Αρχική Καθορισμός τεχνικών προδιαγραφών χάραξης, σήμανσηςΆρθρο 05 – Χωροθέτηση – χάραξη – πιστοποίηση νέων ορειβατικών – πεζοπορικών μονοπατιώνΣχόλιο του χρήστη ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ | 2 Αυγούστου 2016, 10:49
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ' | 2 Αυγούστου 2016, 10:49

    παρ.1. Σίγουρα η χωροθέτηση ενός μονοπατιού οφείλει να εντάσσεται σε ένα ευρύτερο σχεδιασμό του χώρου, ανάλογα βέβαια και του μεγέθους του. Σήμερα υπάρχουν πολλά εργαλεία διαχείρισης του χώρου και τα σημαντικότερα είναι τα ΣΧΟΟΑΠ και Γ.Π.Σ. , τα οποία θεσμοθετήθηκαν με τον Ν.2508/1997. Την τελευταία δεκαετία εκπονούνται στον ελλαδικό χώρο δεκάδες τέτοια σχέδια διαχείρισης του χώρου, μερικά εκ των οποίων έχουν εντάξει στον σχεδιασμό τους και δίκτυα μονοπατιών, αλλά δεν είναι βέβαια ο κανόνας. Θα μπορούσε λοιπόν και τα δίκτυα μονοπατιών να ενταχθούν στα παραπάνω χωροταξικά διαχειριστικά σχέδια, και να μην επιτρέπεται η υλοποίηση τους αν δεν προβλέπονται από αυτά ή τουλάχιστον να προηγείται η τροποποίηση τους. παρ.2. Οι παρατηρήσεις αυτής της παραγράφου νομίζω ότι ενισχύουν την παραπάνω θέση μου ώστε τα μονοπάτια να εντάσσονται στον χωρικό σχεδιασμό των ΣΧΟΟΑΠ, ΓΠΣ. αφού όλες αυτές οι προϋποθέσεις μπορούν να καλυφθούν στην πλειοψηφία τους από τις ειδικότητες των επιστημόνων που συμμετέχουν στις μελέτες τέτοιων διαχειριστικών σχεδίων. Αναφέρεται ήδη στο άρθρο ο όρος αξιοποίηση των υπαρχόντων μονοπατιών, και θεωρώ ότι πρέπει να αποτελέσει τον κανόνα στο παρόν άρθρο. Οι πρόγονοι μας είχαν αναπτύξει σε όλες τις ημιορεινές και ορεινές περιοχές της πατρίδας μας, είτε οι περιοχές αυτές ήταν κατοικήσιμες είτε όχι, ικανοποιητικό δίκτυο μονοπατιών, προκειμένου να καλυφθούν οι καθημερινές ανάγκες επικοινωνίας και μετακίνησης ανθρώπων και ζώων. Μέχρι την δεκαετία του 1960, τότε που άρχισε να εγκαταλείπεται ολοκληρωτικά η ελληνική ύπαιθρος, τα περισσότερα από αυτά τα μονοπάτια ήταν σε χρήση και σε καλή κατάσταση. Επίσης θα πρέπει να σημειώσουμε ότι οι δρόμοι αυτοί επικοινωνίας χαράχτηκαν από αιώνες πριν, και δια μέσου του χρόνου προσαρμόστηκαν δια της χρηστικής εμπειρίας στην καλύτερη χάραξη και προσαρμογή τους στο γεωμορφολογικό περιβάλλον τους . Άρα μάλλον η χάραξη τους έχει να μας διδάξει πολλά, παρά εμείς σήμερα να επέμβουμε διορθώνοντας τα. Θα πρέπει λοιπόν οποιαδήποτε μελέτη διάνοιξης μονοπατιών να επικεντρώνονται στην αναζήτηση της «παλαιάς οδού» που έχει κλείσει από το δάσος ή τη χαμηλή βλάστηση και μόνο όπου έχει καταστραφεί για διάφορους λόγους (διάνοιξη αυτοκινητόδρομων) να αποκαθίσταται. Η χάραξη «νέας» οδού νομίζω ότι θα πρέπει να αποτελεί μείζονος σημασίας για να κατασκευαστεί εξ αρχής. παρ. 4, Ήδη υπάρχει ένας μεγάλος όγκος καταγραμμένης χαρτογραφικής πληροφορίας, στις Υπηρεσίες των Περιφερειών που διαθέτουν τμήματα Γεωγραφικών Πληροφοριακών Συστημάτων (GIS), σε εξειδικευμένους ορειβατικούς χάρτες (π.χ. Ανάβαση), στους κατά τόπους ορειβατικούς συλλόγους και στην Ε.Ο.Ο.Α., στο διαδίκτυο, που πρέπει να συγκεντρωθεί και να αξιολογηθεί.