Αρχική Χαρακτηρισμός των χερσαίων και θαλάσσιων περιοχών των «GR2330005, «GR2330008 και «GR2550005…Άρθρο 07 – Γενικές ΔιατάξειςΣχόλιο του χρήστη ΚΥΝΗΓΕΤΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ | 15 Μαρτίου 2016, 09:55
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΚΥΝΗΓΕΤΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ' | 15 Μαρτίου 2016, 09:55

    Σχόλιο της Κυνηγετικής Ομοσπονδίας Πελοποννήσου και των Κυνηγετικών Συλλόγων Ζαχάρως, Κρεστένων και Πύργου στο σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος για τον Χαρακτηρισμό των χερσαίων και θαλάσσιων περιοχών «GR2330005: Θίνες και παραλιακό Δάσος Ζαχάρως, Στροφυλιά, Κακόβατος», «GR2330008: Θαλάσσια περιοχή Κόλπου Κυπαρισσίας: Ακρ. Κατάκολο - Κυπαρισσία» και «GR2550005: Θίνες Κυπαρισσίας (Νεοχώρι – Κυπαρισσία)» και της ευρύτερης περιοχής τους ως «Περιοχή Προστασίας της Φύσης», καθορισμό ζωνών προστασίας, καθορισμό χρήσεων, όρων και περιορισμών δόμησης και σύσταση αρμόδιου οργάνου διαχείρισης και διοίκησής του. Με την υπ’ αριθμ. 32/2015 γνωμοδότηση του Ε΄ Τμήματος του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ), το αρχικά υποβληθέν σχέδιο Π.Δ (4-12-2014) του Υπουργείου Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής κρίθηκε ως «μη νόμιμο», για παράβαση ουσιώδους τύπου της διαδικασίας. Το Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας, μέσω της αρμόδιας Διεύθυνσης Προστασίας Βιοποικιλότητας, Εδάφους και Διαχείρισης Αποβλήτων, εξετάζοντας τα αναφερόμενα στη γνωμοδότηση του ΣτΕ και κυρίως τους κανόνες και τις υποχρεώσεις που απορρέουν από την εγκεκριμένη Ειδική Περιβαλλοντική Μελέτη της περιοχής, τις διατάξεις της εθνικής νομοθεσίας και τις διατάξεις των Ευρωπαϊκών Οδηγιών για τη φύση και τη βιοποικιλότητα, διαμόρφωσε νέο σχέδιο Π.Δ, με σημαντικές αλλαγές σε επίπεδο όρων και περιορισμών, αλλά και στη διαμόρφωση των ζωνών προστασίας και τον χαρακτηρισμό της περιοχής του Κυπαρισσιακού κόλπου. Στο Άρθρο 7 του εν λόγω νέου σχεδίου Π.Δ. ορίζεται στην παράγραφο 3: «Επιπλέον, σε όλη την έκταση της περιοχής προστασίας της φύσης και στην περιφερειακή της ζώνη, επιτρέπονται τα κάτωθι, εκτός αν ρητά αναφέρεται διαφορετικά στο παρόν:………..» και συνεχίζει στο σημείο δ της ίδιας παραγράφου, στο μοναδικό σημείο όπου γίνεται αναφορά στη θήρα σε ολόκληρο το νέο σχέδιο Π.Δ.: «δ) Η θήρα σύμφωνα με τις κείμενες περί θήρας διατάξεις, πλην των περιοχών ΠΠΦ – 1 και ΠΠΦ – 2». Βάσει των παραπάνω δηλαδή, η θήρα επιπλέον όσων ορίζονται από την κείμενη νομοθεσία απαγορεύεται και σε ολόκληρη την παραλιακή ζώνη μήκους άνω των 45 χιλιομέτρων και σε ένα μεγάλο βάθος από την ακτογραμμή (από 300 μ. έως και 1 χιλιόμετρο), χωρίς όμως να δικαιολογείται αυτή η απαγόρευση και η έκταση αυτής. Το νέο Σχέδιο Π.