Αρχική Ίδρυση Εθνικού Οργανισμού Εναλλακτικής Διαχείρισης Συσκευασιών και άλλων προϊόντωνΆρθρο 4Σχόλιο του χρήστη Λύσσαρης Νίκος | 20 Νοεμβρίου 2016, 18:14
  • Σχόλιο του χρήστη 'Λύσσαρης Νίκος' | 20 Νοεμβρίου 2016, 18:14

    Άρθρο 4Α Γενικές παρατηρήσεις: 1) Ευελπιστώ πως αυτή την φορά θα δημοσιευθούν και θα παραμείνουν αυτούσια τα σχόλια και οι παρατηρήσεις μου, χωρίς λογοκρισίες και περαιτέρω αυθαίρετες ενέργειες που ήδη υπέστην με την απόσυρση όλων των προηγούμενων σχολίων μου επί του άρθρου 4 του σ/ν, τα οποία σε κόσμιο ύφος διατύπωσα. Η ηλεκτρονική «διαβούλευση» δεν γνωρίζω να προβλέπει ενέργειες αποκλεισμών, περιορισμών ύφους και έκτασης κειμένων κλπ ακόμη και όταν τα σχόλια δεν είναι αποδεκτά από τους αποδέκτες τους. Διαφορετικά, ανεξαρτήτως ουσίας και αποτελέσματος, δεν έχει κανένα απολύτως λόγο ύπαρξης κι αυτή ακόμα η νομοθετικά προβλεπόμενη «συμμετοχική» διαδικασία. 2) Από τις προηγούμενες εκδοχές του σχεδίου νόμου απαλείφθηκε-αποσύρθηκε το δεύτερο εδάφιο του σημείου 1 αυτών των εκδοχών το οποίο όριζε επ' ακριβώς: "1. ..... Στην περίπτωση λειτουργίας άνω των ενός ΣΣΕΔ για το ίδιο προιόν (ή συσκευασία), οι παραγωγοί ή διαχειριστές άλλων προιόντων, με την επιφύλαξη ειδικότερων ορισμών που ισχύουν σύμφωνα με την κείμενη νομοθεσία για τα άλλα προιόντα …. υποχρεούνται να συμμετέχουν μόνο σε ένα εκ των λειτουργούντων ΣΣΕΔ …..". Με την ως άνω όμως νέα διάταξη διαπιστώνω πως εγκαταλείπεται η προυπάρχουσα πρόβλεψη και δη το εδάφιο β' αυτής, η οποία ήταν απόλυτα προς τη σωστή κατεύθυνση και επανέρχεται το "θολό τοπίο" στο οποίο παρείχετο η δυνατότητα στους παραγωγούς να συμμετέχουν παράλληλα σε περισσότερα του ενός ΣΣΕΔ. Το καθεστώς αυτό δυστυχώς το τροφοδότησε η σκοπιμότητα η οποία εδράζεται στην αδόκιμη, αυθαίρετη και όλως εσφαλμένη ερμηνεία που ο Οργανισμός Ανακύκλωσης επίσημα δια σχετικού του εγγράφου έδιδε και είχε ως αποτέλεσμα με το δεδομένο της αντικειμενικής αδυναμίας διασταυρώσεων-επαληθεύσεων και ελέγχων, την εκτεταμένη εισφοροδιαφυγή εκ των ανεύθυνων υπόχρεων χρηματικής εισφοράς που σαφέστατα και υφίστανται. Επιβάλλεται λοιπόν η επάνοδος της σχετικής προβλέψεως, προκειμένου να ρυθμιστεί επιτέλους αυτή η κατάσταση και να μην παρέχεται η δυνατότητα υπάρξεως και πολλαπλασιασμού του φαινομένου της εισφοροαποφυγής και εν γένει της μη σύννομης διαχείρισης των αποβλήτων. Η αποκλειστικότητα της συνεργασίας μεταξύ υπόχρεου παραγωγού και ΣΕΔ δύναται κάλλιστα να λάβει τέλος με την απλή καταγγελία της υφιστάμενης συμβάσεως συνεργασίας, οπότε δεν υπάρχει δικαιολογητικός λόγος καθιέρωσης της παράλληλης συμμετοχής. Συνεπώς η παράλληλη συνεργασία παραγωγού με περισσότερα του ενός ΣΕΔ θα πρέπει δια της παρούσης νομοθετικής προβλέψεως να αποκλειστεί ρητά, καθότι ενθαρρύνει την μη ένταξη των αποβλήτων στην εναλλακτική διαχείριση, άλλως στην μη ορθή εκπλήρωση της υποχρέωσης περί σύννομης (εναλλακτικής) διαχείρισης των αποβλήτων. 3) Με τις προηγούμενες εκδοχές του άρθρου 4Α ορίζετο πως στο μετοχικό κεφάλαιο των ΣΣΕΔ που η νομική τους μορφή είναι ανώνυμη εταιρεία οι παραγωγοί ή διαχειριστές «συμμετέχουν άμεσα και όχι μέσω ενώσεων αυτών ή νέων μορφών τρίτων εταιρειών που συστήνουν για τον σκοπό αυτό». Με την συγκεκριμένη όμως νέα διάταξη απαλείφθηκε η ανωτέρω σημαντική ρύθμιση. Χρήζει άμεσης επαναφοράς και επαναδιατύπωσης της αποσυρθείσας διάταξης με την προσθήκη-διευκρίνηση πως στην μετοχική σύνθεση των ΣΣΕΔ συμμετέχουν άμεσα και προσωπικά οι παραγωγοί ή οι διαχειριστές και όχι μέσω τρίτων που λειτουργούν κατ’ εξουσιοδότηση του παραγωγού. Και τούτο διότι δυστυχώς παρατηρείται το μη σύννομο φαινόμενο να αδειοδοτούνται και να λειτουργούν ΣΣΕΔ στην μετοχική σύνθεση των οποίων μετέχουν και ο παραγωγός και παράλληλα και οι τρίτοι που αυτός