Αρχική ΣΧΕΔΙΟ ΝΟΜΟΥ - ΧΩΡΙΚΟΣ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ – ΒΙΩΣΙΜΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗΜέρος Α1 – Βασικές έννοιες και διάρθρωση συστήματος χωρικού σχεδιασμού – Άρθρο 1 Βασικές έννοιεςΣχόλιο του χρήστη WWF Ελλάς | 21 Νοεμβρίου 2016, 13:41
  • Σχόλιο του χρήστη 'WWF Ελλάς' | 21 Νοεμβρίου 2016, 13:41

    ΓΕΝΙΚΕΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ (α) Το νομοσχέδιο βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στον ν. 4269/2014. Συνεπώς, οι παρατηρήσεις που ακολουθούν αφορούν και τον νόμο αυτό. (β) Θετικά σημεία του νομοσχεδίου αποτελούν - η καθαρότερη διάκριση μεταξύ ρυθμιστικού και χωροταξικού σχεδιασμού - ένας διευρυμένος ορισμός της "βιώσιμη ανάπτυξης" [άρθρο 1 ε)] - η αναβάθμιση του Εθνικού Συμβουλίου Χωροταξίας και - μία αυξημένη έμφαση στα περιβαλλοντικά θέματα. (γ) Οι αδυναμίες του νομοσχεδίου προέρχονται σε μεγάλο βαθμό από τον ν. 4269/2014 και διατηρούνται. Οι αδυναμίες αυτές υπονομεύουν όχι μόνο την προστασία του περιβάλλοντος, αλλά και την αποτελεσματικότητα της διοικητικής δράσης. Επίσης, υπονομεύουν τις ίδιες τις αναπτυξιακές δραστηριότητες, καθώς δεν επιτρέπουν τη δημιουργία συναινέσεων γύρω από αυτές, και την ομαλή ένταξή τους στην τοπική κοινωνία, και συσκοτίζουν το καθεστώς που τις διέπει. Οι αδυναμίες αυτές είναι κυρίως: - Η κυρίαρχη θέση των Ειδικών Χωρικών Σχεδίων, χωρίς τις απαραίτητες εγγυήσεις - Η υποβάθμιση του περιβαλλοντικού και του πολεοδομικού κεκτημένου, σε ορισμένα σημαντικά σημεία (π.χ., την δυνατότητα κατάργησης των ρυθμίσεων των ΖΟΕ από τα ΤΧΣ και τα ΕΧΣ) - Η υποβάθμιση της Στρατηγικής Περιβαλλοντικής Εκτίμησης, και η επακόλουθη υποβάθμιση της συμμετοχής του κοινού, και της ανάλυσης των επιπτώσεων του χωροταξικού σχεδιασμού στο περιβάλλον. - Η σύνδεση του χωροταξικού σχεδιασμού κυρίως με «αναπτυξιακούς» σκοπούς, και η σχετική υποβάθμιση άλλων θεμιτών σκοπών που μπορεί να επιδιώκει (ισόρροπη πρόσβαση σε υπηρεσίες, περιβάλλον, δημόσια υγεία) - Μία δυσνόητη και βερμπαλιστική γλώσσα που δεν διακρίνεται από ακρίβεια, και ιδίως νομική ακρίβεια, αλλά αρμόζει περισσότερο σε δοκίμιο (π.χ., με εκφράσεις όπως: «στα πλαίσια της ανάδρασης»). - Ασάφεια σχετικά με το κανονιστικό περιεχόμενο κάθε επίπεδο σχεδιασμού – π.χ., αν περιέχει δεσμευτικούς κανόνες, ποιοι είναι και σε ποιον απευθύνονται αυτοί. Η ασάφεια αυτή ενθαρρύνει την ερμηνεία κατά το δοκούν, και αέναες αμφισβητήσεις σχετικά με το δεσμευτικό περιεχόμενο κάθε εργαλείου σχεδιασμού - «Κατευθύνσεις» που είναι γενικόλογες και ασαφείς, και ενίοτε επικαλυπτόμενες - Ελάχιστη ή καμία σχέση με άλλα είδη σχεδιασμού, που ήδη προβλέπονται (ενεργειακό, περιβαλλοντικό, κοκ.)