Δ., όπως και εκείνο του 2014, βασίζεται εκτός των άλλων στην από το 2011 Ειδική Περιβαλλοντική Μελέτη αλλά και στην από το 2014 επιστημονική μελέτη Συμπλήρωσης της εγκεκριμένης Ειδικής Περιβαλλοντικής Μελέτης του 2011, οι οποίες εγκρίθηκαν με τις υπ’ αριθ. 160956/1258/06-06-2012 και υπ’ αριθ. 48730/2236/15-10-2014 αποφάσεις Γενικού Γραμματέα του ΥΠΕΚΑ αντίστοιχα. Όμως, η λήψη του μέτρου της απαγόρευσης της θήρας δεν προκύπτει ως ανάγκη από κάποιο στοιχείο αφού εν προκειμένω, τα είδη και οι τύποι οικοτόπων που αποτελούν στόχους προστασίας και χαρακτηρίζουν την «Περιοχή Προστασίας της Φύσης» βάσει των προαναφερθεισών Ειδικών Περιβαλλοντικών Μελετών είναι τα εξής: • 1224* Θαλάσσια Χελώνα Caretta caretta Όσον αφορά το είδος της Caretta caretta, της οποίας η προστασία αποτελεί κι έναν από τους κυριότερους στόχους του Σχεδίου Προεδρικού Διατάγματος, στο Κόκκινο Βιβλίο των Απειλούμενων Ζώων της Ελλάδας αναφέρονται τα κάτωθι: Απειλές: Σήμερα οι κυριότερες απειλές για το είδος στην Ελλάδα είναι: 1. Η υποβάθμιση των περιοχών φωλεοποίησης και του πλησίον θαάσσιου χώρου, λόγω παράκτιων κατασκευών (κτίσματα, μαρίνες) και οχλήσεων από τουριστικές δραστηριότητες (φώτα, οχήματα, ομπρέλες, ταχύπλοα κ.α.). 2. Επιπτώσεις από αλιευτικές δραστηριότητες. Το 80% των ατόμων που εισήχθησαν για περίθαλψη στο Κέντρο Διάσωσης Θαλάσσιων Χελωνών στη Γλυφάδα έφερε τραύματα που οφείλονταν σε αλιευτικά εργαλεία, καθώς και σε σκόπιμη κακοποίηση (Panagopoulos et al. 2003). 3. Θήρευση (κυρίως αβγών). Γίνεται κυρίως από αλεπούδες, στις περιοχές ωοτοκίας της Πελοποννήσου, σε ποσοστό φωλιών που ξεπερνάει το 40%. Μέτρα διατήρησης που απαιτούνται: (1) Να προστατευτούν νομικά και οι υπόλοιπες περιοχές ωοτοκίας και ιδιαίτερα ο Κυπαρισσιακός Κόλπος, που αποτελεί τη δεύτερη μεγαλύτερη (μετά τη Ζάκυνθο) περιοχή ωοτοκίας στη Μεσόγειο, (2) να μειωθεί η θνησιμότητα (τυχαία και εσκεμμένη) μετά από εμπλοκή σε αλιευτικά εργαλεία. Επομένως η δραστηριότητα της θήρας δεν αποτελεί απειλή για το συγκεκριμένο είδος, ούτε και περιλαμβάνεται στα προτεινόμενα μέτρα διατήρησης του η απαγόρευσή της. • Οικότοπος 2250*: «Θίνες των παραλίων με Juniperus spp.», • Οικότοπος 2270*: «Θίνες με δάση από Κουκουναριά και Χαλέπιο πεύκη», • Οικότοπος 7210* «Ασβεστούχα έλη με Cladium mariscus και Carex davalliana», • Οικότοπος 1120*: «Εκτάσεις θαλάσσιου βυθού με βλάστηση Posidonia (Posidonia oceanica), • Το σημαντικό είδος χλωρίδας Arenaria peloponnesiaca, • Το σημαντικό είδος χλωρίδας Ruscus aculeatus, • Το σημαντικό είδος χλωρίδας Cyclamen graecum. Όλα τα παραπάνω είδη ή οικότοποι όμως ΔΕΝ απειλούνται από τη θήρα, αλλά από άλλες δραστηριότητες όπως οι εκχερσώσεις κ.ά. Άλλωστε, όπως επισημαίνεται και στο από Φεβρουαρίου 2008 «Έγγραφο κατευθύνσεων για τη θήρα βάσει της Οδηγίας 79/409/ΕΟΚ του Συμβουλίου περί της διατηρήσεως των άγριων πτηνών» της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, «δεν υπάρχει γενικό τεκμήριο κατά του κυνηγιού σε περιοχές NATURA 2000 βάσει των οδηγιών σχετικά με την προστασία της φύσης». Ωστόσο η θήρα θα πρέπει να είναι συμβατή με τους αντικειμενικούς σκοπούς διατήρησης της περιοχής, δηλαδή δεν θα πρέπει να έχει ως συνέπεια την καταφανή μείωση της ικανότητας της περιοχής να υποστηρίξει το είδος και τον τύπο οικοτόπου βάσει του οποίου χαρακτηρίστηκε (βλ. σχετικά, υπό στοιχεία 1.5.3. και 1.5.7. του ως άνω εγγράφου). Στην προκειμένη περίπτωση, εφόσον η θήρα δεν αποτελεί απειλή ή παράγοντα υποβάθμισης των ανωτέρω τύπων ενδιαιτημάτων και ειδών (αμμοθίνες, είδη χλωρίδας κλπ) και δεδομένου ότι και οι σχετικές με την προστασία της άγριας πανίδας διατάξεις του διεθνούς και κοινοτικού δικαίου προβλέπουν ότι κατά την προστασία των πτηνών θα πρέπει να λαμβάνονται υπόψη οι οικονομικές και ψυχαγωγικές απαιτήσεις (θήρα: Βλ .