Αρχική Επίσπευση διαδικασιών κατάρτισης, θεώρησης και κύρωσης των δασικών χαρτών και λοιπές διατάξειςΆρθρο 03 – Μεταβατικές και καταργούμενες διατάξειςΣχόλιο του χρήστη ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΧΑΤΖΗΔΑΚΗ | 20 Απριλίου 2016, 13:29
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΧΑΤΖΗΔΑΚΗ' | 20 Απριλίου 2016, 13:29

    Αναφορικά με την επίσπευση διαδικασιών των δασικών υπηρεσιών, εξοικονόμηση χρόνου, μείωση γραφειοκρατίας και εμπέδωση της εμπιστοσύνης του πολίτη στο κράτος δικαίου, κρίνεται απαραίτητη η επαναδιατύπωση και συμπλήρωση προηγούμενης διάταξης σχετικής με τις ανταλλάξιμες εκτάσεις, οι οποίες έχουν ήδη λάβει χαρακτηρισμό από το Δημόσιο. Είναι εύλογο ότι εκτάσεις που έχουν ήδη τύχει χαρακτηρισμού και έχουν περιέλθει σε κατοχή ιδιωτών με παραχωρητήριο Δημοσίου δεν θα πρέπει να αποτελούν μεταγενέστερο αντικείμενο διεργασιών των υπηρεσιών Δημοσίου δεδομένου του δεσμευτικού χαρακτήρα του παραχωρητηρίου. Ειδικότερα: Το άρθρο 1 παρ.7, Ν.3147/2003 όριζε: « Με την επιφύλαξη των διατάξεων της παρ.1, του αρ.15 του Ν.1734/87 , ο χαρακτηρισμός από τις Επιτροπές Απαλλοτριώσεων και τις Επιτροπές Οριστικών Διανομών, ως προς τη μορφή των εκτάσεων που αποτέλεσαν αντικείμενο διανομής, σύμφωνα με τις διατάξεις της αγροτικής νομοθεσίας, είναι έγκυρος και δεσμευτικός και δεν επανεξετάζεται από τα όργανα της Διοίκησης. Εκτάσεις στις οποίες έγινε κτηνοτροφική αποκατάσταση και χαρακτηρίστηκαν από τις Επιτροπές Απαλλοτριώσεων ως χερσολίβαδα της παρ.2 του Αρθ-45 του Ν-4173/29 (ΦΕΚ-205/Α/29) υπάγονται στις εκτάσεις που αναφέρονται στην περιπτ.β της παρ.6 του Αρθ-3 του Ν-998/79». Η ανωτέρω διάταξη καταργήθηκε με το άρθρο 37 παρ.1 Ν.4061/2012,ΦΕΚ Α 66/22.3.2012 με άμεση συνέπεια να δημιουργήσει ανασφάλεια στις συναλλαγές λόγω του ενδεχόμενου μελλοντικής αλλαγής του χαρακτήρα της χρήσης και του ιδιοκτησιακού καθεστώτος των εκτάσεων και λειτούργησε αρνητικά ως προς την εκμετάλλευση και την εν γένει αξιοποίηση γεωργικών εκτάσεων και μάλιστα σε συνθήκες οικονομικής κρίσης. Συνακόλουθα είναι αναγκαία η νομοθέτηση σχετικής διάταξης με πληρέστερο περιεχόμενο, προκειμένου να διευθετηθούν οριστικά ζητήματα χαρακτηρισμού αγροτικών εκτάσεων, για τις οποίες το Δημόσιο έχει ήδη αποφανθεί στο παρελθόν. Με τον τρόπο αυτό εμπεδώνεται η εμπιστοσύνη του πολίτη στην νομιμότητα προηγουμένων πράξεως της Διοίκησης και στην αρχή του κράτους δικαίου. Ειδικότερα: εκτάσεις οι οποίες είχαν χαρακτηριστεί στο παρελθόν από το Δημόσιο ως αγρός ή ως αγροτεμάχιο πρέπει να διατηρούν τον χαρακτηρισμό αυτό σε νομικό, τοπικό και χρηστικό πλαίσιο ανεξάρτητα από τις χρονικά μεταγενέστερες χρήσεις και μεταβολές. Η κατωτέρω προτεινόμενη ρύθμιση διασφαλίζει την σαφήνεια και την ορθότητα στο πλαίσιο του ιδιοκτησιακού καθεστώτος και επιλύει ζητήματα χρήσης, συμβάλλοντας σε ενέργειες ανάπτυξης με δυνητικά προσοδοφόρα αποτελέσματα για τον Δημόσιο φορέα και θετικές επιπτώσεις για το ευρύτερο σύνολο. Συγχρόνως αποδεσμεύει χρονικά υπαλλήλους του Δημοσίου από περιττές ενέργειες, διευκολύνει την σύνταξη συμβολαιογραφικών μεταβιβαστικών πράξεων, σε κάθε περίπτωση δε συμβάλλει αφ ενός μεν στην μείωση της γραφειοκρατίας, αφ ετέρου δε άμεσα ή έμμεσα στην ενίσχυση των εσόδων του Κράτους από ενδεχόμενες επενδύσεις επί των εκτάσεων αυτών. Για όλους τους παραπάνω λόγους προτείνεται η κατωτέρω διάταξη της οποίας το περιεχόμενο έχει ως εξής: «Είναι δεσμευτικά αμετάκλητος για τα όργανα της Διοίκησης ο χαρακτηρισμός έκτασης ως αγρού, ο οποίος αναγράφεται σε παραχωρητήριο που εκδόθηκε από το Δημόσιο, δυνάμει του οποίου μεταβιβάστηκε η κυριότητά της σε ιδιώτες προς αποκατάσταση των, απαγορευόμενης μεταγενέστερα οιασδήποτε αμφισβήτησης του, επανελέγχου του ή επαναχαρακτηρισμού του. Η απαγόρευση της παραγράφου (α) ισχύει ακόμη και στην περίπτωση που τμήμα ή το σύνολο της έκτασης αυτής άλλαξε μεταγενέστερα μορφή, λόγω της μη χρήσης της από τον κληρούχο, τους καθολικούς ή τους ειδικούς διαδόχους του, για τον σκοπό που αποτέλεσε την αιτία της δια παραχωρητηρίου αρχικής μεταβίβασης της κυριότητάς της. Ρητώς διευκρινίζεται ότι στην έννοια μορφή περιλαμβάνεται τόσο το ζήτημα ιδιοκτησίας των εκτάσεων και το επιτρεπτό της χρήσεως όσο και ο χαρακτηρισμός των εκτάσεων ως δασικός ή μη. Η προαναφερθείσα απαγόρευση δεν ισχύει εφ όσον οι εκτάσεις αυτές ή τμήμα των ενταχθούν σε σχέδιο πόλεως ή σε οικιστική ζώνη, οπότε καθίστανται οικόπεδα».