Αρχική ΝΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΛΕΓΧΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΟΥ ΔΟΜΗΜΕΝΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣΆρθρο 94 Απαγόρευση υπαγωγής λόγω ανάκλησης ή ακύρωσης αδείαςΣχόλιο του χρήστη ΒΑΣΙΛΙΚΗ Κ. Ν. | 8 Οκτωβρίου 2016, 14:56
Yπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
Με την παράγραφο 3 του άρθρου 94 δίνεται μια κατ΄ οικονομία λύση σε ένα πρόβλημα που χρονίζει. Η διάταξη αποτελεί στοιχειώδη ανταπόκριση σε υποχρέωση της πολιτείας, επειδή με αυτή προβλέπεται τουλάχιστον η εξομοίωση των ανυπαίτιων ιδιοκτητών με όσους παρανόμησαν και κατασκεύασαν συνειδητά αυθαίρετες κατασκευές. Διαφορετικά, θα πρέπει να προβλεφθεί στον υπόψη νόμο οι πολίτες που δεν ευθύνονται αλλά καταστρέφονται από λάθη άλλων, να αποζημιώνονται σε τακτό χρονικό διάστημα (π.χ. ενός έτους) μετά την έκδοση της αμετάκλητης ακυρωτικής απόφασης και της κατάθεσης του σχετικού αιτήματος που θα προβλέπεται να γίνεται από το θιγόμενο ιδιοκτήτη. Η αποζημίωση θα πρέπει είτε να βαρύνει τον κρατικό προϋπολογισμό (δηλαδή στη σημερινή συγκυρία να δίνεται σε βάρος κοινωνικών, λειτουργικών και αναπτυξιακών δαπανών), είτε θα πρέπει να καταβάλλεται από τα αρμόδια όργανα ή πρόσωπα που ευθύνονται (??), δηλαδή που έχουν ελέγξει, εγκρίνει και εκδώσει τις σχετικές άδειες, έχουν εκδώσει αποφάσεις και εγκυκλίους που από την εφαρμογή τους προήλθαν ακυρώσεις αδειών κ.λπ. Έτσι οι θιγόμενοι ιδιοκτήτες θα μπορέσουν να καλύψουν τουλάχιστον τα έξοδα για να κατεδαφίσουν και να ανακατασκευάσουν το κτίριο ή να το προσαρμόσουν στην απόφαση, εφόσον είναι αυτό εφικτό. Επισημαίνεται ακόμη ότι δεν απαιτείται καμία πρόσθετη διαδικασία για τον καταλογισμό της υπαιτιότητας, επειδή στις σχετικές ακυρωτικές αποφάσεις του ΣτΕ προκύπτει σαφώς ο λόγος ακύρωσης και ο υπαίτιος της ακύρωσης. Όσον αφορά τα σχόλια όσων προτείνουν να αφαιρεθεί η διάταξη της παραγράφου 3 του άρθρου 94, με βάση το σκεπτικό της τήρησης του άρθρου 26 (Διάκριση των εξουσιών) του Συντάγματος και τις συνταγματικές υποχρεώσεις της Διοίκησης, καλό θα ήταν να προβληματισθούν όσοι τα διατυπώνουν αν με την πρότασή τους παράλληλα τηρούνται το άρθρο 4 (Ισότητα των Ελλήνων) και το άρθρο 17 (Προστασία της ιδιοκτησίας) του Συντάγματος και πως όλα αυτά συνδυάζονται. Σε κάθε περίπτωση, εάν υπάρχει κάποια ορθότερη, δικαιότερη και ρεαλιστική διαφορετική λύση για την επίλυση του προβλήματος αυτού, εκτός από την προβλεπόμενη στην παρ. 3 του άρθρου 90, θα ήταν καλό αυτή να διατυπωθεί, πράγμα που μέχρι σήμερα από τη διαβούλευση δεν προκύπτει.