Αρχική Δασικές συναιτεριστικές οργανώσειςΆρθρο 46: Αναγκαστικοί Δασικοί Συνεταιρισμοί ΔασοκτημόνωνΣχόλιο του χρήστη ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΟΣ ΔΑΣΙΚΟΣ ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΟΣ ΔΡΟΣΟΠΗΓΗΣ ΦΛΩΡΙΝΑΣ | 10 Φεβρουαρίου 2016, 14:24
Yπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
Ο Αναγκαστικός δασικός Συνεταιρισμός Δροσοπηγής Φλώρινας έλαβε γνώση των διατάξεων των άρθρων 46 και 48 του σχεδίου νόμου περί δασικών συνεταιρισμών που έχει καταθέσει για διαβούλευση το Υπουργείο Ενέργειας και Περιβάλλοντος όπου προβλέπεται η υποχρεωτική διάλυση των αναγκαστικών δασικών συνεταιρισμών και ανάθεση της διαχείρισης των δασών που ανήκουν σε ιδιώτες (συνήθως κατοίκους κοινοτήτων που είχαν πάρει τα δάση με αγορά από του Οθωμανούς για την εξυπηρέτηση των αναγκών τους) σε κάθε έναν συγκύριο είτε προσωπικά είτε μέσω αντιπροσώπων του κατά τους όρους των θεσμών της εντολής και της πληρεξουσιότητας κατά τους όρους του ΑΚ. Στο νομοσχέδιο περιλαμβάνεται και η δυνατότητα ανάθεσης της διαχείρισης του Δάσους σε νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου χωρίς καμία παραπέρα διευκρίνιση. Ο θεσμός των Συνεταιρισμών μέχρι σήμερα αποδείχθηκε ο μόνος αποτελεσματικός τρόπος διαχείρισης των συνιδιόκτητων Δασών καθώς εξασφάλιζε την συμμετοχή όλων των συγκυρίων, την γρήγορη ολοκλήρωση διαδικασιών, έλυνε τις όποιες διαφωνίες υπήρχαν σε επίπεδο διοικητικού συμβουλίου ή Γενικής Συνέλευσης. Είναι απορίας άξιο πώς το Υπουργείο Σας θεωρεί ότι οι κατά τόπο Διευθύνσεις Δασών θα μπορούν να συναλλάσσονται με εκατοντάδες συγκυρίους κάθε Δάσους. Στον νομό Φλώρινας για παράδειγμα υπάρχουν πέντε αναγκαστικοί δασικοί συνεταιρισμοί με περισσότερους (κατά την εκτίμηση μας) από 3.000 συνιδιοκτήτες (!) εξ αδιαιρέτου μεριδίου. Με ποιος θα συνομιλεί η Διεύθυνση Δασών. Σε ποιους θα αποστέλλει σχετική αλληλογραφία; Πώς θα ανατίθεται η εκπόνηση διαχειριστικής μελέτης και πώς αυτή θα υλοποιηθεί; Κατά τον ίδιο τρόπο πως θα γίνεται η ανάθεση υλοτόμησης δασικών συστάδων όταν θα είναι πρακτικά αδύνατη η σύμπτυξη πλειοψηφίας μεταξύ εκατοντάδων κάθε φορά συγκυρίων; Ποια θα είναι η τύχη υφισταμένων συμβάσεων και τι θα συμβεί στην μη δασική περιουσία των συνεταιρισμών; Τα παραπάνω αλλά και πολλά άλλα προβλήματα δεν επιλύονται βέβαια με την προσφυγή στις διατάξεις του ΑΚ περί εντολής και αντιπροσώπευσης των άρθρων 713επ σε συνδ με 785 ΑΚ. Η απόδοση εντολής και μάλιστα τηρουμένου του συμβολαιογραφικού τύπου καθιστά τον εντολοδόχο πρακτικά ανέλεγκτο όταν πρόκειται για εντολή από εκατοντάδες τυόν συγκυρίους. Επίσης δεν είναι δυνατόν να παρακολουθείται κάθε στιγμή (διότι «κάθε στιγμή» μπορούν να απαιτηθούν πράξεις διαχείρισης του Δάσους) αν συντρέχουν στο πρόσωπό του οι αναγκαίοι όροι, αν έχουν υπάρξει ανακλήσεις ή θάνατοι εντολέων (κάτι που είναι βέβαιο), αν η εντολή είναι περιορισμένη και τι περιλαμβάνει κτλ. Πολλαπλάσια δε προβλήματα θα δημιουργηθούν στην περίπτωση θανάτου εντολοδόχου. Η πρόβλεψη περί ιδρύσεως νομικού προσώπου ιδιωτικού δικαίου σε τίποτα δεν λύνει τα προβλήματα που έχουμε επισημάνει τόσο εμείς όσο και άλλοι συνεταιρισμοί. Από την στιγμή που η συμμετοχή αλλά και η αποχώρηση θα είναι ελεύθερα, από την στιγμή που θα μπορούν να ιδρυθούν (προφανώς) περισσότερα του ενός νομικά πρόσωπα και με δεδομένο ότι θα είναι πρακτικά αδύνατον να αποτελέσουν μέλη του όλοι η έστω η απόλυτη πλειοψηφία των συγκυρίων. Τεράστιο επίσης ζήτημα προκύπτει και με το ποσοστό 20% εξ αδιαιρέτου επί των Δασών που παρακρατεί το ελληνικό Δημόσιο και νομίζουμε ότι είναι ώρα να αποδοθεί στους λοιπούς συγκυρίους. Είναι ακόμα προφανές ότι δεν τίθεται ζήτημα αντισυνταγματικότητας του θεσμού των αναγκαστικών δασικών συνεταιρισμών διότι η ύπαρξή τους προβλέπεται στο άρθρο 12 παρ. 5 του ίδιου του Συντάγματος. Καλούμε την κυβέρνηση και το υπουργείο ενέργειας και Περιβάλλοντος να αποσύρει άμεσα τις διατάξεις των άρθρων 46 και 48 του σχεδίου νόμου διότι τυχόν διάλυση των αναγκαστικών δασικών συνεταιρισμών θα οδηγήσει με βεβαιότητα σε πλήρη αδυναμία διαχείρισης των Δασών και σε περιβαλλοντική, κοινωνική και οικονομική καταστροφή