Αρχική Ίδρυση Εθνικού Οργανισμού Εναλλακτικής Διαχείρισης Συσκευασιών και άλλων προϊόντωνΆρθρο 4Σχόλιο του χρήστη ΕΝΔΙΑΛΕ ΑΕ | 21 Οκτωβρίου 2016, 13:13
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΕΝΔΙΑΛΕ ΑΕ' | 21 Οκτωβρίου 2016, 13:13

    Άρθρο 4, Παράγραφος 6 : Ουσιαστικά η εφαρμογή της παραγράφου αυτής προδιαγράφει την δήμευση της περιουσίας των ΣΕΔ, όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται ΑΝΕΥ ανταλλάγματος από τον ΕΟΑΝ και παραχώρησή της ΔΩΡΕΑΝ σε ΟΤΑ ή ΚΕΔΕ ή ΦΟΔΣΑ. Εισάγει ανεπίτρεπτο περιορισμό των δικαιωμάτων της ιδιοκτησίας (άρ. 17 του Συντάγματος) και της περιουσίας (άρ. 1 του Πρώτου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου της ΕΣΔΑ). Ειδικότερα, σύμφωνα με το άρθρο 17 του Συντάγματος «1. Η ιδιοκτησία τελεί υπό την προστασία του Κράτους, τα δικαιώματα όμως που απορρέουν από αυτή δεν μπορούν να ασκούνται σε βάρος του γενικού συμφέροντος. 2. Κανένας δεν στερείται την ιδιοκτησία του, παρά μόνο για δημόσια ωφέλεια που έχει αποδειχθεί με τον προσήκοντα τρόπο, όταν και όπως ο νόμος ορίζει, και πάντοτε αφού προηγηθεί πλήρης αποζημίωση, που να ανταποκρίνεται στην αξία την οποία είχε το απαλλοτριούμενο κατά το χρόνο της συζήτησης στο δικαστήριο ...». Με βάση τα παραπάνω, η ολοκληρωτική στέρηση ενός περιουσιακού αντικειμένου / αντικειμένου ιδιοκτησίας, είναι συνταγματικώς ανεκτή μόνο υπό τις προϋποθέσεις της παρ. 2 του άρθρου 17, άλλως, αν δεν συντρέξουν δηλαδή οι όροι της αναγκαστικής απαλλοτρίωσης [πράξη αρμοδίου οργάνου για σκοπό δημόσιας ωφελείας προσηκόντως αποδεδειγμένης, κατά τη διαδικασία που ορίζει ο νόμος, και μόνο αφού προηγηθεί πλήρης αποζημίωση], κατ’ εξαίρεση μόνο με βάση άλλη διάταξη του Συντάγματος [π.χ. άρθρο 117 παρ. 2]. Εξάλλου γίνεται πλέον δεκτό ότι η συνταγματική προστασία της ιδιοκτησίας περιλαμβάνει τόσο τα εμπράγματα όσο και τα ενοχικά δικαιώματα [πρβλ. ΑΠ 40/1998]. Ενόψει των παραπάνω γίνεται δεκτό ως αυτονόητο, ότι η δήμευση [οριστική στέρηση χωρίς αντάλλαγμα] περιουσίας απαγορεύεται απολύτως από το Σύνταγμα. Σε πλήρη αρμονία με τα παραπάνω, και το άρθρο 1 παρ. 1 του Πρώτου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου ορίζει ότι κάθε φυσικό ή νομικό πρόσωπο δικαιούται σεβασμού της ιδιοκτησίας του: «Παν φυσικόν ή νομικόν πρόσωπον δικαιούται σεβασμού της περιουσίας του. Ουδείς δύναται να στερηθεί της ιδιοκτησίας αυτού ειμή δια λόγους δημοσίας ωφελείας και υπό τους προβλεπομένους, υπό του νόμου και των γενικών αρχών του διεθνούς δικαίου όρους». Η έννοια της περιουσίας, σύμφωνα με την νομολογία των οργάνων της ΕΣΔΑ είναι ευρύτατη, περιλαμβάνοντας κάθε ιδιωτικό περιουσιακό δικαίωμα, αλλά ακόμα και τα απλά οικονομικά συμφέροντα. Σύμφωνα με την ως άνω νομολογία, το δικαίωμα σεβασμού της περιουσίας συνεπάγεται ότι η στέρηση της περιουσίας υπόκειται στους ακόλουθους όρους/κανόνες [πρβλ. «Η πληρότητα της αποζημίωσης για τη στέρηση της ιδιοκτησίας και η ευρωπαϊκή σύμβαση για τα δικαιώματα του ανθρώπου», Κ. Χορομίδης, Περιοδικό Δίκη 2001] : (i) η στέρηση μπορεί να γίνει μόνο για λόγους δημόσιας ωφέλειας, με τους όρους του νόμου και των γενικών αρχών του διεθνούς δικαίου, (ii) H δυνατότητα στέρησης της περιουσίας με παρέμβαση του Kράτους, πρέπει να αποδίδει μια “εύλογη ισορροπία” (fair balance) του γενικού δημόσιου συμφέροντος και της προστασίας της περιουσίας των προσώπων. Tην ύπαρξη της ισορροπίας δικαιούται να ελέγχει το Δικαστήριο (βλ. §69 απόφαση Sporrong και Lonnroth). Για τους παραπάνω λόγους η συγκεκριμένη διάταξη θα πρέπει να απαλειφθεί