Αρχική ΣΧΕΔΙΟ ΝΟΜΟΥ - ΧΩΡΙΚΟΣ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ – ΒΙΩΣΙΜΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗΆρθρο 6 Περιφερειακά Χωροταξικά Πλαίσια (Π.Χ.Π.)Σχόλιο του χρήστη μαρω ευαγγελιδου | 21 Νοεμβρίου 2016, 11:15
Yπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
Αρ 6 σε σχεση με τον επιδιωκόμενη ισχυροποιηση του ΠΧΠ Η πρόβλεψη για έκδοση διευκρινιστικής ΚΥΑ όταν υπάρχουν συγκρούσεις των ΠΧΠ με τα ΕΠ μπορεί να συμβάλλει στην επιδιωκόμενη ενισχυση των ΠΧΠ έναντι των ΕΠ, παρότι παράδοξη ως διαδικασία. Φυσικά δεν αρκει ως μεθοδός ενίσχυσης του ρόλου των ΠΧΣ αν τα ΕΠ (αλλά και οι τομεακοί νόμοι) δεν αφαιρέσουν τα κανονιστικά τους στοιχεία πλην αυτών που έχουν προληπτικό και μεταβατικό χαρακτήρα (πχ όριο κατατμησης περιορισμος δόμησης). Για τον λόγο αυτό ορθότερη θα ήταν η πρόβλεψη διαδικασίας τροποποίησης του ΕΠ ως ανάδραση από το ΠΠ που μπορει να γινει με ΚΥΑ του ΥΠΕΝ και του συναρμοδίου μετα από γνωμη του Εθνικού Συμβουλίου. Τα προβλεπόμενα παραρτήματα των ΠΧΠ επιβαρύνουν ιδιαίτερα την γενική μελέτη και το αρχικό σταρτηγικό σχέδιο. Αντίθετα θα μπορουσαν να προβλεφθούν ως δυνατότητες περεταιρω εξειδικευσης ενός εγκεκριμένου ΠΧΠ μέσω ειδικών μελετών, σε θεματική ή χωρική βάση (πχ παραγωγικές ζώνες, παράκτιος χώρος, περιοχές προστασίας Νατουρα κά, γεωργική γη κλπ) . Ανάλογη δυνατότητα υπήρξε και εφαρμόστηκε με επιτυχία στο ΡΣΑ /85. Η δυνατότητα αυτή μπορεί να αξιοποιηθεί για μεγαλύτερη συνδεση των περιβαλλοντικών και χωρικών πολιτικών σε επίπεδο σταρτηγικής για την περιφερεια, με την εξειδίκευση της στρατηγικής περιβαλλοντικής πολιτικής. Ο φορέας παρακολούθησης και εφαρμογής των ΠΠ πρέπει να είναι η Περιφέρεια (και όχι το ΥΠΕΚΑ που το εγκρίνει διότι ο συγκεντρωτισμός ποτέ δεν βοήθησε στην χειραφέτηση της Αυτοδιοίκησης) ώστε να επικεντρωθεί στην εφαρμογή τους, παράλληλα με την διαχείριση των εθνικών και κοινοτικών πόρων και να υπάρξει μεγαλύτερη συνεργασία μεταξύ χωρικού και αναπτυξιακού σχεδιασμού. (βλ και σχολιο αρ 2)