Αρχική Καθορισμός τεχνικών προδιαγραφών χάραξης, σήμανσηςΆρθρο 03 – Χαρακτηριστικά ορειβατικών μονοπατιώνΣχόλιο του χρήστη Γιάννης Μιχαήλ | 12 Αυγούστου 2016, 14:16
Yπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
ΑΡΘΡΟ 3 Οι όροι «ορειβατικά – πεζοπορικά» και «ορειβατικά» που εναλλάσσονται, καθώς και η ανάγκη ξεχωριστού άρθρου για τα ορειβατικά μονοπάτια δημιουργεί ερωτήματα. Θεωρούμε ενδεικτικά πλέον κατάλληλο τον ορισμό «ορειβατικό μονοπάτι», όπως αναφέρεται στην ΥΑ του 2006: «Ορειβατικά μονοπάτια: Αυτά αναπτύσσονται στην περιοχή διακεκριμένου ορεινού όγκου και συνήθως ακολουθούν την πορεία πρόποδες → κορυφή (ή κορυφές) περνούν από ορεινά χωριά, ορειβατικά καταφύγια, αναρριχητικά πεδία και άλλα φυσικά αξιοθέατα και ελκυστικές διαδρομές. Χρησιμοποιούνται επίσης από ορειβάτες και εξασκούμενους πεζοπόρους για ημερήσιες ή και διήμερες εκδρομές με μια διανυκτέρευση σε τουριστικά καταλύματα ή ορειβατικά καταφύγια. Γενικά έχουν μεγάλο βαθμό δυσκολίας. Το μήκος τους, για τα ελληνικά δεδομένα, κυμαίνεται στα 20 με 30 χλμ. ή περισσότερο.» Πρόκειται για σημαντικές διαδρομές μεταξύ των οποίων ορισμένες με μεγάλη διεθνή απήχηση (π.χ. Όλυμπος) που η δημιουργία και διαχείρισή τους αποτελεί σημαντικό έργο των Δασικών Υπηρεσιών. Επίσης πρέπει να αναγνωρισθεί και η συμβολή των ορειβατικών συλλόγων που έχουν συμβάλει διαχρονικά στην διατήρηση και ανάδειξή τους όπως και στην τεχνική καταγραφή και τεκμηρίωση. Η Υ.Α. θα πρέπει θεσμικά να ισχυροποιήσει αυτή τη σχέση που αποτελεί έμπρακτο παράδειγμα της αναγκαιότητας στήριξης του τοπικού παράγοντα. Δεν είναι κατανοητή η ανάγκη ιεράρχησης σε πρωτεύοντα και δευτερεύοντα ορειβατικά μονοπάτια.