Yπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'ΒΟΥΤΣΙΝΑΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ' | 12 Σεπτεμβρίου 2016, 11:56

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Ένας νόμος πρέπει να καλύπτει το σύνολο του των πολιτών και να διέπετε από την κοινή λογική και να αποπνέει την αίσθηση του δικαίου. Αν δεν λαμβάνει υπόψη του το σύνολο των πολιτών ανεξαρτήτως κοινωνικής και οικονομικής θέσης και των αντικειμενικών δυνατοτήτων των πολιτών ο νόμος είναι άδικος. Ο υπό διαβούλευση νόμος, όπως και σχεδόν το σύνολο των νόμων τις μετά το 2008 περιόδου, αντιμετωπίζει με ισοπεδωτικό τρόπο τόσο τα κτίρια – κατασκευές όσο και για τους πολίτες – ιδιοκτήτες κατά συνέπεια ο νόμος είναι άδικος και εμπεριέχει ταξικά χαρακτηριστικά ( οι κοινωνικές και οικονομικές τάξεις όσο και αν θέλουν μερικοί εξακολουθούν να υπάρχουν). Ο νομοθέτης πρέπει να απαντήσει με πιστικό και αντικειμενικό τρόπο σε ερωτήματα όπως τα ακόλουθα. 1. Τι είναι κτίριο και πόσες κατηγορίες κτιρίων έχουμε ; Δηλαδή κατασκευές που τις περισσότερες φορές κατασκευάζει από μόνος του ένας πολίτης για να καλύψει στοιχειωδώς τις ανάγκες του και να κάνει ευκολότερη την ζωή του τι είναι; Για παράδειγμα ένα μικρό στέγαστρο για να προστατεύει τα ξύλα από την βροχή, ένα μικρό και απλοϊκό υπόστεγο για το τρακτέρ ή για κάποια μηχανήματα – παρελκόμενα, ένα στέγαστρο για τις «μπάλες» άχυρου ή σανού ή ένα κοτέτσι κλπ Με τον τρόπο που έχει συνταχθεί και δομηθεί ο υπό διαβούλευση νόμος, δηλαδή κατά την άποψη του νομοθέτη, οι αποθήκες μιας γεωργοκτηνοτροφικής μονάδας 100 ή 200 στρεμμάτων με τις κατασκευές ενός συνταξιούχου ή ενός φτωχού αγρότη με γή που πολλές φορές δεν ξεπερνά το 10 στρέμματα, είναι τις ίδιας κατηγορίας. Το καφενείο του χωριού με το καφέ μπας στο Κολονάκι είναι τις ίδιας κατηγορίας. Το αγροτόσπιτο με τον φούρνο, πρώτη και κύρια κατοικία, και η βίλα με το γκαζόν και το μπάρμπεκιου, παραθεριστική κατοικία, είναι τις ίδιας κατηγορίας. Το υπό διαβούλευση σχέδιο νόμου στο Άρθρο 21 προβλέπει τρις κατηγορίες και προφανώς σε αυτές περιλαμβάνει και τα απλά κτίσματα που ανέφερα και τόσα άλλα που παρέλειψα για οικονομία χρόνου. 2. Ο υπό διαβούλευση νόμος αναφέρεται ισοπεδωτικά στην ένια «ιδιοκτήτης» και αντιμετωπίζει όλους τους πολίτες με τον αυτό τρόπο Ο τραπεζίτης, ο χρηματιστής, ο έμπορας, ο υπάλληλος, ο αυτοαπασχολούμενος, εργάτης, ο αγρότης, συνταξιούχος κλπ κλπ κατά των νόμο έχουν όλοι τις ιδιες οικονομικές δυνατότητες. Ο εργάτης που κληρονόμησε ένα σπίτι 150 μ2 με τον επιχειρηματία, που και κληρονόμησε και αγόρασε ή κατασκεύασε κτίσματα, έχουν την ίδια οικονομική δυνατότητα να πληρώσουν τον Μηχανικό τον συμβολαιογράφο και τις άλλες κατηγορίες επαγγελματιών που προϋποθέτει ο νόμος προκειμένου να μεταβιβάσει ή να κληρονομήσω ή να γράψει στο παιδί του το βιός του. Ο νέος των 480 € του οποίου πέθανε ο πατέρας του τι θα κάνει;;; Ο νομοθέτης πρέπει να απαντήσει με σαφήνεια αν όλοι οι πολίτες έχουν δικαίωμα να έχουν ιδιοκτησία