομολογία για τη διατήρηση των Αναγκαστικών Συνεταιρισμών,οι αποφάσεις 3580 και 3581/2010 του ΣτΕ, . Πράγματι, στις αποφάσεις αυτές , το ΣτΕ ,είχε τονίσει ότι δεν παραβιάζει το αρ. 11 της Συνθήκης ,ο περιορισμός της αρνητικής ελευθερίας του συνεταιρίζεσθαι ,εξαιτίας της υποχρεωτικής συμμετοχής των παραγωγών σε Αναγκαστικό Συνεταιρισμό . Ομως, κατά των παραπάνω αποφάσεων ασκήθηκε προσφυγή στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ) ,το οποίο , με την με αρ.29389/11 απόφαση του ,Υπόθεση Μυτιληναίος και Κωστάκης ΚΑΤΑ Ελλάδος, τις ανέτρεψε , και απεφάνθη ότι η υποχρεωτική συμμετοχή ενός ατόμου σε Αναγκαστικό Συνεταιρισμό θεωρείται ως* παρέμβαση στην «αρνητική» ελευθερία του συνεταιρίζεσθαι* και παραβιάζει το αρ.11 της Συνθήκης. Επομένως η όποια επίκληση των παραπάνω αποφάσεων του ΣτΕ ,ως νομολογία, για τη διατήρηση των Αναγκαστικων Συνεταιρισμών, δεν ευσταθεί. Για ενημέρωσή σας παραθέτω το κείμενο της αποφ. σε http://hudoc.echr.coe.int/eng Καθώς και την παρακάτω περίληψη αυτής ,όπως έχει δημοσιευτεί στο http://www.lawnet.gr/ στις 3/12/2015 ΕΔΔΑ: Παραβίαση ανθρωπίνων δικαιωμάτων η υποχρεωτική εγγραφή αμπελουργών Σάμου στον τοπικό συνεταιρισμό Με τη σημερινή απόφασή του το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου στην υπόθεση Μυτιληναίος και Κωστάκης κατά Ελλάδας (αίτηση αριθ. 29389/11.) έκρινε ομόφωνα ότι υπήρξε παραβίαση του άρθρου 11 (ελευθερία του συνέρχεσθαι και συνεταιρίζεσθαι) της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου. Η υπόθεση αφορούσε στην υποχρέωση των αιτούντων, οι οποίοι είναι αμπελουργοί, να είναι μέλη της Ένωσης Οινοποιητικών Συνεταιρισμών Σάμου, καθώς και την αδυναμία τους να αποκτήσουν άδεια για την διάθεση του κρασιού τους. Το Δικαστήριο διαπίστωσε ότι, απαιτώντας από τους αμπελουργούς να παραδώσουν το σύνολο της παραγωγής τους κρασιού τους στους συνεταιρισμούς, το Ελληνικό δίκαιο είχε υποβάλει την πιο περιοριστική επιλογή όσον αφορά την ελευθερία του να μην είναι μέλος μίας ένωσης (αρνητική ελευθερία), ενώ οι επιδιωκόμενοι σκοποί (προστασία της ποιότητας της ποικιλίας των σταφυλιών και τα έσοδα των αμπελουργών) θα μπορούσαν να επιτευχθούν με άλλα μέσα. Έκρινε επίσης ότι η άρνηση των εθνικών αρχών να χορηγήσουν στους αιτούντες άδεια οινοποίησης υπερέβαινε αυτό που ήταν αναγκαίο για να επιτευχθεί μια δίκαιη ισορροπία μεταξύ των συγκρουόμενων συμφερόντων και δεν θα μπορούσε να θεωρηθεί ανάλογη προς τους επιδιωκόμενους σκοπούς. Επικαλούμενοι το άρθρο 11 (ελευθερία του συνέρχεσθαι και του συνεταιρίζεσθαι), οι προσφεύγοντες διαμαρτύρονται για την άρνηση των εθνικών αρχών να τους χορηγήσει άδεια οινοποίησης, παρεμβαίνοντας έτσι στην ελευθερία τους να μην είναι μέλη της ένωσης, με την αιτιολογία ότι η Ένωση Οινοποιητικών Συνεταιρισμών Σάμου είχε αποκλειστικά δικαιώματα για την παραγωγή και διάθεση του μοσχάτου Σάμου.