• Σχόλιο του χρήστη 'ΛΥΣΑΝΔΡΟΣ ΣΠΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ' | 11 Σεπτεμβρίου 2016, 18:26

    Ο διαχωρισμός του τιμολογίου σε σταθερό τέλος και μεταβλητό τέλος αντιστοιχεί συνήθως σε κατανομή του κόστους σε σταθερό, μη εξαρτώμενο από τον αριθμό των εξυπηρετούμενων καταναλωτών ή τον παραγόμενο όγκο νερού (διοικητικά έξοδα, μισθολόγιο, συντήρηση εγκαταστάσεων, ποιοτικός έλεγχος ) και σε μεταβλητό εξαρτώμενο από τις παραγόμενες ποσότητες (ηλεκτρική ενέργεια, χημικά κλπ.) Επειδή όμως το σταθερό κόστος είναι συνήθως το μεγαλύτερο τμήμα του κοστολογίου , μόνο ένα τμήμα αυτού αντιστοιχεί στο σταθερό τέλος του τιμολογίου. Το υπόλοιπο κατανέμεται στο μεταβλητό τέλος του τιμολογίου. Επισημαίνεται ότι είναι άδικη, παρ ότι συμφέρουσα τους παρόχους , η κατανομή μεγάλης ποσοστιαίας συμμετοχής του σταθερού τέλους στο σύνολο του τιμολογίου , ιδιαίτερα στους μικρούς καταναλωτές, γιατί αυξάνει υπέρμετρα την τιμή ανά μ3 νερού και αλλοιώνει την φιλοσοφία επιβολής προοδευτικά αυξανόμενης τιμολόγησης. Για τον λόγο αυτό το σταθερό τέλος ή θα πρέπει να αυξάνεται ανάλογα με το κλιμάκιο τιμολόγησης όντας χαμηλό στα πρώτα κλιμάκια ή να προσδιορίζεται εκ των προτέρων η μέγιστη ανεκτή ποσοστιαία συμμετοχή του σταθερού τέλους στο σύνολο του τιμολογίου. Σε κάθε περίπτωση η σημασία του μεταβλητού τέλους, δηλ. του τμήματος του εξαρτώμενου από την κατανάλωση ,στο σύνολο του τιμολογίου επιβάλλει τον περιοδικό έλεγχο της καλής λειτουργίας των υδρομετρητών , εκ των οποίων προσδιορίζονται οι ποσότητες της κατανάλωσης και όχι την συχνή αντικατάσταση αυτών με επιβάρυνση των χρηστών, όπως είναι η συνήθης και βολική πρακτική.