αν δικαιούνται να κληρονομήσουν το βιός του πατέρα και της μάνας τους ή αν αυτό αποτελεί προνόμιο μόνο των εύπορων τάξεων. Ο φαινομενικά τεχνοκρατικός χαρακτήρας του υπό διαβούλευση νόμου, ουσιαστικά οδηγεί στην δήμευση των μικρών ιδιοκτησιών και στην περεταίρω φτωχοποίηση μεγάλων κοινωνικών στρωμάτων και κατά συνέπια έχει σαφώς αντισυνταγματικό χαρακτήρα. Είναι σαφές ότι πρέπει να μπει τάξη τόσο στον τομέα του δομημένου περιβάλλοντος όσο και στον τομέα της προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος, είναι όμως σαφές ότι το βάρος της ευθύνης αφορά πρωτίστως τους αρμόδιους φορείς του κράτους, υπουργεία δήμους κλπ και ακολούθως τους πολίτες. Διότι είναι αρμοδιότητα των κρατικών φορέων να συντάξουν να σχεδιάσουν και να υλοποιήσουν τα σχέδια πόλεων και οικισμών. Γιατί είναι υποχρέωση και αρμοδιότητα των κρατικών φορέων να προσδιορίσουν τις χρήσεις γης με λειτουργικό τρόπο, σε εναρμόνιση με το φυσικό περιβάλλον και τις πραγματικές ανάγκες και δυνατότητες της κοινωνίας. Γιατί είναι υποχρέωση και αρμοδιότητα των κρατικών φορέων να υλοποιήσουν εγκαίρως τα απαραίτητα έργα υποδομής, δρόμους δίκτυα κλπ Πως είναι δυνατόν να θεωρούνται σήμερα αυθαίρετες μικρο-κατασκευές που στο παρελθόν δεν απαγορεύονταν ρητά, είδη κατασκευών που τόσο τα διάφορα υπουργεία οι δήμοι και άλλοι κρατικοί φορείς πραγματοποιούσαν και πραγματοποιούν χωρείς να έχουν τις σχετικές άδειες που απαιτούνται από τους εν ισχύ σήμερα νόμους. Για να γίνουν πιο κατανοητά τα πιο πάνω αναφερόμενα θα κάνω αναφορά σε μερικά κλασικά παραδείγματα: όλα τα δημόσια κτήρια των σεισμόπληκτων περιοχών της Ζακύνθου και της Κεφαλονιάς έχουν κατασκευαστεί χωρίς Οικ. Άδεια, οι περισσότερες πλατείες και δρόμοι των χωριών και των οικισμών της χώρας είναι αποτέλεσμα αυθαίρετων κατασκευών, μεγάλο μέρος των αναλυματικών τοίχων, των τάφρων, και γενικά μικρών τεχνικών έργων είναι αυθαίρετα και κατασκευαστήκαν για να καλύψουν άμεσες, πιεστικές και ουσιαστικές ανάγκες των δήμων και των κοινοτήτων της χώρας. Είναι γνωστό σε όλους ότι το πραγματικό κόστος μερικών κατασκευών είναι μικρότερο από το κόστος των μελετών και των αδειών που απαιτούνται, ενώ είναι επίσης πασίγνωστη η καθυστέρηση των διαδικασιών ή ακόμα και το παράλογο ορισμένων περιορισμών και απαιτήσεων του νομικού πλαισίου ή εκείνων που είναι αρμόδιοι για την χορήγηση των εγκρίσεων. Σε αυτό το πλαίσιο λειτουργούν ο Δήμος, ο Βιομήχανος ( αν υπάρχει πια ), ο Ξενοδόχος, ο βιοτέχνης αλλά και οι απλοί πολίτες υπάλληλοι, μισθωτοί, εργάτες, αγρότες, συνταξιούχοι κλπ κλπ Ο νόμος αντιμετωπίζει με τον ίδιο τρόπο την αισχροκέρδεια και την ανάγκη, την ασυδοσία (ο να μην περιορίζεται κάποιος από κάποιον ηθικό ή νομικό φραγμό ) και την άγνοια ( του τερατώδους νομικού πλαισίου που έχει δημιουργηθεί ). Ο συχωρεμένος ο Τριτσης για να καλύψει αυτή την αδυναμία των νόμων είχε εισαγάγει την ένια του κοινωνικού κριτηρίου. Μήπως θα έπρεπε και στην περίπτωση του εν λόγο νόμου να υπάρχουν και κοινωνικά κριτήρια;;;