Αρχική ΣΧΕΔΙΟ ΝΟΜΟΥ - ΧΩΡΙΚΟΣ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ – ΒΙΩΣΙΜΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗΆρθρο 4 Εθνικό Συμβούλιο ΧωροταξίαςΣχόλιο του χρήστη WWF Ελλάς | 21 Νοεμβρίου 2016, 13:01
Yπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
Η πρόβλεψη για ανασύσταση και ενίσχυση του ρόλου του Εθνικού Συμβουλίου Χωροταξίας είναι μια σαφώς θετική πρόβλεψη του νομοσχεδίου. Είναι απαραίτητο να τονιστεί πως ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα στον σχεδιασμό και τη διαχείριση του χώρου στην Ελλάδα είναι η απουσία διαλόγου με τους κοινωνικούς εταίρους. Αξίζει στο σημείο αυτό να τονίσουμε ότι το εξαιρετικά υποβαθμισμένο με τον ν. 4269/2014 Εθνικό Συμβούλιο Χωροταξικού Σχεδιασμού και Αειφόρου Ανάπτυξης υπήρξε ένα από τα σημαντικότερα όργανα κοινωνικού και επιστημονικού διαλόγου που λειτούργησαν με συνέπεια από την αρχή ίδρυσής του. Από το 2001, και παρά τα όποια προβλήματα, παρήγαγε αξιόλογο γνωμοδοτικό έργο και συνεισέφερε στη χωροταξική πολιτική με σημαντικές γνωμοδοτήσεις, παρατηρήσεις και προτάσεις. Παρά το γεγονός ότι κατά τη συζήτηση πολλών από τα ειδικά πλαίσια χωροταξικού σχεδιασμού καταγράφηκαν σοβαρές διαφωνίες με τις κατευθύνσεις των υποβληθέντων προς γνωμοδότηση σχεδίων, ενώ δεν έλειψαν και περιπτώσεις έντονων αντεγκλήσεων μεταξύ της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου (ΥΠΕΧΩΔΕ αρχικά, ΥΠΕΚΑ στη συνέχεια) και μελών του, εντούτοις δεν μπορεί να αμφισβητηθεί η σημασία της λειτουργίας τέτοιων συλλογικών οργάνων αδιαμφισβήτητου επιστημονικού κύρους, για μια Πολιτεία που οφείλει να σχεδιάζει με διαφάνεια, κοινωνική συμμετοχή και επιστημονική εγκυρότητα. Η πρόκληση θα ήταν να βελτιωθεί η λειτουργία του συμβουλίου αυτού και όχι η κατάργησή του. Σημαντική εξέλιξη θα ήταν το Εθνικό Συμβούλιο Χωροταξίας να γνωμοδοτεί και επί των Περιφερειακών Χωροταξικών Πλαισίων (πρβλ. άρθρο 4 παρ. 6 εδ. β’). Αφού το Συμβούλιο πρέπει να αποφανθεί, και μάλιστα με έκδοση σύμφωνης γνώμης, για τις αντικρουόμενες κατευθύνσεις που ανακύπτουν μεταξύ Ειδικών και Περιφερειακών Πλαισίων [άρθρο 6 παρ. 2 β)], δεν υπάρχει κάποιος λόγος να μην αξιοποιηθεί και σε ένα προγενέστερο στάδιο, όταν οι αποκλίσεις αυτές μπορούν να αποφευχθούν, μέσα σε ένα πλαίσιο κοινωνικού διαλόγου.