Αρχική Καθορισμός τεχνικών προδιαγραφών χάραξης, σήμανσηςΆρθρο 13 – Ανάθεση κατασκευής και συντήρηση ορειβατικών – πεζοπορικών μονοπατιώνΣχόλιο του χρήστη παναγιώτης | 5 Αυγούστου 2016, 00:56
Yπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
Ας αφήσουμε κατά μέρος της συντεχνιακές πρακτικές για τον κλάδο του μελετητή και τις γνώσεις που έχει ο καθένας γιατί δεν αυτό δεν βγάζει πουθενά. Από τη στιγμή που μιλάμε για κατασκευή ορεινού μονοπατιού εντός δασών και δασικών εκτάσεων ασφαλώς μιλάμε για δασοτεχνικό έργο. Το θέμα βέβαια είναι τι θα πρέπει ναγίνει όταν έναν μονοπάτι δεν διέρχεται μόνον από τέτοιου είδους εκτάσεις - όπως είναι η συντριπτική τους πλειοψηφία και τι θα πρέπει να γίνει με την συντήρηση σε υφιστάμενα μονοπάτια, τα οποία κατά την γνώμη μου θα πρέπει να ειδωθούν από εντελώς διαφορετική σκοπιά. Ως προς τη συντήρηση των υφιστάμενων μονοπατιών συμφωνώ με τον Χρήστο τον Λάμπρη, ότι θα πρέπει δηλαδή τα έργα συντήρησης να απελευθερωθούν από γραφειοκρατικές διαδικασίες και εγκρίσεις επέμβσσης και ακόμη περισσότερο από προγραμματικές συμβάσεις που ζητάνε τα χίλια μύρια και οι περισσότεροι Δήμοι και φορείς τις αποφεύγουνε όπως ο διάβολος το λιβάνι. Μια τεχνική έκθεση υπογεγραμμένη από την τεχνική υπηρεσία του οικείου Δήμου , ή ακόμη και από έμπειρους ορειβάτες με χάρτη ΓΥΣ και πέντε πραγματάκια που θα γίνουνε - όχι τεχνικά έργα αλλά κυρίως καθαρισμοί της βλάστησης και κατάλληλη σήμανση - είναι αρκετά για να ελεγχθεί από το Δασαρχείο και να εισηγηθεί ώστε να δοθεί η απαραίτητη έγκριση από τη Δνση Δασών και τέλος. Άλλωστε μιλάμε για νομίμως υφιστάμενες οδούς, τις οποίες χρησιμοποιούσαν οι τοπικές κοινωνίες για εκατοντάδες χρόνια, άσχετα εάν έχουν εγκαταλειφθεί και δασώσει σήμερα.