Αρχική Καθορισμός τεχνικών προδιαγραφών χάραξης, σήμανσηςΠΑΡΑΡΤΗΜΑ Ι: ΔΙΑΓΡΑΜΜΑ ΥΛΗΣ ΜΕΛΕΤΩΝ ΔΙΑΝΟΙΞΗΣ ΜΟΝΟΠΑΤΙΩΝΣχόλιο του χρήστη ΧΡΗΣΤΟΣ ΛΑΜΠΡΗΣ | 9 Αυγούστου 2016, 18:58
Yπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
Στην Γερμανία, μια χώρα που μάλλον διαθέτει τους περισσότερους πεζοπόρους σε όλη την Ευρώπη, δεν κάνουν τεχνικές μελέτες για να κατασκευάσουν ένα μονοπάτι, το θεωρούν περιττό κόστος. Κάποιοι χρήστες ή ωφελούμενοι από το μονοπάτι (πεζοπόροι, ξενοδόχοι, κλπ) περπατάνε το μονοπάτι με ένα κασμά και ένα φτυάρι στην πλάτη, φτιάχνουν ότι μπορούν επιτόπου και σημειώνουν σε ένα απλό χαρτί τι επιπλέον χρειάζεται να γίνει (τείχος, γεφυράκι, πινακίδα σήμανσης, κλπ) και επανέρχονται με επιπλέον υλικά και εξοπλισμό για να τα ολοκληρώσουν. Καμία γραφειοκρατία, καμία άδεια, τίποτα. Κόστος επισκευής, ελάχιστο, κόστος ετήσιας συντήρησης, μηδαμινό. Εμείς είμαστε πιο οργανωμένοι από τους Γερμανούς και θέλουμε τόση γραφειοκρατία; Και να μην ξεχνάμε ότι η γραφειοκρατία γεννάει και την διαφθορά, κάποιοι χαίρονται ιδιαίτερα όταν πρέπει να εγκρίνουν τεράστιους προϋπολογισμούς. Το αποτέλεσμα είναι ότι σπαταλάμε τεράστια ποσά για «συντήρηση» μονοπατιών και παρόλα αυτά δεν έχουμε μονοπάτια. Τα ΚΠΣ με τα οποία έπρεπε να είχαμε φτιάξει τις υποδομές πέρασαν, και υποτίθεται ότι στα επόμενα ΚΠΣ δεν θα υπάρχουν άλλα τέτοια χρήματα. Εμείς όμως υποδομές ΔΕΝ έχουμε, άρα κάτι δεν πάει καλά. Σε υφιστάμενα μονοπάτια δεν χρειάζεται ούτε κριτήρια επιλογής διαδρομής (τα κριτήρια έχουν επιλεγεί από τους προγόνους μας πολύ πιο αποτελεσματικά από γραφιάδες καρεκλοκένταυρους), ούτε ζητήματα ιδιοκτησίας προκύπτανε ποτέ (τα μονοπάτια ήταν πάντοτε δημόσια), ούτε πολλά έργα χρειάζονται (ιδιαίτερα τα ξύλινα), ούτε προμετρήσεις (να πάει πρώτα κάποιος να μετρήσει, να κάνει λογαριασμούς, να ξαναπάει ο εργολάβος να κατασκευάσει, να πάει ο ελεγκτής να ελέγξει, να πάει ο πιστοποιητής να πιστοποιήσει τις δαπάνες, να πάει ο παππάς να ευλογήσει…..και τελειωμό να μην έχει). Το μονοπάτι των Καλαρρυτών θα μπορούσε ένας εμπειροτέχνης και γνώστης του αντικειμένου να το φτιάξει με 2-3 χιλιάδες ευρώ, δηλαδή με το 0,3 % του προϋπολογισμού που έφτιαξε ο «μελετητής». Έλεος!