εξουσιοδοτεί να μετέχουν για λογαριασμό του! Αρθ. 4Α, παρ. 2. «Μέτοχοι ή εταίροι φορέα ΣΣΕΔ επιτρέπεται να είναι αποκλειστικά: α) …. και γ) κατ’ εξαίρεση ο ΕΟΑΝ …» Σχόλιο: Η μετοχική-εταιρική ιδιότητα σε ΣΣΕΔ που έστω και κατ’ εξαίρεση επιφυλάσσει το παρόν σχέδιο νόμου στον ΕΟΑΝ είναι εντελώς απαράδεκτη διότι αντίκειται σε αυτήν καθεαυτήν την νομιμότητα. Είναι δυνατόν η εποπτική αρχή να μετέχει στην σύνθεση του-ων ΣΣΕΔ που εποπτεύει; Και ελέγχων και ελεγχόμενος; Υπάρχουν πολλές λύσεις και ορθότερες, αλλά και σύννομες, προς κάλυψη των ασυμβιβάστων και των κωλυμάτων της παραγράφου 6 του ιδίου άρθρου, που επιδιώκει, αστόχως βέβαια, να «θεραπεύσει» το παρόν σχέδιο νόμου. Θα πρέπει λοιπόν να απαλειφθεί πλήρως η συγκεκριμένη πρόβλεψη. Αρθ. 4Α, παρ 3. Η καθιέρωση του ασυμβιβάστου της παραγράφου 3 είναι απόλυτα ορθή, διότι κατυχυρώνει την μη νόθευση του ανταγωνισμού, μέσω της απαγόρευσης των παράλληλων ιδιοτήτων που συχνά υφίστανται. Η συμμετοχή στην μετοχική-εταιρική σύνθεση ή στην σύνθεση του οργάνων διοίκησης του ΣΣΕΔ, επιχειρήσεων που εμπλέκονται με την επεξεργασία ή την συλλογή και μεταφορά αποβλήτων, σαφέστατα και συνιστά σύγκρουση συμφερόντων η οποία οδηγεί σε στρεβλώσεις και παραβιάσεις του ανταγωνισμού. Με την συγκεκριμένη διάταξη τίθεται τέλος στα απαράδεκτα φαινόμενα τα εν λόγω πρόσωπα με τις συγκεκριμένες ιδιότητες (συλλέκτη-μεταφορέα, ανακυκλωτή), να χειραγωγούν την αγορά, να δημιουργούν εμπόδια στο εμπόριο και να προβαίνουν σε στρεβλώσεις και νόθευση του ανταγωνισμού, όπως εντόπισε και η έκθεση ελέγχου στον ΕΟΑΝ του Γενικού Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης (ΓΕΔΔ). Αρθ. 4Α, παρ. 4. «Απαγορεύεται η κατοχή μετοχών ή μεριδίων φορέα ΣΣΕΔ από πρόσωπα που: α) … έχει κινηθεί σε βάρος τους διαδικασία κήρυξης σε πτώχευση, εκκαθάρισης…». Σχόλιο: Η ανωτέρω αναφορά της νέας διάταξης θα πρέπει να αναμορφωθεί καθόσον η διαδικασία κήρυξης σε πτώχευση κινείται με την κατάθεσης της σχετικής αίτησης (ανεξαρτήτου βασιμότητας αυτής) και μόνο, οπότε δεν μπορεί η υποβολή τέτοιας αίτησης να αποτελεί κώλυμα κατοχής μετοχών ή μεριδίων ΣΣΕΔ. Η κήρυξη σε πτώχευση και όχι η κατάθεση σχετικής αίτησης να είναι το κώλυμα. Επιπροσθέτως ως κώλυμα συμμετοχής στην μετοχική σύνθεση ή στο Δ.Σ. ή άλλου οργάνου διοίκησης του ΣΣΕΔ, θα ήταν σκόπιμο αντί της αμετάκλητης καταδικαστικής ποινικής αποφάσεως για αδίκημα της παρ. 1 άρθ. 37 του ν. 4042/2012 ή του άρθ. 28 του ν. 1650/1986, να τεθεί η πράξη βεβαίωση παράβασης με τις παραβάσεις της περιβαλλοντικής νομοθεσίας, προερχόμενη από σχετική έκθεση ελέγχου του αρμοδίων ελεγκτικών αρχών. Και τούτο διότι παρατηρούνται κατά κόρον φαινόμενα διαπιστωμένων βαρύτατων περιβαλλοντικών παραβάσεων να μένουν ατιμώρητα από τα αρμόδια ποινικά δικαστήρια, διότι το Δημόσιο δια των αρμοδίων οργάνων του δεν παρίσταται ως πολιτική αγωγή, με αποτέλεσμα οι κατηγορίες να μένουν κυριολεκτικά ανυποστήρικτες. Κατ’ αυτόν τον τρόπο οι διαπιστωμένα με εκθέσεις αρμοδίων αρχών παραβάτες, συνεχίζουν να μετέχουν απτόητοι στην μετοχική σύνθεση, στο Δ.Σ. ή στα λοιπά όργανα διοίκησης του ΣΣΕΔ. Αρθ. 4Α, παρ. 5. Η ορθή για τους παραπάνω λόγους (βλ. σχόλια παρ. 3) επέκταση του ασυμβιβάστου της παρ. 3 και των απαγορεύσεων-κωλυμάτων της παρ. 4 περιπτ. β΄, σε σύζυγο και στα αναφερόμενα συγγενικά πρόσωπα θα πρέπει απαραίτητα να επεκταθεί και στα παρένθετα πρόσωπα, κάτι που προέβλεπαν οι προηγούμενες εκδοχές του σχεδίου νόμου αλλά ατυχώς αποσύρθηκε με την παρούσα διάταξη. Αρθ. 4Α, παρ. 6. Η προβλεπόμενη στην εν λόγω παράγραφο περιέλευση στην κυριότητα του ΕΟΑΝ και μάλιστα άνευ ανταλλάγματος των μετοχών ή μεριδίων, εφόσον συντρέξουν τα ασυμβίβαστα της παρ. 3 και τα κωλύματα της παρ. 4, είναι εντελώς παράνομη. Το προκλητικά παράνομο της