Αρχική Ίδρυση Εθνικού Οργανισμού Εναλλακτικής Διαχείρισης Συσκευασιών και άλλων προϊόντωνΆρθρο 12Σχόλιο του χρήστη Λευτέρης Κιοσές | 10 Νοεμβρίου 2016, 11:22
  • Σχόλιο του χρήστη 'Λευτέρης Κιοσές' | 10 Νοεμβρίου 2016, 11:22

    Σε σχέση με τα άρθρα 2§4 και 12§2, θα θέλαμε καταρχήν να σας γνωρίσουμε ότι οι επιχειρήσεις του λιανεμπορίου καταναλωτικών αγαθών και συγκεκριμένα του λιανεμπορίου τροφίμων έχουν να αντιμετωπίσουν και να διαχειριστούν μία μεγάλη πολυπλοκότητα και διαφορετικότητα προϊόντων – αντικειμένων, αλλά και συστημάτων. Συγκεκριμένα, ένα κατάστημα σουπερμάρκετ έχει άνω των 10.000 διαφορετικούς κωδικούς προϊόντων, ενώ μια αλυσίδα μπορεί να διαχειρίζεται άνω των 100.00 κωδικών, με διαφορετικά χαρακτηριστικά, οι οποίοι προέρχονται από εκατοντάδες ή και χιλιάδες διαφορετικούς προμηθευτές. Σε σχέση με το άρθρο 12§2 αναφέρεται ότι: «Οι διακινητές συσκευασμένων προϊόντων υποχρεούνται να μην διακινούν προϊόντα των οποίων οι παραγωγοί δεν είναι φορείς ΑΣΕΔ ή δεν έχουν ενταχθεί σε ΣΣΕΔ.». Πως όμως είναι δυνατόν μία επιχείρηση να φέρει ευθύνη για τους προμηθευτές της για κάτι τέτοιο, και αν όντως φέρει αυτή την ευθύνη πως μπορεί αποτελεσματικά να ενημερώνεται και να διασφαλίζεται για κάθε έναν από τους χιλιάδες προμηθευτές/παραγωγούς ότι αυτοί είναι φορείς ΑΣΕΔ ή ενταχθεί σε ΣΣΕΔ, και ότι παραμένουν ενταγμένοι σε αυτούς τους φορείς ανά πάσα χρονική στιγμή. Εάν π.χ. πάψει ένας προμηθευτής να είναι ενταγμένος σε ΣΣΕΔ, ενώ τα προϊόντα του είναι διαθέσιμα προς πώληση στα ράφια του καταστήματος, τι συμβαίνει σε αυτή την περίπτωση; Μία τέτοια διαδικασία θα προκαλέσει μεγάλη πολυπλοκότητα και κόστη, ενώ εν τέλει θεωρούμε ότι αυτός ο έλεγχος θα έπρεπε να είναι ευθύνη των ελεγκτικών μηχανισμών της πολιτείας. Επίσης με δεδομένη αυτή την πολυπλοκότητα, θεωρούμε υπερβολικά υψηλό το ύψος των προστίμων του άρθρου 20§ (τα οποία αναφέρονται και παρακάτω).