Αρχική Ίδρυση Εθνικού Οργανισμού Εναλλακτικής Διαχείρισης Συσκευασιών και άλλων προϊόντωνΆρθρο 4Σχόλιο του χρήστη ΕΝΔΙΑΛΕ ΑΕ | 21 Οκτωβρίου 2016, 13:32
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΕΝΔΙΑΛΕ ΑΕ' | 21 Οκτωβρίου 2016, 13:32

    Άρθρο 4, Παράγραφοι 2 & 3 : Στις παραγράφους αυτές προβλέπεται η δυνατότητα στους ΟΤΑ Α’ Βαθμού και στους ΦΟΔΣΑ, παρ’ ότι δεν είναι Υπόχρεοι Διαχειριστές να μπορούν αφ’ ενός να συστήσουν ΣΣΕΔ και αφ’ ετέρου να δραστηριοποιούνται, ταυτόχρονα και παράλληλα, ως Συλλέκτες ή/και αξιοποιητές, σε αντίθεση με τα προβλεπόμενα της παρ. 7 του ιδίου άρθρου. Η συγκεκριμένη ρύθμιση έρχεται σε ευθεία αντίθεση με την έννοια της διευρυμένης ευθύνης παραγωγού (Extended Producer Responsibility) , στη οποία έχει προσαρμοσθεί η κοινοτική και ελληνική νομοθεσία. Πέραν τούτου καταστρατηγείται στην πράξη η έννοια της «κυκλικής οικονομίας» όσον αφορά την δυνατότητα των παραγωγών να ανακυκλώνουν τα απόβλητα τους και να τα εντάσσουν εκ νέου – με ίδιες δυνάμεις- στο ρεύμα της αγοράς. Πρόκειται στην ουσία για «τιμωρία» διαχειριστών και ΣΕΔ οι οποίοι έχουν επιτελέσει για δεκαετίες σημαντικότατο έργο στον τομέα της ανακύκλωσης και έχουν επιτύχει κορυφαία αποτελέσματα για λογαριασμό της χώρας μας σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Πέραν των παραπάνω, παραβιάζει την αρχή της αναλογικότητας κατά το κοινοτικό και κατά το εθνικό δίκαιο. Ειδικότερα: Ι. Το εθνικό και το κοινοτικό δίκαιο δεν εμποδίζουν τη θέσπιση εθνικών μέτρων, τα οποία αποσκοπούν στην αποτροπή του κινδύνου εμφάνισης πρακτικών ικανών να απειλήσουν τη διαφάνεια και να νοθεύσουν τον ανταγωνισμό. Τα μέτρα αυτά όμως θα πρέπει να είναι σύμφωνα με την αρχή της αναλογικότητας. ΙΙ. Σύμφωνα με την αρχή της αναλογικότητας, που αποτελεί γενική αρχή του εθνικού (ενδεικτικά ΣτΕ 289/2000) και του κοινοτικού δικαίου (βλ., ενδεικτικά, απόφαση της 14ης Δεκεμβρίου 2004, C-210/03, Swedish Match, Συλλογή 2004, σ. I-11893, σκέψη 47), τα μέτρα που λαμβάνονται χάριν εξυπηρέτησης ενός θεμιτού και αναγνωριζόμενου από το δίκαιο σκοπού, δεν πρέπει να βαίνουν πέραν του αναγκαίου μέτρου. ΙΙΙ. Εθνική διάταξη, όπως η υπό εξέταση, η οποία, κατά παραδοχή αμάχητου τεκμηρίου σύμφωνα με το οποίο η παρουσία, μεταξύ των μετόχων ή εταίρων φορέα ΣΣΕΔ προσώπων που έχουν και την ιδιότητα του μετόχου, του μέλους οργάνου διοίκησης ή του υπαλλήλου επιχείρησης η οποία εκτελεί εργασίες επεξεργασίας ή συλλογής και μεταφοράς αποβλήτων είναι αναπόφευκτα ικανή να αλλοιώσει τον ανταγωνισμό, καθιερώνει γενικό ασυμβίβαστο μεταξύ των ιδιοτήτων του μετόχου ή εταίρου φορέα ΣΣΕΔ και του μετόχου, του μέλους οργάνου διοίκησης ή του υπαλλήλου επιχείρησης η οποία εκτελεί εργασίες επεξεργασίας ή συλλογής και μεταφοράς αποβλήτων, χωρίς να τους παρέχει καμία δυνατότητα να (αντ)αποδείξουν, προς αντίκρουση τυχόν προβαλλομένων ισχυρισμών, π.χ., από ανταγωνιστή τους, ότι, στην περίπτωσή τους, δεν υφίσταται πραγματικός κίνδυνος νόθευσης του ανταγωνισμού, βαίνει πέραν του αναγκαίου μέτρου για την επίτευξη των προβαλλομένων στόχων της διαφάνειας και της ίσης μεταχείρισης και παραβιάζει την αρχή της αναλογικότητας (πρβλ. ΔΕΚ, Υπόθεση C-213/2007, “Βασικός μέτοχος, Μηχανική/ΕΣΡ”). Θα πρέπει κατά την γνώμη μας η ρύθμιση περί ασυμβιβάστου μεταξύ μετόχου ΣΕΔ και συλλέκτη / αξιοποιητή να αποσυρθεί. Φυσικά αυτό θα ισχύει μόνο σε περίπτωση που ο μέτοχος είναι υπόχρεος διαχειριστής.