διατάξεως επιτείνεται και από την ερμηνευτική προσεγγισή της, σύμφωνα με την οποία προβλέπεται η από τον ΕΟΑΝ μεταβίβαση με αντάλλαγμα, των περιελθόντων σ’ αυτόν (ΕΟΑΝ) άνευ ανταλλάγματος μετοχών ή μεριδίων. Ως εκ τούτου θα πρέπει να αποσυρθεί άμεσα, ως μη σύννομη. Αρθ. 4Α, παρ. 7. «Οι φορείς ΣΣΕΔ απαγορεύεται να εκτελούν εργασίες εναλλακτικής διαχείρισης…». Σχόλιο: Η ανωτέρω απαγόρευση, πρακτικά η απαγόρευση συλλογής και μεταφοράς αποβλήτων, είναι εντελώς άστοχη, μη σύννομη και περιβαλλοντικά άκρως επικίνδυνη. Ειδικότερα η εκτέλεση των εργασιών συλλογής-μεταφοράς του επικίνδυνου αποβλήτου των συσσωρευτών οχημάτων και βιομηχανίας που κατόπιν σχετικής νομίμου αδειοδοτήσεως χορηγήθηκε σε ΣΣΕΔ το πρώτον το 2004 και ανανεώνεται έκτοτε και εκτελούνται με απόλυτα ορθό και υπεύθυνο τρόπο, αποτελεί επιβεβλημένο έργο, η μη εκτέλεση του οποίου θα έπρεπε να επισύρει αυστηρότατες κυρώσεις και όχι το αντίθετο που δυστυχώς συμβαίνει, να επιχειρείται δηλαδή να τεθούν φραγμοί και περιορισμοί μέσω ανυπόστατων και ανίσχυρων διοικητικών πράξεων, καθώς και απαγορεύσεις μέσω της παρούσας νέας διάταξης. Και τούτο με το δεδομένο πως ως άπαντες γνωρίζουν η μέγιστη πλειοψηφία του επικίνδυνου αποβλήτου των συσσωρευτών και δη τα 2/3 αυτού, είτε δεν συλλέγεται είτε δεν συλλέγεται νόμιμα και διαχειρίζεται παράνομα, με τεράστιες επιπτώσεις για το περιβάλλον. Αποδεδειγμένα λοιπόν οι ιδιώτες συλλέκτες του επικίνδυνου αποβλήτου των συσσωρευτών αδυνατούν να συλλέξουν το απόβλητο και εκ τούτου είναι επιεικώς απαράδεκτη και εκθέτει τους συντάκτες της, η απαγόρευση που προβλέπεται με την νέα διάταξη, χρήζουσα άμεσης απόσυρσης. Ο δικαιολογητικός λόγος θέσπισης της απαγορεύσεως των εργασιών εναλλακτικής διαχείρισης εκ των ΣΣΕΔ βασίζεται σε εσφαλμένη ερμηνεία και χαρακτηρισμό των διαχειριστικών πράξεων που μεσολαβούν από την απόρριψη του αποβλήτου από τον χρήστη-κύριο αυτού μέχρι την παράδοσή του στην επιχείρηση ανακύκλωσης, ως εμπορία και το καταβαλλόμενο ποσό προς τους ενδιάμεσους κατόχους του αποβλήτου (συνεργείο, συλέκτης-μεταφορέας, ΣΣΕΔ, ανακυκλωτής) ως αντίτιμο πωλήσεως. Οι προηγούμενες λοιπόν εκδοχές του σχεδίου νόμου προέβλεπαν την απαγόρευση της εμπορίας από τα ΣΣΕΔ. Η παρούσα νέα εκδοχή απάλειψε την απαγόρευση της εμπορίας, αλλά εμένει στην απαγόρευση εκτέλεσης εργασιών εναλλακτικής διαχείρισης από τα ΣΣΕΔ. Βασικό καταρχήν είναι να ληφθεί πρόνοια και να υπάρξει διαχωρισμός σχετικά με τα απόβλητα που έχουν εμπορική-οικονομική αξία, σε σχέση με αυτά που δεν έχουν. Προς πλήρη αντίληψη των διαχειριστικών πράξεων που μεσολαβούν από την απόρριψη του αποβλήτου από τον χρήστη του μέχρι την παράδοσή του στην επιχείρηση ανακύκλωσης, παραθέτω τις διαχειριστικές πράξεις που αφορούν το έχων εμπορική αξία επικίνδυνο απόβλητο των συσσωρευτών. Ο παραγωγός (εισαγωγέας) του συσσωρευτή μεταβιβάζει στον αγοραστή την κυριότητα είτε ως μεμονωμένου προιόντος, είτε ενσωματωμένου λ.χ. σε αυτοκίνητο. Ο αγοραστής, με την μετάβασή του στο συνεργείο για αλλαγή μπαταρίας δηλώνει, ρητώς ή σιωπηρώς, την πρόθεσή του να την απορρίψει, οπότε αυτή καθίσταται κατά τον Αστικό Κώδικα αδέσποτο, δηλαδή απόβλητο κατά τους ορισμούς της σχετικής ενωσιακής νομοθεσίας περί αποβλήτων. Το συνεργείο δεν καθίσταται κύριος αυτού ούτε δια δωρεάς ούτε δια πωλήσεως, αφού το απόβλητο ως αδέσποτο δεν μπορεί να μεταβιβαστεί, έχει όμως από τον νόμο υποχρέωση, εντός ευλόγου χρόνου, να παραδώσει τούτο στον αρμόδιο φορέα συλλογής. Ο φορέας συλλογής καθίσταται και αυτός απλός κάτοχος και όχι κύριος και το ίδιο και η επιχείρηση ανακύκλωσης η οποία παραλαμβάνει τα απόβλητα από τον φορέα συλλογής είναι κάτοχος επιφορτισμένη με την επεξεργασία τους και μόνο εάν μετά το πέρας της επεξεργασίας προκύψουν νέα προιόντα από την ανακύκλωση αποκτά κυριότητα επ’ αυτών (νέων προιόντων), τα οποία μπορεί πλέον να εμπορευθεί. Έτσι το εύλογο συμπέρασμα στο οποίο καταλήγουμε είναι ότι είναι αδύνατη η μεταβίβαση του αποβλήτου [ με την νομική έννοια της πώλησης ] διότι μόνο ο κύριος έχει δικαίωμα μεταβίβασης [ πώλησης ] του πράγματος. Όλοι οι ενδιάμεσοι [ συνεργείο- συλλέκτης –ΣΣΕΔ – ανακυκλωτής ] ενεργούν ως απλοί κάτοχοι του αποβλήτου και η κατοχή αυτή διέπεται από αυστηρούς περιβαλλοντικούς κανόνες [σχετικά με την συσκευασία, την μεταφορά, τους χρόνους παράδοσης κ.