σχετικά άρθρο 2 Οδηγίας 2009/147/ΕΚ της 30ης Νοεμβρίου 2009 περί της διατηρήσεως των άγριων πτηνών, άρθρο 1 της υπ’ αριθμ. Η.Π. 37338/1807/Ε.103 απόφασης για την ενσωμάτωση της ως άνω Οδηγίας στο Εθνικό Δίκαιο (ΦΕΚ 1495/Β), άρθρο 2 της Διεθνούς Σύμβασης για τη διατήρηση της άγριας ζωής και του φυσικού περιβάλλοντος της Ευρώπης, κύρωση με νόμο 1335/1983) και να τηρείται η αρχή της αναλογικότητας, θεωρούμε πως πρέπει να περιοριστεί σημαντικά η έκταση της απαγόρευσης της θήρας. Συγκεκριμένα: α) Με την επιφύλαξη των αναφερομένων, κατωτέρω υπό στοιχεία β και γ, προτείνουμε την άσκηση της θήρας στην «Περιοχή Προστασίας της Φύσης» σύμφωνα με τις διατάξεις της κείμενης νομοθεσίας (εδικά για την περιοχή της λίμνης, βλ. την απόφαση υπ’ αριθ.2276/3-8-12, που δημοσιεύτηκε στο ΦΕΚ 2399/Β΄/29-8-2012). β) Ειδικότερα σε σχέση με την Caretta Carreta προτείνονται τα εξής: Σύμφωνα με τα επιστημονικά δεδομένα που αφορούν τόσο την οικολογία και βιολογία της Caretta caretta, όσο και την αναπαραγωγή της (Κόκκινο Βιβλίο, IUCN, ΑΡΧΕΛΩΝ), οι χελώνες φωλεοποιούν στις ακτές, σε παραλίες με άμμο. Άρα σε μια ζώνη 10-20 μ. Προτείνουμε λοιπόν να ισχύσει απαγόρευση θήρας σε μια ζώνη 30-40 μ. - και όχι σε ζώνη μεγαλύτερου πλάτους - για την ασφάλεια των φωλιών από τη συμπίεση του εδάφους που ενδέχεται να προκληθεί από το περπάτημα στην παραλία ή για αποτροπή ενδεχόμενης καταστροφής τους από κυνηγετικούς σκύλους. γ) Σε καμία περίπτωση δεν απειλείται από την άσκηση της δραστηριότητας της θήρας κάποιο εκ των υπολοίπων προστατευταίων αντικειμένων που οι Ειδικές Περιβαλλοντικές Μελέτες ορίζουν όπως: οι Θίνες των παραλίων με άρκευθο (Juniperus spp.), ή οι Θίνες με δάση κουκουναριάς και χαλεπίου πεύκης, ή τα Ασβεστούχα έλη με Cladium mariscus και Carex davalliana, πολύ δε περισσότερο οι Εκτάσεις θαλάσσιου βυθού με βλάστηση Posidonia. Εκτός των τοπικής κλίμακας απαγορεύσεων θήρας που έχουν αποφασιστεί με Δασική Απαγορευτική Διάταξη θήρας και μιας λογικής απαγόρευσης σε μια ζώνη 30-40 μ. από την ακτογραμμή για την ασφάλεια των χελωνών Caretta caretta, τα προβλεπόμενα στις διατάξεις της δασικής νομοθεσίας που ρυθμίζουν συναφή θέματα (βλ. διάταξη άρθρου 256 παρ. 1 Δασικού Κώδικα για την απαγόρευση άσκησης της θήρας σε ακτίνα 250 μ από τις παρυφές πόλεων, κωμοπόλεων, χωρίων και σε ακτίνα 100 μ. από μεμονωμένες κατοικίες), κρίνουμε ότι είναι υπέρ-αρκετά, τόσο για την προστασία της φύσης εν γένει όσο και των προστατευταίων αντικειμένων του σχεδίου Π.Δ. Αντί της προβλεπόμενης στο σχέδιο του Προεδρικού Διατάγματος απαγόρευσης της θήρας σε ολόκληρες τις ζώνες ΠΠΦ-1 και ΠΠΦ-2-, προτείνουμε την άσκηση αυτής με βάση τις κείμενες περί της θήρας διατάξεις της νομοθεσίας, με εξαίρεση την απαγόρευση σε ζώνη 30-40 μ. από την ακτογραμμή για την προστασία της Caretta caretta. Κυνηγετική Ομοσπονδία Πελοποννήσου Κυνηγετικοί Σύλλογοι Αρχαίας Ολυμπίας, Ζαχάρως, Κρεστένων, Κυπαρισσίας, και Πύργου