• Σχόλιο του χρήστη 'Γεώργιος Κότσιφας' | 9 Σεπτεμβρίου 2016, 10:06

    Στην παράγραφο 13 του άρθρου 84 αναφέρεται : ‘‘θεωρείται ότι οι στεγαστικές ανάγκες, εφ’ όσον το άθροισμα ……………… δεν υπερβαίνει τα 70τ.μ.’’ και στη συνέχεια δίνει κάποιες προσαυξήσεις για τα παιδιά. Ο περιορισμός αυτός – που ουσιαστικά χωρίζει ένα διαμέρισμα στα δύο ?! – και βασίζεται στο ‘‘θεωρείται’’ δεν έχει λογική ή τεχνική βάση. Ποια είναι τα λογικά αποδεκτά κριτήρια με βάση τα οποία προκύπτει το μέγεθος ‘‘70τ.μ.’’ ως όριο των στεγαστικών αναγκών. Επίσης εάν παρατηρήσουμε στο παράρτημα Α το φύλλο καταγραφής και τις διευκρινίσεις για τους συντελεστές του (3) – είδος χρήσης – θα δούμε ότι ο μειωτικός συντελεστής 0,4 για την κύρια και μοναδική κατοικία είναι μόνο για Τ.Ζ. >= 1000ευρώ και για μεγαλύτερη Τ.Ζ. γίνεται 0,6, ενώ για την άλλη κατοικία είναι 0,5 χωρίς τον περιορισμό στην Τ.Ζ. Αυτό δημιουργεί μια ακόμα αδικία για το ύψος του προστίμου της κύριας και μοναδικής κατοικίας. Προτείνω για την κύρια και μοναδική κατοικία: 1. ο περιορισμός των 70τ.μ. να καταργηθεί πλήρως διότι δημιουργεί δυσφορία απέναντι στον νόμο και απομάκρυνση από αυτόν. 2α. ο διαφορετικός συντελεστής λόγω της Τ.Ζ. να καταργηθεί ή 2β. το όριο της Τ.Ζ. 1000ευρώ να αυξηθεί π.χ. στα 2000ευρώ ή 2γ. να διαμορφωθούν περισσότερες βαθμίδες στην Τ.Ζ. για την εύρεση του συντελεστή Όσον αφορά την άλλη κατοικία η λογική διαμόρφωσης των συντελεστών να παρακολουθήσει αυτήν της κύριας και μοναδικής κατοικίας.