λ.π.] . Αντίθετη εκδοχή όπως αυτή που έχουν υιοθετήσει οι αρμόδιοι, παραβλέπει το γεγονός ότι στον ίδιο το νομοθετικό ορισμό του αποβλήτου («ότι ο κάτοχος απορρίπτει ή προτίθεται ή υποχρεούται να απορρίψει») εννοείται η απουσία ιδιοκτήτου αυτού και, κατά συνέπεια, είναι αδύνατη μεταβίβασή του (κατά την γενική αρχή του δικαίου «ουδείς δύναται μετάγειν πλέον ου έχει δικαιώματος»). Όλοι φυσικά οι παραπάνω αναφερόμενοι κάτοχοι του αποβλήτου εκτελούν μία εργασία, η οποία αποτελεί υπηρεσία και φυσικά οφείλουν να αμοιφθούν για την παροχή αυτής. Αντίστοιχα και το ΣΣΕΔ – δεν καθίσταται κύριος των αποβλήτων – αλλά εκτελεί υπηρεσία. Η αβασάνιστη και νομικά ολότελα εσφαλμένη καθιέρωση εκ των αρμοδίων της αγοραπωλησίας και όχι ως ορθότερο, της παροχής υπηρεσίας, έχει οδηγήσει σε αδιέξοδο την εναλλακτική διαχείριση των αποβλήτων, διότι αναδεικνύει ως βασικό κριτήριο την εμπορική αξία των αποβλήτων και ειδικότερα για τα απόβλητα που έχουν αξία, για τις επιχειρήσεις συλλογής και ανακύκλωσης και με τον τρόπο αυτό μεταθέτουν το βάρος της μέριμνας της Πολιτείας, από την προστασία του περιβάλλοντος, στον έλεγχο της αγοράς. Βάσει αυτής της καταφανέστατα εσφαλμένης ερμηνείας εκδίδονται οι εξίσου εσφαλμένες και νομικά αστήρικτες κρίσεις περί δήθεν διενέργειας ανταγωνισμού, αλλά και η παρούσα απαγόρευση εκτέλεσης εργασιών εναλλακτικής διαχείρισης εκ των ΣΣΕΔ. Επιβάλλεται λοιπόν η υιοθέτηση της νομικά εμπεριστατωμένης άποψης πως από την απόρριψη του αποβλήτου από τον αρχικό κύριο, μέχρι και την παραγωγή του ανακυκλωμένου νέου προιόντος, ουδείς καθίσταται κύριος του αποβλήτου κι επομένως όλες οι σχετικές μ’ αυτό πράξεις αποτελούν παροχή υπηρεσίας. Η άποψη αυτή βρίσκει πλήρες έρεισμα τόσο στο πνεύμα όσο και στο γράμμα της νομοθεσίας περί αποβλήτων και είναι πράγματι η μόνη συμβατή όχι μόνο με τον επιδιωκόμενο σκοπό της, δηλαδή την ταχεία και αποτελεσματική ανακύκλωση, αλλά και με όλο το πλέγμα του αστικού, εμπορικού, φορολογικού και δημοσίου δικαίου. Επομένως, πρωταρχικώς για τον λόγο αυτό, επειδή τα ΣΣΕΔ με τις σχετικές πράξεις δεν διενεργούν πώληση αποβλήτων, αλλά παροχή υπηρεσίας, δεν μπορεί να έχει θέση η εμπορία και κατ’ επέκταση η απαγόρευση εργασιών εναλλακτικής διαχείρισης, ήτοι η απαγόρευση της συλλογής και μεταφοράς αποβλήτων. Η παροχή υπηρεσίας, αντί της πώλησης και κατ’ επέκταση της εμπορίας, θα πρέπει επιτέλους να επανέλθει στην διαχείριση των αποβλήτων. Η απαιτούμενη νομική αυτή εναρμόνιση των διαχειριστικών πράξεων του αποβλήτου αποκλείει και τα τεθέντα ζητήματα περί εμποδίων στο εμπόριο και περί στρεβλώσεων του ανταγωνισμού, υφιστάμενα μόνο στην περίπτωση πώλησης και όχι όταν οι διενεργούμενες πράξεις διαχείρισης του αποβλήτου αποτελούν παροχή υπηρεσίας. Επιπλέον ιδιαίτερα όσον αφορά την διαχείριση επικινδύνων αποβλήτων των οποίων η πλειοψηφία αποδεδειγμένα και διαπιστωμένα δεν διαχειρίζεται σύννομα, είναι εντελώς παράνομο, μέσω των παρερμηνειών και εφευρημάτων που προανέφερα, να εμποδίζεται η σύννομη διαχείρισή τους. Και τούτο ενώ ακόμη είναι πολύ νωπή η πρόσφατη καταδίκη της χώρας για την μη ορθή και σύννομη διαχείριση των επικινδύνων αποβλήτων. Κατά συνέπεια προς αποφυγή επαναλήψεως παραπομπών και νέων