Αρχική ΣΧΕΔΙΟ ΝΟΜΟΥ - ΧΩΡΙΚΟΣ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ – ΒΙΩΣΙΜΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗΜέρος Α2 – Στρατηγικός Χωρικός Σχεδιασμός Άρθρο 5 – Ειδικά Χωροταξικά Πλαίσια (Ε.Χ.Π)Σχόλιο του χρήστη WWF Ελλάς | 21 Νοεμβρίου 2016, 13:03
  • Σχόλιο του χρήστη 'WWF Ελλάς' | 21 Νοεμβρίου 2016, 13:03

    (α) Όπως και στον ν. 4269/2014, είναι εμφανής η προσπάθεια να απογυμνωθούν τα Ειδικά και τα Περιφερειακά Χωροταξικά Πλαίσια από οποιοδήποτε κανονιστικό περιεχόμενο. Σε διάφορα σημεία του νομοσχεδίου, χαρακτηρίζονται ως κείμενα «κατευθύνσεων», που απευθύνονται, και μάλιστα με ασαφή τρόπο, στην διοίκηση. Η προσπάθεια αυτή τα μετατρέπει σε στεγνά, τεχνοκρατικά κείμενα, με ελάχιστη αναφορά ή επιρροή στην καθημερινότητα. Ο χαρακτήρας αυτός θα μπορούσε να αμβλυνθεί με την πρόβλεψη ότι το «πρόγραμμα ενεργειών και προτεραιοτήτων» των Ειδικών Χωροταξικών Πλαισίων είναι δεσμευτικό, και μπορεί να ελεγχθεί δικαστικά. (β) Το βασικό χαρακτηριστικό των Ειδικών Χωροταξικών Πλαισίων είναι ο τομεακός τους χαρακτήρας. Η διαμόρφωση πολιτικής γης [άρθρο 5 παρ. 1 γ)] δεν έχει κάποιο προφανή τομεακό χαρακτήρα, ενώ η «χωρική ανάπτυξη και οργάνωση περιοχών του εθνικού χώρου που έχουν ιδιαίτερη σημασία από χωροταξική, περιβαλλοντική, αναπτυξιακή ή κοινωνική άποψη» έχει μάλλον περιφερειακό χαρακτήρα: και τα δύο αυτά θέματα προσιδιάζουν μάλλον στα Περιφερειακά Πλαίσια, ή σε εθνικό επίπεδο, στην Εθνική Χωρική Στρατηγική. Χρειάζεται κάποια αναδιατύπωση, ώστε να προκύπτουν με μεγαλύτερη ενάργεια οι διαφορές ανάμεσα στη θεματολογία των Ειδικών Χωροταξικών Πλαισίων και της Εθνικής Χωρικής Στρατηγικής. Αυτή είναι μία αδυναμία και της ισχύουσας ρύθμισης. (γ) Ορισμένοι από τους λόγους αναθεώρησης της 6ης παραγράφου δεν έχουν προφανή τομεακό χαρακτήρα, και μάλλον προσιδιάζουν σε άλλο επίπεδο σχεδιασμού όπως για παράδειγμα η αντιμετώπιση φυσικών καταστροφών: αυτό δεν είναι ένα θέμα που αφορά κάθε παραγωγικό κλάδο ή τομέα χωριστά. Σε κάθε περίπτωση, θα πρέπει να προστεθεί η πρόβλεψη ότι η διαδικασία αναθεώρησης μπορεί να υπόκειται σε Στρατηγική Περιβαλλοντική Εκτίμηση (με άλλα λόγια, δεν «ακολουθείται η διαδικασία της παραγράφου 3» μόνο, αλλά «των παραγράφων 3 και 4»). (δ) Στην 7η παράγραφο, οι διορθώσεις σφαλμάτων και η αποσαφήνιση διατυπώσεων δεν αποτελούν «τροποποίηση». Από την άλλη μεριά, κάθε τροποποίηση, ακόμα και αυτή που χαρακτηρίζεται από το υπουργείο εντοπισμένη ή μη ουσιώδης, μπορεί να υπάγεται στη διαδικασία της ΣΠΕ. Τέλος, οι «εντοπισμένες» (τοπικά) τροποποιήσεις προσιδιάζουν μάλλον στα Περιφερειακά Πλαίσια. (ε) Οι εκθέσεις αξιολόγησης της 5ης παραγράφου, οι οποίες «γνωστοποιούνται στα καθ’ ύλην αρμόδια υπουργεία και λοιπούς αρμόδιους οργανισμούς και υπηρεσίες» [άρθρο 5 παρ. 5 β) και γ)] θα πρέπει να δημοσιεύονται και να υπάγονται σε διαβούλευση υποχρεωτικά. Η εκπόνηση παρόμοιων εκθέσεων είναι μία πρακτική αξιολόγησης και παρακολούθησης εντελώς αποτυχημένη στην πράξη, ιδίως από την στιγμή που δεν συνοδεύεται από καμία δεσμευτικότητα: οι εκθέσεις αυτές σπανίως εκπονούνται, και ακόμα σπανιότερα εκπονούνται εντός των προθεσμιών. Αυτό θα συμβεί και εδώ, εκτός από εξαιρετικές περιπτώσεις (π.χ., αν το ΥΠΕΝ επιθυμεί να τροποποιήσει κάποιο Ειδικό Χωροταξικό Πλαίσιο). Ιδανικά θα έπρεπε να βρεθεί ένα άλλος τρόπος παρακολούθησης (ίσως με την χρήση σύγχρονων διαδικτυακών τεχνολογιών και γεωχωρικών δεδομένων).