τιμωριών, αλλά και αναζήτησης ευθυνών, είναι πρωταρχικής σημασίας η ερμηνεία κατά το ορθότερο της νομοθεσίας και η άμεση άρση της απαγόρευσης μη άσκησης εργασιών εναλλακτικής διαχείρισης, επί σκοπώ αντί των εμποδίων μέσω απαγορεύσεων, να διευκολυνθεί η ανεμπόδιστη εκτέλεση των εργασιών εναλλακτικής διαχείρισης, ιδιαίτερα όταν αφορούν επικίνδυνα απόβλητα, η πλειοψηφία των οποίων δεν διαχειρίζεται σύννομα, με τεράστιες δυσμενείς επιπτώσεις για το περιβάλλον και την δημόσια υγεία. Η πρόβλεψη της διατάξεως να επιτρέπεται η εκτέλεση εργασιών κατόπιν έγκρισης του ΕΟΑΝ, μόνο σε περιπτώσεις που εξαιτίας έλειψης επιχειρηματικού ενδιαφέροντος καθίσταται αδύνατη η συλλογή-μεταφορά, όχι μόνο δεν θεραπεύει και δεν επιλύει το πρόβλημα, αλλά το διαιωνίζει και συνάμα καταδεικνύει την αφετηρία και την γενεσιουργό αιτία του προβλήματος και που ως προανεφέρθη οφείλεται στην παραβίαση και στρέβλωση βασικότατων νομικών εννοιών. Η ορθή ερμηνεία και εφαρμογή του Νόμου άνευ στρεβλώσεων και παρερμηνειών, η επάνοδος δηλαδή στην νομιμότητα, είναι η μόνη λύση αντιμετωπίσεως του προβλήματος της ορθής διαχειρίσεως των αποβλήτων, υπό την προυπόθεση βέβαια αυτό να είναι το ζητούμενο. Αρθ. 4Α, παρ. 13: «… Το διοικητικό κόστος λειτουργίας των ΣΣΕΔ, δεν επιτρέπεται να υπερβαίνει το 10% των εσόδων του φορέα ΣΣΕΔ από εισφορές, μέσα στην ίδια χρήση, …». Σχόλιο: πρόκειται σαφέστατα για δραστικό περιορισμό του διοικητικού κόστους και με το δεδομένο δε πως ως διοικητικό κόστος θεωρείται το αναφερόμενο στην διάταξη κόστος μισθοδοσίας, η αποζημίωση μελών του ΔΣ, τα μισθώματα και τα κοινόχρηστα, τα αναλώσιμα και τα έξοδα υποδοχής και φιλοξενίας, καθώς και τα έξοδα υπηρεσιών, όπου ενδεικτικά και ουχί περιοριστικά αναφέρονται κάποιες εξ αυτών (… όπως οι υπηρεσίες λογιστικής υποστήριξης, οι νομικές και συμβουλευτικές υπηρεσίες, η φύλαξη και ο καθαρισμός…), διερωτόμαι πραγματικά πως είναι δυνατόν να λειτουργήσει ένα ΣΣΕΔ και ειδικότερα ένα ΣΣΕΔ συσσωρευτών και να επιτελέσει τα εκ του νόμου ανατεθιμένα σ’ αυτό καθήκοντα και υποχρεώσεις με την οικονομική ασφυξία στην οποία οδηγείται εκ της παρούσης διατάξεως. Επί του πρακτέου λοιπόν και για όσον αφορά ειδικότερα το ΣΣΕΔ ΣΥΔΕΣΥΣ το οποίο διαχειρίζεται το επικίνδυνο απόβλητο των συσσωρευτών, καλείται να προβεί στην κάλυψη των ανωτέρω ενδεικτικώς αναφερομένων, αλλά και στην (μη αναφερόμενη, πλην όμως οφειλόμενη) απόδοση στον ΕΟΑΝ της εισφοράς του αρθ. 24 παρ. 8 εδ. ια κλπ υποχρεώσεων, μόλις με το ποσό των (220.000 χρηματικές εισφορές έτους 2015Χ10%=) 22.000 ευρώ! Επιχειρείται η περιστολή των λειτουργικών των ΣΣΕΔ με μια οριζόντια αντίληψη, άνευ δηλαδή λήψης υπόψη ουδεμίας παραμέτρου είτε οικονομικής, παραγόμενου έργου, ιδιαιτεροτήτων διαχειριζόμενου αποβλήτου, χαρακτηρισμού του σε επικίνδυνο ή μη, λειτουργία περισσότερων του ενός ΣΣΕΔ για το ίδιο ρεύμα αποβλήτων κλπ. Προς κατανόηση της εσφαλμένης οριζόντιας αντίληψης περί της ποσοστιαίας περιστολής των λειτουργικών των ΣΣΕΔ, παραθέτω προς σύγκριση ενδεικτικά τα κάτωθι: Το ΣΣΕΔ συσσωρευτών ΣΥΔΕΣΥΣ, καλείται να ανταποκριθεί στα υψηλότατα κόστη που προυποθέτει η περιβαλλοντικά ορθή διαχείριση του συγκεκριμένου επικίνδυνου αποβλήτου των συσσωρευτών, μόλις με το ποσό των 22.000 ευρώ. Το ΣΣΕΔ ECOELASTIKA στο οποίο με στοιχεία του έτους 2014 οι χρηματικές εισφορές του ανήλθαν στο ποσό των 5.747.663 ευρώ, ήτοι (5.747.663Χ10%=) 574.766,3 ευρώ, καλείται με το συγκεκριμένο ποσό, σύμφωνα με την νέα διάταξη, να καλύψει το διοικητικό κόστος λειτουργίας του. Το ΣΣΕΔ ΕΑΕΑ στο οποίο με στοιχεία του έτους 2014 οι χρηματικές εισφορές του ανήλθαν στο ποσό των 20.641.550 ευρώ, ήτοι (20.641.550Χ10%=) 2.064.155 ευρώ, καλείται σύμφωνα με την νέα διάταξη να καλύψει με το εν λόγω ποσό το διοικητικό κόστος λειτουργίας του. Το ΣΣΕΔ ΑΦΗΣ στο οποίο με στοιχεία του έτους 2014 οι χρηματικές εισφορές του ανήλθαν στο ποσό των 1.392.364 ευρώ, ήτοι (1.392.364Χ10%=) 139.236 ευρώ ως διοικητικό κόστος λειτουργίας με την νέα διάταξη. Το ΣΣΕΔ ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗ ΣΥΚΕΥΩΝ στο οποίο με στοιχεία του έτους 2014 οι χρηματικές εισφορές του ανήλθαν στο ποσό των 22.664.379 ευρώ, ήτοι (22.664.379Χ10%=) 2.266.438 ευρώ, επιτρεπόμενο ποσό διοικητικού κόστους λειτουργίας του, σύμφωνα με την νέα διάταξη. Εκ των ανωτέρω προκύπτει πως η αντιμετώπιση των περιστολών με την λογική που αναφέρει η νέα διάταξη, με τις ανισότητες που τούτη επιφέρει, δημιουργεί ΣΣΕΔ δύο «ταχυτήτων». Αυτά που σύμφωνα με τα παραπάνω δεν θίγονται ως προς το διοικητικό κόστος και δύνανται να συνεχίσουν απρόσκοπτα την λειτουργία τους και αυτά όπως είναι το ΣΣΕΔ ΣΥΔΕΣΥΣ, που δεν στηρίζουν την λειτουργία τους ούτε σε στοιχεία που αποτυπώνονται στον ισολογισμό τους με διάφορα λογιστικά «τρυκ», ούτε σε «δανεισμό» εργαζομένων από επιχείρηση που συμμετέχει στο ΣΣΕΔ και έχει κομβικό ρόλο σ’ αυτό, ούτε βασίζονται σε «δωρεάν» εργασιακή απασχόληση, ούτε στεγάζονται σε χώρους που τους έχουν παραχωρηθεί «δωρεάν» και παραλλήλως δεν αποτελούν ΣΣΕΔ «σφραγίδα», αλλά αντιθέτως επιτελούν με την μέγιστη δυνατή υπευθυνότητα, τον οργανωτικό και καταγραφικό τους ρόλο, τα οποία αν μη τι άλλο θα έπρεπε να είναι ουσιαστικά και να ενδιαφέρουν, είναι πασιφανές πως πλέον καθίσταται εντελώς ανέφικτη η λειτουργία τους. Βέβαια αν προτεραιότητα είναι η περιστολή του κόστους και μόνο, χωρίς να ενδιαφέρει η περιβαλλοντικά ορθή διαχείριση ιδιαίτερα των επικίνδυνων αποβλήτων και δη αυτού των συσσωρευτών, περιορίζοντας τον ρόλο και την δράση των ΣΣΕΔ, καθιστώντας τα, κατ’ αντιδιαστολή των επιταγών της εγχώριας και ενωσιακής νομοθεσίας, αλλά και των πρακτικών της ΕΕ, απλά ως καταγραφικά στοιχείων και αριθμών, τα οποία θα διακινούνται μέσω εκθέσεων, θα υποβάλλονται αρμοδίως και οι πάντες θα είναι ευτυχείς για την ευημερία των αριθμών, τότε ίσως δεν μένει τίποτε άλλο παρά ενταχθεί και το ΣΣΕΔ ΣΥΔΕΣΥΣ στα υφιστάμενα ΣΣΕΔ σφραγίδα. Σαφέστατα όμως στην περίπτωση αυτή θα πρέπει ο καθής να είναι έτοιμος να αναλάβει τις ευθύνες του οι οποίες προκύπτουν από την έκδηλη παραβίαση της νομοθεσίας και της Αρχής της Διευρυμένης Ευθύνης του Παραγωγού. Στην περίπτωση όμως που ως επιτάσει η νομοθεσία η προτεραιότητα είναι η περιβαλλοντικά ορθή διαχείριση του επικίνδυνου αποβλήτου, τα οριζόντια όρια που θέτει η παρούσα διάταξη, άπτονται κυριολεκτικά της βιωσιμότητας του ΣΣΕΔ και ως εκ τούτου θα πρέπει να αποσυρθεί η εν λόγω διάταξη, διότι άλλο είναι ο έλεγχος του διοικητικού κόστους λειτουργίας των ΣΣΕΔ, ο οποίος είναι πάντα αποδεκτός και ευπρόσδεκτος και άλλο η άνευ κριτηρίων θέσπιση απαγορευτικών ορίων λειτουργίας τους και επιτέλεσης του θεσμικά προβλεπόμενου ρόλου τους. Δόκιμος φρονώ πως είναι και ο παραλληλισμός με το διοικητικό κόστος (πέραν της μισθοδοσίας) του (υποστελεχωμένου) Οργανισμού, για το οποίο όμως δεν διαπιστώνω καμία απολύτως προσπάθεια περιστολών, παρά το γεγονός πως όπως ήδη ανεφέρθη ο Γενικός Επιθεωρητής Δημόσιας Διοίκησης κατά τον σχετικά πρόσφατο έλεγχό του στον ΕΟΑΝ διαπίστωσε πως «για θέματα λειτουργίας που του Οργανισμού και έχουν οικονομικές συνέπειες, δεν συμβαδίζουν με τα ισχύοντα στον λοιπό Δημόσιο Τομέα, με την παρούσα οικονομική κατάσταση της χώρας και την ανάγκη περιστολής κάθε αναγκαίας δαπάνης από τους φορείς του Δημοσίου», αναγκαζόμενος να ζητήσει την «αποφυγή λήψης αποφάσεων οικονομικού χαρακτήρα που δεν συμβαδίζουν με τα λοιπά ισχύοντα στο Δημόσιο Τομέα». Η μνεία της νέας διάταξης περί αποκλίσεων από το ποσοστό του 10% κατόπιν ειδικής αιτιολόγησης και σχετικής απόφασης του ΔΣ του ΕΟΑΝ, δεν δύναται επ’ ουδενί να συμβάλει στην άρση της απαγορευτικής για την λειτουργία τουλάχιστον του ΣΣΕΔ ΣΥΔΕΣΥΣ εκ της δραστικής περιστολής του λειτουργικού κόστους και κατά συνέπεια θα πρέπει να αποσυρθεί ολόκληρη η διάταξη. Αρθ. 4Α, παρ.14.«Το κατά το άρθρο 5 του ν. 3220/2004 ειδικό αποθεματικό φορέα ΣΣΕΔ …. δεν επιτρέπεται να υπερβαίνει κατά το τέλος του έτους, το 35% των προβλεπόμενων συνολικών εσόδων του από εισφορές …» Σχόλιο: εκτός της περιστολής των χρηματικών εισφορών, επιχειρείται και μάλιστα με την ίδια οριζόντια αντίληψη, άνευ δηλαδή θέσεως αντικειμενικών κριτηρίων και άνευ λήψης υπόψη ουδεμίας παραμέτρου είτε οικονομικής, παραγόμενου έργου, ιδιαιτεροτήτων διαχειριζόμενου αποβλήτου, χαρακτηρισμού του σε επικίνδυνο ή μη κλπ η περιστολή και των ειδικών αποθεματικών των ΣΣΕΔ. Ειδικότερα και όσον αφορά το ΣΣΕΔ συσσωρευτών ΣΥΔΕΣΥΣ που σημειωτέον διαχειρίζεται τοξικό, άρα επικίνδυνο απόβλητο, το ειδικό αποθεματικό του ανήρχετο στις 31-12-2015 στο ποσό των 2.535.000 ευρώ. Ενδεικτικά και προς πλήρη κατανόηση του αδόκιμου τρόπου με τον οποίο επιχειρούνται οι οριζόνιες περικοπές, το ειδικό αποθεματικό των ΣΣΕΔ ΕΑΕΑ και ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗ ΣΥΣΚΕΥΩΝ, με στοιχεία 2014, ανήρχετο αντίστοιχα στο ποσό των 43.000.000 και 35.000.000 ευρώ περίπου. Δηλαδή κατά την νέα διάταξη το αποθεματικό του ΣΣΕΔ ΣΥΔΕΣΥΣ θα ανέρχεται σε 77.000 ευρώ, ενώ για τα προαναφερθέντα ΣΣΕΔ θα ανέρχεται περί τα 7.224.542 και 7.932.532 ευρώ αντίστοιχα. Πέραν του εντελώς αδόκιμου σκεπτικού των οριζόντιων περικοπών των ειδικών αποθεματικών, θα πρέπει να τονιστεί, πως η θέσπιση της συγκεκριμένης διάταξης συγκρούεται με την υπάρχουσα νομοθεσία, ως αντιβαίνουσα ευθέως τους σκοπούς συστάσεως του ειδικού αποθεματικού εκ των ΣΣΕΔ. Θα πρέπει επίσης να καταστεί αντιληπτό πως η περικοπή των ειδικών αποθεματικών των ΣΣΕΔ θέτει ευθέως και ζήτημα βιωσιμότητάς τους. Ενδοτικές λογικές ήπιας προσαρμογής-εναρμόνισης με την παρούσα διάταξη δεν συμβάλουν στην επίτευξη των σκοπών και των στόχων της εναλλακτικής διαχείρισης των αποβλήτων. Η αναφερόμενη στην διάταξη συν-διαχείριση των πλέον του ορίου του 35% ειδικών αποθεματικών των ΣΣΕΔ με τον ΕΟΑΝ και η «τοποθέτησή τους» σε εγκεκριμένα αόριστα προγράμματα που αποκλειστικά αυτός (ΕΟΑΝ) με απόφασή του, κάνοντας χρήση των απαράδεκτων υπερεξουσιών που του επιφυλάσσει το σχέδιο νόμου, θα καθορίζει, είναι ακυρωτέα ως ολότελα παράνομη. Δεν νοείται με αφαιρετικές μεθοδεύσεις, το ειδικό αποθεματικό που κατ’ ορθή διαχείριση συγκέντρωσαν τα ΣΣΕΔ, να χρησιμοποιείται αυθαίρετα και κατά το δοκούν προς κάλυψη των (ανύπαρκτων) πόρων για την εν γένει περιβαλλοντική πολιτική δήμων, περιφερειών κλπ. Οπότε δεν ευσταθεί νομικά η ποσοστιαία περιστολή των ειδικών αποθεματικών που αναφέρει η νέα διάταξη και εξ αυτού του λόγου επιβάλλεται η πλήρης απόσυρσή της. Αρθ. 4Α, παρ.16. Η γενικόλογη και αόριστη πρόβλεψη της συγκεκριμένης παραγράφου περί περιέλευσης των εισφορών των μετόχων ή εταίρων ΣΣΕΔ που τέθηκαν υπό εκκαθάριση ή ανακλήθηκε ή δεν ανανεώθηκε η απόφαση έγκρισης λειτουργίας τους, στον ΕΟΑΝ, ο οποίος κατά την διάταξη «… υποχρεούται να το διαθέσει για εργασίες εναλλακτικής διαχείρισης…», θα πρέπει να γίνει πιο συγκεκριμένη, προκειμένου να είναι εκ των προτέρων γνωστή η τύχη-κατάληξη των εισφορών των μετόχων-εταίρων που ο ΕΟΑΝ ουσιαστικά θα δημεύει. Αρθ. 4Α, παρ.17. Με την συγκεκριμένη παράγραφο εξαιρούνται, άνευ μάλιστα ουδεμίας σχετικής αιτιολόγησης της εξαιρέσεως, τα ΣΕΔ αποβλήτων από εκσκαφές (ΑΕΚΚ), από την πρόβλεψη της διάταξης της παρ. 13 του παρόντος άρθρου (πλαφόν διοικητικού κόστους λειτουργίας ΣΣΕΔ στο 10% των ετήσιων χρηματικών εισφορών). Θα πρέπει όμως να επεξηγηθούν με επάρκεια οι λόγοι που στοιχειοθετούν την εξαίρεση. Άρθρο 4Β Αρθ. 4Β, παρ. 3. «Οι χρηματικές εισφορές που καταβάλουν στα ΣΣΕΔ οι παραγωγοί … διατίθενται αποκλειστικά στην κάλυψη του κόστους της εναλλακτικής διαχείρισης …. Οι χρηματικές εισφορές πρέπει: α) να καλύπτουν το συνολικό κόστος της διαχείρισης αποβλήτων … στο οποίο περιλαμβάνονται και τα ακόλουθα κόστη: αα) Το κόστος της χωριστής συλλογής και μεταφοράς, διαλογής και επεξεργασίας…. ββ) Το παροχής επαρκούς πληροφόρησης στους κατόχους των αποβλήτων σχετικά με τα διαθέσιμα συστήματα γγ) Το κόστος ευαισθητοποίησης και ενημέρωσης των πολιτών για την πρόληψη της δημιουργίας αποβλήτων, τη χωριστή συλλογή κλπ δδ) Το κόστος συγκέντρωσης στοιχείων και υποβολής εκθέσεων εε) Τις δαπάνες αυτοελέγχου των ΣΣΕΔ που υποστηρίζεται από τακτικούς ανεξάρτητους ελέγχους» Σχόλιο: Με τον αναφερόμενο και συγκεκριμένα στην παρ. 13 του άρθρου 4Α δραστικό περιορισμό του διοικητικού κόστους λειτουργίας των ΣΣΕΔ, το οποίο κατά την νέα διάταξη δεν μπορεί να ξεπερνά το 10% των εσόδων από εισφορές του ΣΕΔ και με το δεδομένο πως ως διοικητικό κόστος θεωρείται το αναφερόμενο κόστος μισθοδοσίας, η αποζημίωση μελών του ΔΣ, τα ενοίκια και τα κοινόχρηστα, τα αναλώσιμα και τα έξοδα υποδοχής και φιλοξενίας, καθώς και τα έξοδα υπηρεσιών, όπου ενδεικτικά και ουχί περιοριστικά αναφέρονται κάποιες εξ αυτών (… όπως οι υπηρεσίες λογιστικής υποστήριξης, οι νομικές και συμβουλευτικές υπηρεσίες, η φύλαξη και ο καθαρισμός…), είναι απορίας άξιο πραγματικά πως εκτός των αναφερομένων στο σχέδιο νόμου υπηρεσιών, το προβλεπόμενο στην νέα διάταξη ποσοστό του 10% θα επαρκεί και για την κάλυψη των εργασιών-δράσεων της παρούσης παραγράφου του άρθρου 4Β. Επί του πρακτέου το ΣΣΕΔ ΣΥΔΕΣΥΣ καλείται να προβεί στην κάλυψη όλων των ανωτέρω, αλλά και στην απόδοση στον ΕΟΑΝ της εισφοράς του αρθ. 24 παρ. 8 εδ. ια, με το ποσό των (220.000 χρηματικές εισφορές έτους 2015Χ10%=) 22.000 ευρώ! Μόνο ως αστεισμός μπορούν να εκληφθούν τα ανωτέρω, ενδεικτικά όμως της πλήρους ανεπάρκειας. Επιβάλλεται λοιπόν η ριζική αναθεώρηση της ολότελα εσφαλμένης αντίληψης από την οποία διακατέχεται η νέα διάταξη. Αρθ. 4Β, παρ. 4. Τα ανωτέρω αναφερόμενα για την παρ. 3, ισχύουν και για τα προβλεπόμενα στην παρούσα παράγραφο, με την επιπλέον παρατήρηση ως προς τα ανεφερόμενα στο σημείο α) αυτής, περί εμποδίων στο εμπόριο ή στρεβλώσεων στον ανταγωνισμό, πως σκοπός του (ενωσιακού) νομοθέτη είναι να αποτρέψει την δημιουργία συνθηκών που παρεμποδίζουν τον ανταγωνισμό μεταξύ ομοειδών επιχειρήσεων σε επίπεδο ευρωπαικής αγοράς και όχι βεβαίως να περιορίσουν τυχόν ανταγωνιστικές πράξεις των ίδιων των ΣΣΕΔ προς τα μέλη τους. Τέτοιες πράξεις είναι δεδομένο πως δεν υφίστανται καθόσον ο χαρακτήρας των ΣΣΕΔ δεν είναι κερδοσκοπικός. Είναι λοιπόν τα ΣΣΕΔ που λειτουργούν επί σκοπώ δημοσίου συμφέροντος «ομοειδείς» επιχειρήσεις, με τους λοιπούς δραστηριοποιούμενους ιδιωτικούς φορείς (συλλέκτες, ανακυκλωτές); Επιπλέον με το σκεπτικό πως τα ΣΣΕΔ δεν διενεργούν πώληση αγαθών, αλλά κατά το ορθότερο όλες οι σχετικές πράξεις με την διαχείριση του αποβλήτου μέχρι αυτό να καταστεί νέο προιόν, αποτελούν παροχή υπηρεσίας, δεν μπορεί να γίνει δεκτό ότι εν προκειμένω τίθεται ζήτημα πρόκλησης στρεβλώσεων στον ανταγωνισμό. Σε κάθε περίπτωση η αυτούσια μεταφορά στο εσωτερικό δίκαιο, της ευρωπαικής νομοθεσίας θα πρέπει να οδηγήσει στον νομικό εξορθολογισμό των νομικών σχέσεων ως προς την διαχείριση των αποβλήτων, αντί της εσφαλμένης μεταφοράς και υιοθέτησης του κοινοτικού δικαίου που όμως αφορά ρύθμιση άλλων ζητημάτων και καταστάσεων. Κατόπιν των ανωτέρω θα πρέπει να δοθεί μεγαλύτερη βαρύτητα στην γνώση και ερμηνεία ως προς την θέσπιση κανόνων δικαίου που ρυθμίζουν το σοβαρό ζήτημα της εναλλακτικής διαχείρισης των αποβλήτων.